کشورها چگونه خودشان را روایت کردند؟

کمتر از سه سال تا نمایشگاه ژاپن باقی مانده است و ما راه درازی در پیش داریم تا به جهانیان بگوییم ایران چه لیاقتی دارد.

بر اساس گزارش ها ايسنابهاره جهاندوست، راوی و راوی، در یادداشتی با عنوان «قصه سرایی مدرن در اکسپو دبی» غرفه ای چندملیتی در اکسپو ۲۰۲۰ را از منظری روایی و روایی مشاهده کرده و به آن می نگرد.

وی در این یادداشت این نمایشگاه را اینگونه توصیف می کند:
«اکسپوی 2020 دبی که شش ماه پیش چند ماه پیش به پایان رسید، پس از تاج گذاری بزرگترین نمایشگاه و بازدیدکننده جهان بود. در این رویداد 192 کشور به ارائه فرصت های اقتصادی، فنی، علمی و فرهنگی خود پرداختند و هر کدام تلاش کردند تا به موضوع و شعار این دوره از اکسپو، یعنی: “ارتباط ذهن، ایجاد آینده” از ابزارها و روش های خلاقانه جدید برای جذب بازدیدکنندگان بیشتر و به دست آوردن تأثیر عمیق تر و نقش بیشتر در ایجاد تحرک، فرصت و ثبات در جهان استفاده کنید.
23 میلیون نفر از سراسر جهان برای حضور در نمایشگاه حضوری به دبی رفتند و احتمالاً میلیون ها نفر دیگر غرفه ها و رویدادهای اکسپو 2020 را از طریق یک تور مجازی و پخش زنده دنبال کردند.
من یک ماه در این رویداد جهانی شرکت کردم. اگر بخواهم یکی از عناصر کلیدی را که اکسپو را از سایر نمایشگاه ها و جوامع جهانی متمایز می کند نام ببرم، آن «تنوع داستان ها» است.
همه کشورهای شرکت کننده در تلاش بودند تا هویت ملی خود را به طرق مختلف از جمله اقتصادی، فرهنگی، علمی و غیره به شکلی بدیع و منحصر به فرد ارائه دهند و در عین حال این هویت خاص را به عنوان بخشی از یک شخصیت جهانی بزرگتر نشان دهند. به عبارت دیگر، اکسپو دبی دارای 192 روایت مختلف بود که هدفشان پیوند دادن ذهن مردم و ایجاد آینده ای برای جهان بود.
متریال نمایشگاه روایت و داستان بود. داستان های تاریخی باستانی در مورد سرزمین ها، داستان هایی در مورد شهرت تمدن های دور، ارائه دستاوردهای کنونی و همچنین تصویرسازی و پیش بینی آینده.
از آنجایی که راوی بر روایات و اسطوره ها تمرکز می کرد، شنیدن و دیدن این روایت ها چنان تجربه آموزنده و به یاد ماندنی بود که در هیچ کلاس و دوره ای قابل آموختن نبود. بنابراین تصمیم گرفتم مروری کوتاه بر برخی از اشکال روایتی که در نمایشگاه اکسپو 2020 دبی تجربه کردم را به شما ارائه دهم.

