دردسرهای مهمترین کارخانه صنایع روشنایی کشور از زبان مدیرعامل؛چراغ سوتارا روشن است، خاموشش نکنید!

صنایع روشنایی سوتارا سهم بسیار بزرگی در روشنایی خراسان و البته دیگر استان های کشور دارد . برندی پر سابقه که حالا اسیر چالش های مالی و بازار پر تلاطم شده است. حسین مصلی پور مدیرعامل سوتارا در گفت و گویی با نشریه صبح امروز خراسان رضوی به جزئیات این چالش پرداخته است.

شرکت «صنایع روشنایی سوتارا» در سال ۱۳۶۲ با هدف تولید انواع چراغ و پایه چراغ در مساحتی بالغ بر ۱۰,۰۰۰ متر مربع به عنوان یکی از بزرگترین تولیدکنندگان طیف وسیعی از محصولات روشنایی شامل انواع پایه چراغ‌های محوطه، تزئینی، پارکی، دکوراتیو، خیابانی و بزرگراهی و برج‌های نوری تاسیس شد . حسین مصلی پور توضیح می دهد:«برند سوتارا در ۱۵ کشور به ثبت رسیده است و این مجموعه صنعتی یکی از قدیمی‌ترین مجموعه‌های تولیدی در حوزه چراغ‌های روشنایی است که علاوه بر کلان پروژه‌های داخلی، سالانه چند ده میلیارد تومان صادرات، علی‌الخصوص به کشور عراق دارد. هرچند که این مجموعه پتانسیل صادرات ۳۰۰ میلیارد تومانی دارد و در صورت تامین منابع کارخانه، می‌تواند ۳ به صورت شیفت به فعالیت بپردازد. علاوه بر آن، بازار تولیدات بسیار بکر است و سوتارا تنها تولیدکننده برخی استراکچرهای نوری در منطقه است که همین آیتم از ویژگی‌های برجسته این صنعت تولیدی است. بنابراین جدای از قدمت شرکت، منحصر به فرد بودن تولیدات نیز از آیتم‌های اثرگذار سوتارا در داخل و کشورهای همسایه است.»
۴ دهه فعالیت در صنعتی بکر
وی درخصوص سابقه فعالیت این مجموعه صنعتی تصریح می‌کند:«سوتارا ۴۰ سال عمر دارد و تا زمانی که زنده یاد فتحی بزرگ (موسس شرکت) در قید حیات بود، شرکت با وجود تمام فراز و نشیب‌ها به کار خود ادامه می‌داد، اما پس از فوت، برادرش بر مسند ریاست نشست، با این تفاوت که دیگر شرایط اقتصادی به‌مانند قبل نبود و شرکت به مرور با شرایط نامتناسب مواجه شد و حتی شرکا نیز تغییر کردند؛ در نهایت اما، فشار اهرم‌های بیرونی مانند تاخیر ایجاد شده در دریافت بستانکاری‌ها از بازار و بعضا شهرداری‌ها، در کنار تغییر شاخص‌های اقتصادی، سوتارا را از سال ۹۳ تا ۹۶ به غیر فعالی و عملا به مرز تعطیلی کشاند!»
 مصلی پور ادامه می‌دهد: « سال ۹۶ که ما سهام اکثریت اعضا را خریدیم، تنها کمتر از ۱۰ کارگر در مجموعه مشغول به کار بودند. شرکت نیز به پیمانکار، کارگر، دارایی، تامین اجتماعی، بانک و… بدهکار بود. در واقع تصمیم داشتیم با خرید بخش عمده سهام عملا یک شرکت ورشکسته که معنای ماده ۱۴۱ قانون تجارت (زیان انباشته و…) بود را احیا کنیم. به همین جهت نیز با تعدادی از افراد هیات علمی که سابقه کار صنعتی داشتند، گرد هم آمدیم تا با خریداری ۵۱ درصد از سهام شرکت، مدیریت جدیدی بر این مجموعه اعمال و آن را دوباره سرپا کنیم.»
