از آمازون تا بورنئو، کنگو و Daintree. بسیاری از ما نام اکثر جنگل های بارانی بزرگ یا معروف را می دانیم. علاوه بر این، می دانیم که بزرگترین منطقه جنگلی در جهان، جنگل شمالی است که از روسیه تا کانادا امتداد دارد. در این میان بسیاری از مردم حتی با مفهوم جنگل های اقیانوسی آشنا نیستند و نام جنگل های معروفی که در زیر اقیانوس ها تشکیل می شوند را نمی دانند.
به گزارش Conversation Media، جنگل‌های وسیعی از کلپ (نوعی گیاه غنی از ید) و جلبک دریایی در زیر آب وجود دارد که بسیار فراتر از آن چیزی است که ما فکر می‌کردیم. برخی از جنگل‌های زیر آب نام‌گذاری شده‌اند، اما این جنگل‌های سرسبز محل زندگی تعداد زیادی از گونه‌های آبزی هستند.
جنگل دریایی بزرگ آفریقا در سواحل جنوبی این قاره و تپه های بزرگ دریای جنوبی در جنوب استرالیا واقع شده اند. تعداد زیادی از جنگل‌های دریایی در سراسر جهان، بزرگتر از آن‌هایی که نام‌گذاری شده است، بی‌نام باقی می‌مانند.
یک مطالعه جدید نشان می دهد که جنگل های زیر دریا چقدر وسیع و حاصلخیز هستند. دانشمندان می گویند که جنگل های اقیانوسی جهان مساحتی دو برابر هند را پوشانده اند.
جنگل های اقیانوسی نرخ رشد بالایی دارند
جنگل های جلبک دریایی توسط امواج گرمای اقیانوس ها و تغییرات آب و هوایی تهدید می شوند، اما به سرعت رشد می کنند و می توانند کربن را جذب کنند.
جنگل های زیر آب توسط جلبک دریایی تشکیل شده اند. جلبک های دریایی مانند سایر گیاهان با جذب انرژی خورشیدی و دی اکسید کربن از طریق فتوسنتز رشد می کنند. بزرگترین گونه های علف دریایی ده ها متر ارتفاع دارند و مناطق جنگلی را تشکیل می دهند. این جنگل ها دائما در حال رشد هستند و وقتی در آنها شنا می کنید، احساس می کنید که دائما در حال حرکت هستید.
مانند درختان روی خشکی، جلبک‌های دریایی محل زندگی انواع مختلفی از موجودات هستند و غذا و سرپناهی برای آنها فراهم می‌کنند. گونه های بزرگتر، مانند بامبو دریایی و کلپ غول پیکر، ساختارهای پر از گاز دارند که مانند بالن های کوچک عمل می کنند و به این گیاهان اجازه می دهند تا سایبان های شناور بزرگی را تشکیل دهند.
گونه های دیگر برای حفظ استحکام و محافظت از سطح فتوسنتزی خود به ساقه های قوی متکی هستند. گونه های دیگر کف دریا را می پوشانند، مانند کلپ طلایی که در تپه های بزرگ دریای جنوبی استرالیا یافت می شود.
تنها تعداد کمی از پربارترین جنگل‌های اقیانوسی جهان شناسایی و نام‌گذاری شده‌اند، مانند جنگل دریایی بزرگ آفریقا و تپه‌های بزرگ جنوبی استرالیا.
دانشمندان مدت‌هاست که می‌دانند جلبک دریایی یکی از گیاهانی است که سریع‌تر رشد می‌کند، اما تعیین وسعت این جنگل‌های جلبکی همیشه دشوار بوده است.
امروزه با استفاده از ماهواره های موجود در مدار زمین می توان به راحتی سطح جنگل های سطحی زمین را اندازه گیری کرد. همه چیز در زیر آب بسیار پیچیده تر است. اکثر ماهواره ها نمی توانند عمق آب را که در آن جنگل های دریایی شکل می گیرند اندازه گیری کنند. برای غلبه بر این مشکل، محققان در یک مطالعه جدید میلیون‌ها سند مربوط به مناطق زیر آب را در منابع علمی، پایگاه‌های اطلاعاتی آنلاین، باغ‌های گیاه‌شناسی محلی و سایر منابع مورد بررسی قرار دادند.
