نخستین گزارش زنده – تیتر اول

به گزارش تیتر اول، اعتماد او می نویسد: «مدتی پس از جنگ جهانی اول، رادیو وسیله ای برای ارائه محتوای صوتی نبود، بلکه وسیله ای برای ارتباط دو طرفه بود و عمدتاً در حمل و نقل دریایی و همچنین در سازمان های نظامی استفاده می شد. با این حال، این ابزار ارتباطی، به گفته هری دیویس (مدیر عامل شرکت وستینگهاوس الکتریک)، یک ابتکار با پتانسیل نامحدود بود و می توانست بسیار بیشتر به جامعه خدمت کند.

در سال ۱۹۲۰، شرکت آنها اولین ایستگاه رادیویی را در ایالات متحده ثبت کرد و به طور رسمی مجوز رسانه ها را با استفاده از این دستگاه جدید صادر کرد. حدود شش ماه بعد، آنها توانایی رادیو را برای تبدیل شدن به یک رسانه جمعی پخش زنده گزارش های ورزشی را آزمایش کردند. اولین مسابقه ای که مورد بحث قرار گرفت مسابقه بوکس بین جانی ری و جانی داندی در ۱۱ آوریل ۱۹۲۱ در پیتسبورگ بود. فلورنت گیبسون، دبیر بخش ورزشی پیتسبورگ دیلی پست، گزارش داد که پیروزی دنی ری در دور دهم، او را به اولین روزنامه‌نگار آمریکایی تبدیل کرد که یک مسابقه ورزشی برای تماشاگران زیادی در خارج از خانه برگزار کرد. جالب اینجاست که او و همکارانش برای جذب هرچه بیشتر تماشاگران در ورزشگاه رای جمع آوری نمی کردند و سعی می کردند با صدای خبرنگار تشویق و حتی توهین آنها را به شنونده جلب کنند. حتی گزارشگر هم که مشتاق جزییات این مسابقه بود، گاهی برای چند لحظه سکوت می کرد تا اینکه فقط صدای حاضران در ورزشگاه از رادیو شنیده می شد.

به این ترتیب رادیو به مردم اجازه داد تا مسابقات را که نمی توانستند از نزدیک – هرچند غیرمستقیم – تماشا کنند، دنبال کنند و همزمان از جریان و نتیجه مسابقات ورزشی مطلع شوند. مسابقه زنده موفق بین جانی ری و جانی داندی بعداً با گزارش های دیگری در مورد بوکس و سپس ورزش های دیگری مانند بسکتبال و بیسبال همراه شد. کم کم پوشش زنده بازی های مهم ورزشی به یک برنامه معمولی رادیویی تبدیل شد و یکی از دلایل جذابیت این رسانه نوظهور شد. ناگفته نماند که رادیو تا اوایل دهه ۱۹۳۰ همچنان یک محصول لوکس بود و اکثر خریداران آن فقط شرکت های سطح بالا بودند. در این دهه، رادیوها با تعداد بیشتر و با قیمت های پایین تر معرفی شدند و انحصار ثروتمند را از بین بردند. از آن زمان، نه تنها توسط طبقه متوسط، بلکه توسط بسیاری از مردم فقیر – صرفه جویی و غفلت از هزینه های ضروری – خریداری شده است.

اریک هابز در عصر غایت معتقد است که تولید و توزیع انبوه رادیو یکی از مهم ترین تغییرات اجتماعی قرن بیستم است. رادیو دنیا را وارد اتاق آنها کرد و از آن زمان تنهاترین مردم هرگز تنها نبوده اند و اکنون به طیف کاملی که می توانند بگویند، بخوانند، بازی کنند یا بشنوند دسترسی دارند.”

رادیو همچنین نظم عمومی خود را ایجاد کرد و “برای اولین بار در تاریخ، افرادی که یکدیگر را نمی شناختند آنچه را احتمالاً همه شب قبل شنیده بودند می دانستند.”

انتهای پیام/