داستان از اینجا شروع شد
این فعال اقتصادی با اشاره به اینکه «در مرحله اول قرار بر این بود که تولید را راه اندازی کنیم. یعنی بدهی ها تقسیط و تولید استارت زده شود» تصریح می‌کند: سال ۹۶ و ۹۷ بدهی‌های بانک، دارایی، پیمانکاران و… به طور کامل تقسیط شد و دوباره شرکت به عنوان قدیمی‌ترین و یکی از بزرگترین تولید کننده‌ها، به ریل صنعت و تولید بازگشت و در نتیجه دوباره در صنعت استان حرفی برای گفتن داشت. 
وی تاکید می‌کند: این ورود، به تبع هم روی بازار و هم سایر شرکت‌ها و قیمت‌گذاری‌های رقابتی اثرگذار بود و دوباره بخشی از محور چرخ اقتصاد استان را به حرکت درآورد.
مصلی پور با اشاره به اینکه «همزمان با گسترش تولید، مطالعاتی را در بازار انجام دادیم تا با محصولات و بازارهای جدید نیز دست پیدا کنیم» ادامه می‌دهد: تیم بازاریابی بسیار قدرتمندی پای کار آمد و در یک دوره در بازه زمانی سال‌های ۹۷ و ۹۸، چندین هزار کاتالوگ تنها در عراق توزیع شد تا سوتارا دوباره به روزهای اوج خود بازگردد.
مدیرعامل سوتارا بیان می‌کند: در خصوص مطالعات انجام شده در حوزه محصولات جدید نیز، به مرور ساختار تجهیزات قدیمی را تغییر دادیم و با کمک یک بانک دولتی و تسهیلات آن، در کنار چراغ های دکوراتیو، به بازار چراغ‌های چندوجهی و برج‌های نوری نیز ورود کردیم.
وی ادامه می‌دهد: با حمایت مدیریت وقت این بانک در استان – گام‌های بزرگ رو به پیشرفتی برداشته و کارخانه عملا احیا شد. چراکه به ما مصوبه داده شد و  قریب به ۲۵ میلیارد تومان تزریق نقدینگی داشتیم. در این بین، مقرر شد از این مبلغ ۱۵ میلیارد تومان برای سرمایه در گردش و ۱۰میلیارد تومان نیز برای سرمایه ثابت نظیر خرید تجهیزات هزینه شود.
اما با خرید تجهیزات برای راه‌اندازی خط تولیدی جدید، بخشی از سرمایه در گردش، نیز به بخش سرمایه ثابت تزریق شد و آنچه باقی ماند، کمتر از برآوردها بود.
این فعال صنعتی با اشاره به اینکه «سال ۹۹ زمان استارت زدن قوی کار بود» گلایه می‌کند: تا این زمان تجهیزات به‌روز و بازارها به درستی شناسایی شد، اما آنچه از ۱۵ میلیارد باقی مانده بود، برای سرمایه در گردش کافی نبود و نیاز به سرمایه بیشتری داشتیم. البته که به دلیل وثایق قانونی توان استفاده بیشتر از کمک های بانکی هم داشتیم ولی تغییرات در مدیریت بانک مربوطه ، نگاه به حمایت از شرکت های صنعتی را هم تغییر داد.
وی می‌افزاید: با این تغییرات اواخر سال ۹۹ بود که شرکت عملا قفل شد؛ چراکه علاوه بر این تغییرات ، سیاست‌های کلان پولی و مالی کشور نیز تغییر کرد و تورم شدید، شرکت را نیازمند سرمایه در گردش بیشتر کرد. اما درست از اوایل ۱۴۰۰ دیگر تزریق نقدینگی نداشتیم و ال سی (اعتبارات اسنادی) نیز داده نشد و چک‌ها یکی پس از دیگری برگشت می‌خورد.
