تنها یک زمین – تیتر اول

سوئد میزبان روز جهانی محیط زیست در سال 2022 با شعار “فقط یک کشور” با تمرکز بر زندگی پایدار در هماهنگی با طبیعت است.

تنها یک کشور شعار اولین کنفرانس سازمان ملل متحد در مورد محیط زیست انسانی در استکهلم در سال 1972 بود. توسعه پایدار را در دستور کار جهانی قرار داد و به روز جهانی محیط زیست منجر شد. روز جهانی محیط زیست یک پلتفرم جهانی برای تغییرات مثبت است که بیش از 150 کشور، سازمان ملل، دولت ها، کسب و کارها، مدارس، افراد مشهور، شهرها و جوامع را گرد هم می آورد تا آگاهی های زیست محیطی را افزایش داده و اقدام کنند. گرامی باد.

روز جهانی محیط زیست 2022 فرصتی برای نمایش برخی از شیوه های نوآورانه زیست محیطی سوئد در 50 سال گذشته است. برنامه محیط زیست سازمان ملل متحد (UNEP) رویدادهای سالانه روز جهانی محیط زیست را برای ارتقاء آگاهی و اقدام جهانی محیط زیست سازماندهی می کند.

طراحی پایدار توانایی جوامع وسیع‌تر و سیستم‌های شهری را برای کاهش اثرات زیست‌محیطی خود در تلاش برای ایجاد فضاهای پایدار برجسته و تقویت می‌کند، و یک رویکرد اکولوژیکی است که نه تنها برای طبیعت، بلکه برای عنصر انسانی در سطح محلی و جهانی نیز کاربرد دارد.

دستورالعمل‌های طراحی پایدار ابزاری مؤثر برای نشان دادن تئوری، کیفیت و کاربرد طراحی پایدار در جامعه شهری و همچنین در سطوح مختلف تعریف جامعه و ادغام منابع طبیعی با بافت محله، مسکن اجتماعی و واحدهای مسکونی است. .

زمین با سه وضعیت اضطراری، از جمله آب و هوای بسیار گرم، از دست دادن زیستگاه و فشارهای دیگر مواجه است که تخمین زده می‌شود یک میلیون گونه در معرض خطر انقراض قرار گیرد و آلودگی همچنان هوا، زمین و آب را تحت تأثیر قرار می‌دهد. راه برون رفت از این دوراهی ها تغییر اقتصاد و جامعه به منظور ایجاد فراگیرتر، منصفانه تر و دوستدار محیط زیست است. ما باید از مرحله آسیب به سیاره به سمت بهبودی حرکت کنیم.

زمان رو به اتمام است و طبیعت در وضعیت اضطراری قرار دارد. برای نگه داشتن گرمایش زمین به زیر 1.5 درجه سانتیگراد در قرن حاضر، باید انتشار گازهای گلخانه ای سالانه را تا سال 2030 به نصف کاهش دهیم. عدم اقدام برای کاهش آلودگی هوا فراتر از دستورالعمل های ایمن، آلودگی را تا 50 درصد در ده سال افزایش می دهد و میزان زباله های پلاستیکی را که به اکوسیستم های آبی نشت می کند، تقریباً سه برابر خواهد کرد. تا سال 2040، ما نیاز به اقدام فوری برای رسیدگی به این چالش ها داریم.

افراد می توانند با برنامه ریزی برای حمایت از کسب و کارها و دولت ها، تغییر را هدایت کنند. اقدامات این مشارکت گسترده‌تر می‌تواند تأثیری دگرگون‌کننده داشته باشد و به طور بالقوه مصرف و تولید پایدار را برای دهه‌های آینده قابل قبول کند.

گزینه های پایداری بازطراحی شده باید در دسترس، مقرون به صرفه و جذاب باشند تا مردم بتوانند تصمیمات روزمره بهتری بگیرند. زمینه های اصلی تغییر عبارتند از نحوه ساخت و ساز و زندگی در خانه، در شهرها و محل کار، نحوه و مکان سرمایه گذاری، و فعالیت های اوقات فراغت و سرگرمی.

