پاسداشت هادی خانیکی؛ زندگی او گفت وگوست

بینایی، شنوایی، زبان، ادراک او در زندگی متناسب با موقعیت مخاطب است. در مواجهه با دیگران و در ارتباط با مشکلات و مسائل اجتماعی، آماده است تا چیزهایی فراتر از آنچه در ابتدا فکر می کرد ببیند. در شگفتی ها و کارهای جدید شگفت انگیز است. این رویکرد مهمترین جنبه یک مکالمه واقعی است. قانع شدن به آنچه در واکنش به ذهن می رسد نیست، بلکه فکر کردن و توجه کردن است. به همین دلیل است که آثار او محتوایی بکر و راهنما دارد.

قدرت او در جستجوی شگفتی ها و مشاغل جدید است. در اغلب مقالات و سخنرانی های او چندین نکته جدید و چندین رویکرد جدید یافت می شود که هر کدام به نوبه خود می تواند موضوع تحقیق باشد. او که وظیفه اش جست و جوی شگفتی ها و شگفتی های زندگی است، اینجا نیز در گفتگو با بیماری و موقعیتی که پیش آمده است، همین بینش را می بیند و نیروی تازه ای برای گفتگو آشکار می کند.
ابتدا بیمار با خود گفت و گو می کند و در چنین گفت وگویی رازهای ارزشمند خود را بهتر درک می کند و در نتیجه این وضعیت راه های جدیدی برای بیان آنها پیدا می کند. گفت و گو و همدلی می تواند در درمان بیماری و جنبه های آن موثر باشد. دیگر اینکه نقش مهم ارتباط و ارتباط انسانی در روند غلبه بر بیماری و تبدیل آن به فرصتی برای تبادل آسیب می تواند موثر باشد.
در این راستا اگر امید تجلی و تجلی پیدا کند، بیماری از بین می رود. زندگی به قول استاد خانیکی یک دیالوگ است. چه با خودم، چه با دیگران، چه با خدا، چه با بیماری…

در لحظاتی از زندگی خود می توانید گفتگو را شروع کنید و غافلگیر شوید و به خلق جدیدی برسید. آفرينش شفاي بيماري است… استاد با همين نگرش است كه مي گويد بيماري آدمي را به اتاق ديگري مي برد كه بهتر است در آنجا حرف بزند و خدا را ببيند.
علاوه بر دعاهای متداول برای شفای استاد عزیز، می خواهم بگویم که بهتر است برای معلم دعا کنید، درس بخواند و راه او را برود. این به معنای راه رفتن در موقعیت گفتگو و شگفتی واقعی است. به این ترتیب، برای دوری از موانع با او تمرین کنید و آرام نگیرید. انجام این کار بهترین دعا برای شفای او و التیام دردهای اجتماعی ماست که او را آزرده و بیمار کرده است.

* فعال اجتماعی و عضو هیئت مدیره موسسه گفتگو