سپس دانشمندان توزیع جهانی جنگل‌های اقیانوسی را مدل‌سازی کردند و دریافتند که این جنگل‌ها مساحتی بین 6 تا 7.2 میلیون کیلومتر مربع را پوشش می‌دهند. این منطقه باعث می شود که جنگل دریایی بزرگتر از جنگل بارانی بزرگ آمازون باشد.
پس از تعیین مساحت جنگل‌های اقیانوسی، دانشمندان میزان بهره‌وری این جنگل‌ها را تخمین زدند (به عبارت دیگر، چقدر این جنگل‌ها رشد می‌کنند). هیچ سند جهانی واحدی در این زمینه وجود ندارد. دانشمندان صدها مطالعه تجربی مستقل را در سراسر جهان بررسی کردند. در این مطالعات، سرعت رشد جلبک دریایی توسط غواصان اندازه گیری شد.
بررسی مقالات نشان داد که جنگل‌های اقیانوسی حتی از برخی محصولات کشاورزی پرمحصول مانند گندم، ذرت و برنج پربازده‌تر هستند. بیشترین بهره وری در مناطق معتدل است که معمولاً در آب خنک و غنی از مواد مغذی یافت می شوند. جنگل های اقیانوسی در این مناطق به طور متوسط دو تا 11 برابر بیشتر از محصولات زراعی زیست توده تولید می کنند.
مقایسه تولید زیست توده محصولات مختلف و جنگل های اقیانوسی (گرم کربن در هر متر مربع در سال)
دانشمندان می گویند یافته های اخیر دلگرم کننده است. در تئوری، ما می‌توانیم از بهره‌وری عظیم جنگل‌های اقیانوسی برای کمک به تامین نیازهای غذایی آینده استفاده کنیم. مزارع جلبک دریایی می توانند مکمل تولید غذا در خشکی باشند و به توسعه پایدار کمک کنند.
جنگل های اقیانوسی مقادیر زیادی کربن را از آب دریا و جو حذف می کنند
سرعت رشد بالای جلبک دریایی به این معنی است که این گیاهان تمایل به جذب دی اکسید کربن دارند. جلبک دریایی در حین رشد مقدار زیادی کربن را از آب دریا و جو حذف می کند. یک مطالعه نشان می دهد که جنگل های دریایی در سراسر جهان ممکن است به اندازه جنگل های آمازون کربن مصرف کنند.
دانشمندان می گویند که جنگل های دریایی می توانند به طور موثر تغییرات آب و هوایی را کاهش دهند. البته ممکن است تمام کربن مصرفی جلبک دریایی در آنها حبس نشده باشد. برآوردهای اولیه حاکی از آن است که مقادیر قابل توجهی جلبک دریایی ممکن است در رسوبات یا در اعماق دریا جمع شود، اما مشخص نیست که این جلبک ها چقدر کربن جذب می کنند. دانشمندان می گویند باید تحقیقات بیشتری در این زمینه انجام شود.
جنگل های اقیانوسی مقدار زیادی دی اکسید کربن را اشغال می کنند و احتمالاً مقداری از آن دی اکسید کربن برای مدتی طولانی در خود ذخیره می شود.
دانشمندان می گویند تقریباً تمام گرمای اضافی که توسط 2400 گیگا تن گازهای گلخانه ای ساخته شده توسط انسان به دام افتاده است به اقیانوس ها ختم شده است. این بدان معناست که جنگل های اقیانوسی با شرایط بسیار سختی روبرو هستند.
مناطق وسیعی از جنگل های اقیانوسی اخیرا در غرب استرالیا، شرق کانادا و کالیفرنیا ناپدید شده اند. با ناپدید شدن این جنگل ها، زیستگاه و پتانسیل ترسیب کربن بسیاری از گونه ها از بین می رود. از سوی دیگر، انتظار می رود که جنگل های اقیانوسی در برخی مناطق قطب شمال با ذوب شدن یخ ها و افزایش دمای آب افزایش یابد.
227227