با توجه به تهی شدن منابع جهانی و تخریب شدید محیط زیست، چشم انداز قرن جدید سؤالات جدی را در مورد سلامت و دوام شهرهای آینده ایجاد می کند. در قرن اخیر، شهرها از یک بافت کارآمد به طور قابل توجهی تغییر کرده اند و این روند نه تنها بر زیستگاه طبیعی ما تأثیر منفی گذاشته، بلکه زندگی مناطق شهری سنتی را نیز از بین برده است.

بیشتر روش‌های ساخت‌وساز شهری و سنتی به‌جای ایدئولوژی طرف عرضه، از سر ضرورت تکامل یافته‌اند. در قرن گذشته، روش های مدرن ساخت و ساز محدودیت های شرایط انسانی را نادیده گرفته و شروع به استفاده بیش از حد از فناوری برای حل موقعیت ها کرده اند.

امروزه این بنای بلند نماد غالب شهرها و معجزات دست‌ساز است که جاذبه را برای رسیدن به ابرها به چالش می‌کشد و جلوه‌ای از تمایلات بی‌قرار انسان برای صعود به ارتفاعات بالاتر است. ساختمان های بلند به دلیل مقیاس بزرگ، توجه بسیاری از سهامداران از جمله مالکان، توسعه دهندگان، برنامه ریزان، معماران و مهندسان را به خود جلب می کنند. آنها تقاضای قابل توجهی برای زیرساخت ها و سیستم های حمل و نقل دارند که بر بافت تاریخی تأثیر می گذارد و در عین حال چشم انداز شهر را تغییر می دهد. آنها همچنین با ایجاد سایه و مسدود کردن مناظر و نور خورشید بر محیط تأثیر می گذارند.

ساختمان های بلند مقدار زیادی انرژی مصرف می کنند و نیاز به هزینه های عملیاتی بالایی دارند. به این دلایل، برخی از منتقدان ساختمان های بلند را به عنوان شکلی افراطی از جهش تکنولوژیکی ناخواسته و در نتیجه “شیطان شهر” می دانند که کیفیت و سبک زندگی شهر را کاهش می دهد. پس از فروریختن برج های مرکز تجارت جهانی (WTC) در نیویورک در سپتامبر 2001، برخی از بدبینان آسمان خراش ها را تله مرگ نامیدند و دیدگاه های بدبینانه خود را بیان کردند و با عجله و ناعادلانه نابودی آنها را پیش بینی کردند.

با این حال، نتیجه برعکس بود، زیرا علاقه عمومی به ساختمان های مرتفع پس از فاجعه به طور پیوسته افزایش یافت. دهه گذشته نشان داد که این دیدگاه ها در بهترین حالت موجه هستند، زیرا شاهد رونق بی سابقه ای در ساخت و سازهای بلندمرتبه و بلندمرتبه در سراسر جهان بوده ایم.

بسیاری از منتقدان از از بین رفتن سبک زندگی قدیمی ابراز تاسف می کنند و ساختمان های بلند را نمادی از ظلم و ستم و نفوذ غیر ضروری به محیط شهری می دانند که کیفیت زندگی اجتماعی طبیعی ساکنان شهر را تضعیف می کند. آنها می توانند نقشی ایفا کنند، زیرا ساختمان های بلندمرتبه مشکلات عمده زیادی ندارند، اما برای صرفه جویی در زمین های کشاورزی، کاهش ردپای کربن و وابستگی ما به وسایل نقلیه و صرفه جویی در انرژی به آنها نیاز است و همچنان مورد نیاز خواهد بود.

منابع

witpress.com

un.org

sdg.iisd.org

worldenvironmentday.global

unep.org

mdpi.com

un.org

selfstudymantra.com

planeta.com

انتهای پیام/