مناجات عشق در حریم یار

گویی نقاشی از صمیمیت بر روی صورت برخی از زائران دربار او کشیده شده است تا شیوع ویروس شیطانی را حداقل برای چند دقیقه فراموش کند. همه برای اطاعت و رضایت به اینجا آمده اند. آنها گفته اند که آنها فقط لطف و رضایت روضاس (ع) را می خواهند. درست مثل سخنان امشب در مورد نیاز مردم به عبادت ، و پایان داستان تا آنجا پیش می رود که خدای مهربان هیچ یک از قضاوت های خود را نمی کشد. امام مهربان ما ، با واسطه گری بین پرستشگر و خدا ، نقش اتصال عاشق و معشوق را پیدا می کند و در اینجا است که گفته می شود در این دادگاه به هر آنچه می خواهید می رسید.

طنین ماه شعبانا

ماه ماه شعبانا است و صدای دعای شعبانیه در حیاط خانه رضوی طنین انداز می شود و زیباتر از شنیدن پژواک این زمزمه عاشقانه در محراب عشق نیست. اگرچه جمعیت حرم به دلیل پروتکل های بهداشتی و شرایط موجود به اندازه معمول نیست و مراسم محدود است ، اما حی مهدی رسولی به خوبی می داند که چگونه این دعای بی نظیر را بالا و پایین کند. بر روح و قلب زائران تأثیر می گذارد. وقتی گوشه های حیاط حرم رضوی به قاب بیان عاشقانه زائر و آهنگر تبدیل می شود. دوربین های پشت بام حرم نشان دهنده تلاش کسانی است که می خواهند این لحظات عاشقانه را به خانه عاشقان دور از حرم عشق برسانند و با پخش زنده از قلب معظم له حسرت این لحظات درخشان را بردارند. . عاشقان

نامه عشق پروردگار

“خدای من ، چگونه می توانم از توجه خوب پس از مرگ ناامید شوم؟” مادامی که مرا در زندگی من هدایت نکردی جز نیکی. “اوه ، خدا ، فوراً ، خدا را قبول کن ، کار من را آنگونه که شایسته آن است بردار ، با مهربانی به من برگرد ، به گناهکاری که نادانی او را پوشانده است ، خدایا ، مرا در این جهان با گناهانی بپوشان که من نیاز به پوشش بیشتر آنها را دارم”. جمله های بعد از جمله این دعاها زیبا هستند و آیا آنها زیبا تر از این روابط عاشقانه با خدا در کلمات هستند؟

بی دلیل است که رهبر معظم انقلاب سال گذشته مردم را به شمردن دعاهای شعبانیه ، این چهره های زیبا و بی نظیر فراخواند و آنها را یکی از راه های زنده ماندن در دوره دشوار غلبه بر بیماری فعلی دانست. از طریق این دعاها به خدا متصل شوند.

زائران حریمه یارا چنان در نماز وسواس دارند که نمی خواهم به خلوت آنها بروم. پیرمرد سی ساله ای در گوشه ای دنج در صحن انقلاب مقابل گنبد طلا ایستاده است و اشکهای مداومش با ماسک از صورتش می ریزد. سپس مادر فارغ از شایعات زمانه ، با مادرشوهرش با فرزندان خردسالش صحبت می کند و زیبایی های این لحظه ها را تا حد ممکن تکمیل می کند.

دیدن این لحظات عاشقانه بسیار زیباست که گاهی اوقات فراموش می کنم کجا هستم و چرا به اینجا آمده ام. دوست دارم خودم را در این جمع محدود فراموش کنم و در دریای نامحدود احساسات و خلق و خوی آنها غوطه ور شوم. پژواک صدای حاجی مهدی رسولی و روایت های شیرینی که در میان دعاهای او می خواند چنان بر روح می نشیند که نمی خواهید این دعای زیبا و عرفانی تمام شود. اما هر آغاز پایان است. دعای شعبانیه آنقدر در قلب و روح من نشسته است که من با دانش غنی آن مست به خانه می روم و با خودم و خدای خود عهد جدید می بندم.

بنیامین یوسف زاده