«برای نوشتن تاریخ سینمای معاصر مشکل داریم »

به گزارش تیتر اول ، به استثنای کسانی که به عنوان منتقد ، مورخ و محقق ، تاریخ سینما را به طور دقیق و هدفمند مطالعه کرده و نتایج کار خود را به حوزه نویسندگی منتقل کرده اند ، اکنون فیلمسازانی داریم که خاطرات خود را از انقلاب می نویسند. و آغاز آن ؛ خاطراتي كه به دليل حرفه ، زمان و ارتباط با افراد سينمايي و غير سينمايي ، ممكن است مروري بر رويدادها و خاطرات مهم تاريخ سينماي ايران داشته باشد ، اما اكنون به سختي مي توان اين مقالات را خواند ، زيرا به احتمال زياد افراد سانسور شدن

این نگرانی ها توسط یکی از قدیمی ترین فیلمسازان که سال گذشته درگذشت ، بیان شد. بسیاری مسعود محرابی را نه تنها به عنوان مدیرمسئول مجله فیلم ، بلکه به خاطر کتاب های سینمایی و به ویژه تاریخ سینمای ایران نیز می شناسند. وی کتابی درباره تاریخ سینمای ایران نوشت که نخستین بار در سال 1982 به عنوان پایان نامه ارائه شد و بعداً در بیش از 10 جلد منتشر شد. در تاریخ ثبت نشد.

اگرچه کتاب مهرابی از نظر کارشناسان فیلم بدون مشکل نبوده است ، اما با این وجود ، از آن به عنوان مرجع قابل توجهی استفاده شده است و اکنون در این سالها کتابهای زیادی در زمینه مطالعات فیلم ، فرهنگ لغت و مصاحبه در این زمینه منتشر می شود. از نظر کسانی که دارای کاستی های قابل توجهی هستند.

محرابی ، که در 31 سپتامبر سال گذشته بر اثر سکته قلبی درگذشت ، گفت: “ما در نوشتن تاریخ فیلم بعد از انقلاب مشکل داریم زیرا آنها مردمان آن هستند و اگر بخواهید درست و صادقانه بنویسید ، با مشکلات اخلاقی و حقوقی روبرو خواهید شد. چالش ها و مسائل.”

این یکی از مهمترین دلایلی است که باعث می شود بسیاری از فیلمسازان قدیمی حتی در مورد مصاحبه سانسور شوند.

محرابی درباره تألیف کتاب تاریخ سینمای ایران که قبلاً عنوان پایان نامه وی بود ، گفته است: من توانستم آنچه از سینمای قبل از انقلاب داشتیم به آن طرف بکشم. چاپ اول این کتاب در سال 1984 منتشر شد. البته فرخ غفاری ، جمال امید ، حمید شعاعی و محمد تهامی نژاد قبل از من در این زمینه تلاش های قابل توجهی کرده اند و نتیجه مطالعه غفاری ابزار خوبی برای ادامه کار بود. انقلاب گفتن درباره گذشته را آسان کرد ، اما نوشتن تاریخ سینمای پس از انقلاب زمان می برد ، در واقع تاریخ قبل از آنکه به تاریخ تبدیل شود باید طی شود. “

محرابی که در سال 2016 به بهانه انتشار یازدهمین کتاب خود به تیتر اول آمد ، همچنین از تئاتر ابراز تاسف می کند که “ما کتاب جامعی در مورد تاریخ تئاتر ایران نداریم.” درباره فرهنگ تئاتر ایران یا سابقه نمایش در جزئیات ایران برای مردم. “

برخی از اظهارات وی به بهانه اولین سالگرد درگذشت وی و همچنین تأملاتی در زمینه ثبت دقیق وقایع و آثار سینمایی و حفظ آرشیو و تاریخ خوانده شد.

مهرابی گفت: متأسفانه ما در بایگانی آنچه در سالهای آینده تبدیل به سند می شود ، کاملاً بی احتیاط هستیم. کارت های دعوت ، اطلاعیه ها ، پوسترها ، خبرنامه شما اسناد پس از 20 سال هستند و باید آنها را نگه دارید. همه چیز را دور می اندازیم. ملتی که آرشیو ندارد هویت و تاریخ ندارد و دیگران درباره آن تاریخ می نویسند. در بسیاری از کشورها ، کپی آثار آنها در هر زمینه ای بایگانی می شود. متأسفانه در ایران ، هر گروهی که می آیند ، اثرات گروه قبلی را از بین می برد ، گویی متعلق به ملت دیگری هستند و با این روند ، چیز دیگری برای ما باقی نمی ماند. “

وی متولد 1333 ، مدیرعامل مجله فیلم و نویسنده چندین کتاب سینمایی بود که می توان به کتابهای دیگر نسبت داد ، مانند “پوسترهای فیلم” ، “کتابشناسی فیلم در ایران” ، “فرهنگ مستند ایران” ، “داستان کوتاه فیلم او به “فرهنگ فیلم کوتاه داستانی” و “صد سال اعلانات و پوسترهای سینما” ، “شرح تورهای جشنواره های جهانی” اشاره کرد.

وی در زمینه کاریکاتور نیز کتابهای “نردبان بی باما” و “بین سایه های روشن” را منتشر کرده است.

انتهای پیام