مصلی پور با گلایه مطرح می‌کند: ما فروش را از ۳میلیارد تومان در سال ۹۷ به ۱۰۰میلیاردتومان در سال ۱۴۰۰ رسانده و عملا اشتغال مستقیم و غیرمستقیم چندصد نفره ایجاد کرده بودیم. هچنین با صادرات برای کشور ارزآوری داشتیم. اما با این توضیحات درست در زمانی که نیازمند حمایت بیشتر برای گسترش این صنعت در استان و کشور بودیم، حمایت‌ها قطع شد! باید اشاره کنم که حتی اگر اثر تورمی را در این ۳سال در مبلغ فروش لحاظ نکنیم، میزان فروش تنها در یک آیتم «پایه چراغ‌های ۱۴ متری» حداقل ۶ برابر شده بود.
۳۲۰ تن سهمیه ورق روی هوا!
این فعال صنعتی تاکید می‌کند: سوتارا تنها کارخانه پایه‌ساز چراغ‌های نوری در کشور است که سالانه ۳۲۰ تن سهمیه ورق دارد؛ اما بخاطر اندک مبالغ بدهی بانکی در مقابل ارزش واقعی برند؛ ال سی (اعتبارات اسنادی) را قطع کردند و مجبور شدیم ورق قریب به ۱۶ هزارتومانی سهمیه را به ۳۸ هزار تومان تامین کنیم.
وی با اشاره به اینکه «با موضوعات فوق با چالش مواجه شدیم» می‌گوید: از خردادماه ۱۴۰۰ نامه نگاری‌های ما به همه جا همچون ستاد تسهیل و ستاد اقتصاد مقاومتی و… شروع شد. پس از پیگیری‌های پی در پی و طی شدن سیکل اداری از طریق ستاد اقتصاد مقاومتی مبلغ ۸۶ میلیارد تومان مصوب شد اما وقتی به سراغ بانک با ریاست شعبه جدید رفتیم با بهانه‌هایی همچون موضوع چک برگشتی مواجه شدیم و در نهایت جمله «منابع برای پرداخت تسهیلات نداریم» مواجه شدیم!
مدیرعامل سوتارا ادامه می‌دهد: بانک سند کارخانه ۱۰۰۰۰ متری که بالغ بر ۲۰۰ میلیارد ارزش داشت را برای معوقات اقساط قفل کرد! درست در این زمان و در شرایطی که بانک مکلف به حمایت از صنعت و تولید کننده بود، ما مجبور به استقراض از بازار شدیم.
ما به دنبال یافتن مجموعه‌ای بودیم که با اعطای تسهیلات از ما حمایت کند تا اینکه یک موسسه مالی به ما پیشنهاد همکاری و حمایت داد. به همین جهت ما با نام ۹۵ نفر از کارگران مجموعه تسهیلاتی را دریافت کردیم تا معوقات حقوق پرداخت شود. در این بین خود شرکت سوتارا ضامن پرداخت شد. اما این موسسه مالی نیز از فروردین ماه شروع به فرستادن اجرائیه برای کارگران کرد و کار به اعتصاب کارگری کشیده شد.»
حسینمصلی پور با تاکید بر اینکه «اما تمام این موارد گزینه‌ای نیست که بتواند چراغ سوتارا را کم نور کند» با گلایه عنوان می‌کند: این شرکت علاوه بر تامین بازار داخلی و صادرات گسترده به عراق، توان صادرات به عمان و سوریه و… را دارد؛ همانطور که در دمشق سوریه ۶۷ هزار سرچراغ فروخته شد. اما متاسفانه با توجه به مشکلات فعلی نتوانستیم یکی از آخرین سفارش‌ها از عراق که مبلغ آن ۴۰۰هزار دلار بود را، انجام دهیم اما نمونه مشابه از این صادرات بسیار است.»

46