طلوع بهار قرآن در امتداد فصل بهار

ماه بهار قرآن همراه با فصل بهار آمد. آمدیم قرآن بخوانیم و جامعه انسانی را چه فردی و اجتماعی و چه جهانی زیبا و خوشبو کنیم. آمد که چگونه عبای جدید برای طبیعت پوشیده شد و ما مردم با حساسیت و با طبیعت بسته به توانایی هایمان از امروز خرقه و لباس و لباس و خانه را نو کردیم. نه به این دلیل که در زمان خاصی مشروط است، بلکه قرآن را هدیه ای از جانب خداوند متعال و ولی او بدانیم و قرآن را با ذات و از اعماق روح و صوت آن بخوانیم. برخی افراد بی گناه نیستند.

خواندن قرآن و تلاوت قرآن به معنای سخن گفتن به کلام قرآن جز آنچه اراده خداوند است، نیست. هم در عمل و هم در کلام; ما هنوز صدا و لحن هیچ پیامبر اسلام و سایر ائمه را به عنوان مصداق تقلید نداریم و حتی ندیده ایم که عالم فرزانه ای قرآن را به سبک کشوری خاص و با صدای امام زمان تلاوت کند. قاری، اما به عنوان شمارنده ای از دل و سلطنت. و معلوم می شود که این اصل بیش از وحدت است.

باید از مرزها پرهیز کرد تا دچار عوارض برخی صداها و هجمه های اوضاع به سلول های روح و جسم جامعه نشویم. قرائت قرآن را نباید با معیارهای مطلق مادی بسنجیم و برای انجام تلاوت ظاهری آن از مطالب ساده استفاده نکنیم. قرآن نور است و هرکس بیشتر از آن استفاده کند علاقه دارد. ما باید به کلمه نامحرم بیشتر توجه کنیم، زیرا هر کلمه می تواند هم معنای ظاهری و هم معنای درونی داشته باشد. باید مواظب باشیم که در بحث های قرآن روزمزد نباشیم تا کار یدی انجام دهیم، بلکه اگر می خواهیم کودک را برای رشد قرآن آماده کنیم، آن را به مفاهیم قرآنی مرتبط کنیم. از ابتدا، چون وقتی کودک متولد می شود، شاخص های عملکرد باید برای مدارج تحصیلی او سهمیه تعیین کند، نه اینکه صرفاً روی رژیم ها و ادغام های متعدد تمرکز کند، افراد را به دو قسمت قاریان و قاریان قرآن تقسیم کند.

بهار قرآن و نزول قرآن آمد; آمد تا رفتار کند و تمام وظایف پیروی از قلب نورانی و سیرت الهی و سیره الهی و گفتار گرانقدر رسول خدا (ص) را انجام دهد. وی با بیان اینکه روح قرآن از ابتدا به صورت مفهومی در خوف و زندگی تجلی یافت و بر اساس احترام به وحی بود، بیان کرد:

قمر ریسمان الهی آمد; وقت آن است که از لحظه غرق شدن در زیر خاک جهل و کوری محض بیرون بیاییم و عهد خود را با روزها و ساعت ها و لحظه های آن پیوند بزنیم تا رستگار شویم.

بهار قرآن و ضیافت الهی آمد; او آمد تا در کیمیا خود شروع به نفس کشیدن کند. آماده كردن جامعه براي زندگي مهدوي، نفس كشيدن در هواي آراسته به معناي قرآن، بيش از نفس كشيدن در اكسيژن و هواي پاك امروزي است و آن چه مؤثر است با جان و دل به آن ايمان داشته باشي و به معنا عمل كني. از قرآن

ماه خودسازی فرا رسیده است. ماهی که مؤمنان در آن زنده می شوند و قرآن تلاوت می شود و برای ورود به آن دعا می خوانند و خواندن نمازهای کوتاه یومیه را لازم می دانند. ماهی که همه علاقه مندانش از دعای شیرین اول وقت، دعای سحر، دعای ابوحمزه ثمالی، دعای مجیر و دعای یوشیه کبیر بهره برده اند.

هدی‌سادات چووشی

انتهای پیام/