نوع روایت مهمتر از محتوای روایت است

طبق تجربیات و مشاهدات من که البته با آمار رسمی اکسپو همخوانی دارد، غرفه‌های پرتقاضا و رویدادهای مورد انتظار معمولاً سناریو یا چیدمان بازدیدکننده خاص خود را داشتند که در هیچ جای دیگری نمی‌توان آن را تجربه کرد. اگرچه همه غرفه ها با استفاده از فناوری های روز از جمله نمایشگرهای عظیم، نورپردازی، موسیقی و … توانمندی های کشور خود را در گذشته، حال و آینده ارائه کردند، اما استفاده از این ابزار و دسترسی به نقالی بسیار موثر است. بازدید کنندگان.
به عنوان مثال، در ابتدای ورود خود به غرفه آلمان، هر بازدیدکننده یک ابزار ساده با نام و ملیت دیجیتالی دریافت کرد. هر زمان که یک بازدیدکننده در اتاق غرفه در کنار رایانه ها و ابزارهای تعاملی قرار می گرفت، اطلاعات کشورش و نام او روی صفحه نمایش داده می شد. به عنوان مثال، اطلاعاتی در مورد نرخ رشد اقتصادی ایران یا سهم ایران از آلودگی محیط زیست جهانی در اختیار من قرار گرفت و در مراحل بعدی مشارکت در رویه‌های ارائه شده توسط متصدیان غرفه‌ها برای توسعه پایدار زمین، راه‌حل‌های مورد نیاز برای مشارکت من ارائه شد. به این توسعه پایدار. این نمایش برگزار شد و سپس در سالن پایانی، همه بازدیدکنندگان در یک فعالیت تعاملی برای انرژی های پاک و توسعه پایدار شرکت کردند و بر اساس سهمی که در این رویداد داشتند، نام و ملیت آنها بر روی صفحه نمایش بزرگی در انواع مختلف نمایش داده شد. فونت ها و رنگ ها در واقع در این غرفه بازدیدکننده با هویت مستقل خود در یک فعالیت جمعی با ملیت های دیگر شرکت می کرد و به طور عینی نوعی تنش و جهانی شدن را تجربه می کرد. استفاده از روایت‌های فردی و استفاده از آن‌ها برای روایت گسترده‌تر و جهانی‌تر، سناریوی منحصربه‌فردی بود که صف‌های طولانی در دبی داغ برای بازدیدکنندگان از غرفه آلمان را توجیه و قدردانی کرد.
استفاده از ابزارها و راهکارهای جدید برای بازنمایی روایات غرفه بسیار خلاقانه و متفاوت بود. در غرفه کره جنوبی، تماشاگران با اسکن کدهای QR روی دیوارها وارد دنیای واقعیت مجازی می شوند. تعامل با فرهنگ ها و قبایل در غرفه های پاکستان و امان با استفاده از رایحه عطر صورت می گرفت. در چتری که در دست بازدیدکنندگان غرفه هلند بود، اطلاعات مفیدی در مورد زمین پاک و کشاورزی به صورت شماتیک نمایش داده شد. در غرفه ژاپن، هر بازدیدکننده یک آواتار یا شخصیت مجازی منحصر به فرد می پوشید و در فعالیت های تعاملی شرکت می کرد. در غرفه تایلند داستان هایی با اجراهای خیابانی مدرن و باشکوه به بینندگان ارائه می شود.
همه این ابزارها برای کمک به راوی در رساندن روایت خود به بهترین شکل ممکن و بر جای گذاشتن عمیق ترین اثر در مخاطب مورد استفاده قرار گرفت. این روش داستان گویی Digital Storytelling است که به عنوان روشی موثر برای ایجاد حس تعلق و تعلق در بین افراد در اکسپو دبی به خوبی آزمایش شده است. به این ترتیب، فرقی نمی کند داستانی که گفته می شود هزاران سال پیش باشد یا هزاران سال بعد. سبک روایی به دلیل ارتباط و تعامل چندوجهی با مخاطب، آنها را به طور کامل در روایت گنجانده است.
به عنوان یک داستان نویس امیدوارم مقوله داستان نویسی و داستان نویسی دیجیتال و معاصر کشورمان در ایران جدی گرفته شود و در آینده با کمک کارشناسان فنی، مدیران هنری، علوم انسانی و شخصیت ها بتوانیم مطالب خود را ارائه کنیم. داستان های فرهنگی غنی و منحصر به فرد کشور در سطح جهان. کمتر از سه سال تا نمایشگاه ژاپن باقی مانده است و ما راه درازی در پیش داریم تا بتوانیم داستان ایران را آن طور که شایسته است به جهانیان بازگو کنیم.

کشورها چگونه درباره خودشان صحبت کردند؟