دیوارها رَد کامبیز را دنبال می‌کنند

به گزارش تیتر اول، سال 1400 سال خروج هنرهای تجسمی بود و انصافاً کرونا تحت تأثیر این روند قرار نگرفت. تقویم هنری سال گذشته شاهد درگذشت هنرمندان بزرگی چون کامبیز درمبخش، ایران درودی، مهرداد ذوالنور، ایرج یخزاره، علی گلستان و جمشید سماواتیان بود.
درمکش اگرچه یکی از ده ها هنرمندی بود که سال گذشته از دنیا رفت، اما درگذشت او تأثیر زیادی بر هنر ایران گذاشت و خلأ او در دنیای کاریکاتور هنوز احساس می شود.

آثار درمکش پر از تنهایی است!

جشنواره سالانه تصویر یکی از برنامه هایی بود که در سال 1400 برای بزرگداشت کمبوجیه درامباشه برگزار شد. در این مراسم که اقشار مختلف برای ادای احترام به این چهره هنری آمده بودند، خاطرات خود را از وی تعریف کردند.

احمد مسجد جامعی در سخنانی چهار ویژگی آثار درمبخش را برشمرد و گفت: آثار او پر از خلوت است. یکی دیگر از ویژگی های او سادگی است. در کارهای خط اضافی به ندرت دیده می شود. کمبوجیه با بازگشت به وطن خود زمینه ای برای پیوند نسل گذشته و جدید ایجاد کرد و از شکاف نسلی جلوگیری کرد. در دوران دانشجویی استاد شفیعی کدکنی شعرهایی را می خواند و می گفت: شعر شبیه شعر است اما شعاری است. شعار مستقیم است و طولانی نیست. اما شعر قابل تفسیر است. آثار بسیاری از کاریکاتوریست ها شعاری است، اما آثار کمبوجیه به شعر نزدیک است.

محمود کلاری عکاس و فیلمبردار نیز خاطره ای از زندگی درمکش بیان کرد: عکس هایم با ذوق و علاقه بود و هنوز حرفه ای نشده بودم تا اینکه درمکش دستم را گرفت و به روزنامه آیندهنگ برد و کاوه گلستان را به من معرفی کرد. در لحظه زندگی می کرد و به فکر پس انداز چیزی برای آینده نبود. او حتی خانه یا ماشین نداشت؛ یک بار به او گفتم اگر روزی دست یا بینایی خود را از دست بدهی چه کار می کنی؟ کرکره‌ها را پایین می‌کشید و کاغذی می‌زدم که می‌گفت تا اطلاع ثانوی برای اعلام بسته است. گفتم فکر می‌کنی دکه بعدی هست. با همان آرامش و بی‌تفاوتی گفت: “کی می‌داند، شاید غرفه دیگری پیدا کنم. و یک کسب و کار جدید راه اندازی کنید.

هنرمندی که کارش را دوست داشت

کمبیس درمبخش همیشه توسط افراد مختلف روایت شده است. جواد علیزاده یکی از همکاران این هنرمند است که هنگام انتشار خبر درگذشتش درباره او گفت: «او منبع الهام همه کاریکاتوریست ها بود. کرونا یک بیماری وحشتناک و وحشتناک است که به هیچ کس رحم نمی کند. مرگ اصلا به استاد درمبخش نرسید. او آنقدر پر از آیتم ها و خلاقیت بود که خودش می گفت من هیچ وقت با کمبود اقلام مشکل ندارم، فقط مشکل زمان دارم که چقدر می توانم برای اقلام و کارم زندگی کنم.
وی همچنین گفت: چند روز پیش وقتی عکسش را در بیمارستان دیدم به یکی از دوستانم گفتم به خاطر چند روزی که در بیمارستان قلم و کاغذش را برداشته بودند، روزهای سختی را می گذراند، می خواستم. آنها به زندگی هنری خود برگردند که متأسفانه چنین نشد.»

اما امروز زمان نسبتا قابل توجهی از درمکش می گذرد و باید گفت که هنرهای تجسمی هنرمندی را از دست داد که در سن 79 سالگی حتی با تبدیل شدن ویروس کرونا به یک قاتل انگیزشی به عنوان یک کاریکاتوریست پرکار شناخته می شد. برای هنرمندان

انتهای پیام