به گزارش خبرنگار مرآ ، پس از نمایش که تیم ملی در بحرین داشت و توانست در مسابقات حساس خود پیروز شود و با تحمل خطری بزرگ به مرحله بعد برسد ، امید می رفت که فدراسیون فوتبال بتواند برنامه وضعیت با برنامه ریزی بهتر برای اطمینان از یک بازی قوی در برابر سوریه و دیگر رقبا.
وقتی بازی ایران مقابل سوریه به پایان رسید و زمان حضور تیم ملی در ورزشگاه آزادی و شروع قدرتمندانه بازی با سوریه آغاز شد ، این امیدها اندکی افزایش یافت ، اما آنچه پنجشنبه شب اتفاق افتاد همه این امیدها را شکست.
تیم بی نظم و بدون برنامه ، بدون حمله م effectiveثر و بدون ایجاد مزاحمت برای حریف نه چندان قوی در ورزشگاه آزادی بود. بازیکنان خودشان نبودند و نمایشی نداشتند که بتواند چند اینچ از تیونرهای تلویزیون پرش کند.
علل این شر بسیار بود. فاکتورها ، اگر فدراسیون فوتبال برای حل این مشکل به موقع نیاید ، در دیدار با عراق که با این بازی فاصله زیادی ندارد ، دچار مشکل می شویم و کار ما از همان ابتدا به بن بست می رسد.
هنوز مشخص نیست که آیا دراگان اسکوچیچ که به دلیل کرونا در بازی با سوریه شرکت نکرده است نیز با عراق دیدار می کند یا خیر. در نهایت ، پاسخ این است که چرا سرمربی تیم ملی مراقب کرونا نبود و از اولین بازی مهم صرف نظر کرد. مسئولیت مربیگری سرمربی تیم ملی بر عهده کیست؟ آیا او اجاره ای دارد تا در یک برنامه تلویزیونی بدون ماسک حاضر شود و چند ساعت را صرف عکاسی و گپ زدن با طرفداران فوتبال کند؟
تیم ملی مرحله اول را با بازیکنانی آغاز کرد که اکثر آنها خط را از دست دادند و مشخص نشد که چرا برخی بازیکنان دعوت شده اند. با این حال ، بازیکنان دیگری نیز برای تکمیل ترکیب به تیم اضافه شدند ، اما فرصتی برای تمرین وجود نداشت.
با این حال ، عملکرد نمونه در برابر سوریه نگرانی هایی را در مورد آینده ایجاد کرده است. نگرانی هایی که در صورت عدم رسیدگی در آستانه بازی با عراق منجر به بن بست در واحد ملی می شود.
شاید آموزش بیشتر برای ملاقات با عراق بتواند بخشی از این نگرانی ها را برطرف کند. افزایش هماهنگی بازیکنان و فراهم آوردن شرایطی برای تیم ملی برای دستیابی به عملکرد مورد انتظار در برابر رقیب سنتی و قدیمی خود ، و این می تواند با کسب سه امتیاز دوم انتظارات برای صعود را بهبود بخشد.