نوشتار علی رفیعی در فراق پرویز پورحسینی / پای ایستادن ندارم

به گزارش تیتر اول ، این هنرمند به سبک تئاتر در این یادداشت نوشت:

“در اواسط دهه 40 ، در سفر تابستانی از فرانسه به ایران ، دوستی ما در خارج از تئاتر توسعه یافت ؛ ادامه این دوستی توسط تئاتر تشویق می شد و قدرت آن را شخصیت منحصر به فرد و اخلاق این شخصیت منحصر به فرد و همچنین نظم حرفه ای تعیین می کرد.
از آن زمان تا امروز و از امروز تا انتها ، پرویز پورحسینی برای من یک نمونه عالی از عشق به نظم ، اخلاق ، وجدان حرفه ای و بازی بوده و خواهد ماند.
بعد از اولین اجرا – “آنتیگون” – با دانشجویان تئاتر در دانشگاه تهران تا زمان انقلاب ، در تئاتر شهر مستقر شدم و “گروه بازیگران شهر” را با بهترین بازیگران جوان و حرفه ای تشکیل دادم. در سه بازی حرفه ای پشت سر هم پرویز پور حسینی که بازیگر اصلی این گروه بود در سه نقش مهم به ایفای نقش پرداخت.
بعد از انقلاب ، به محض این که فرصتی پیدا کردم تا روی صحنه بروم ، دوباره با حضور وی برکت یافتم. پرویز یکی از نقش های اصلی فیلم “یادبود سالهای شن” را بازی کرد.
او از معدود بازیگرانی است که هم کارگردان با او کار می کند و هم از آن لذت می برد و هم از امنیت و تشویق سایر اعضای گروه.
کمتر بازیگری وجود دارد که بتواند آموزش ، اشتیاق و اشتیاق را که پرویز طی ماهها برای من به عنوان کارگردان ایجاد کرده ایجاد کند. و کمتر بازیگری وجود دارد که بعد از ماه ها آموزش و خستگی ، هنوز شور بازی پرویز را در مقابل تماشاگران حفظ کند.
و با شنیدن این خبر ، متوقف شدم. به دیوار تکیه داده و غم نشسته بودم ، تنها و گریه می کردم … و من هنوز گریه می کردم …
“او یکی از بزرگترین دارایی های هنرهای نمایشی ما بود و نبود او ضرر جبران ناپذیری برای صحنه های ما بود.”

صبح جمعه ، 28 دسامبر ، در سن 79 سالگی ، پرویز پوره حسینی بازیگر تئاتر ، سینما و تلویزیون به دلیل بیماری عروق ویروس کرونا قلب در بیمارستان درگذشت.

انتهای پیام