امروزه اکثر شکستگی ها با جراحی درمان می شوند و در بسیاری از این شکستگی ها از دستگاه های فلزی به نام ایمپلنت برای رفع قسمت شکسته استفاده می شود.
انواع مختلفی از ایمپلنت های دندانی استفاده می شود. که در مقالات دیگر به تفصیل آمده است اما آیا این اتصالات فلزی باید در بدنه باقی بمانند یا بعد از رفع شکستگی باید خارج شوند؟
پلاتین از چه چیزی ساخته شده است؟
قبل از هر چیز بهتر است توضیح دهیم که اگرچه بسیاری از افراد به این وسایل فلزی پلاتین می گویند، اما این ایمپلنت ها از پلاتین یا طلای سفید ساخته نمی شوند.
این دستگاه ها عموما از آلیاژ فولادی به نام فولاد ضد زنگ ساخته می شوند که ترکیبی از آهن، کروم و نیکل است. بدن انسان با این آلیاژ سازگار است و به آن واکنشی نشان نمی دهد.
این پوشش در بدن انسان تجزیه نمی شود. گاهی اوقات از تیتانیوم برای ساخت ایمپلنت نیز استفاده می شود. ایمپلنت هایی که بیشتر آنها در خارج از بدن انسان قرار دارند، معمولاً پس از شکستگی برداشته می شوند.
چه پلاتین در شکستگی استفاده می شود؟
افراد خارجی متعلق به این دسته هستند. این وسایل معمولاً پس از چند هفته تا چند ماه توسط پزشک در بیمارستان (بدون نیاز به بیهوشی) برداشته می شوند.
وسیله دیگر سوزنی است که جراحان از آن برای بی حرکت کردن شکستگی ها استفاده می کنند. گاهی به خصوص در شکستگی ها، نوک سوزن بعد از جراحی خارج از پوست باقی می ماند.
در این موارد پس از چندین هفته که قطعات شکسته به اندازه کافی به یکدیگر چسبیده اند، گوه ها توسط متخصص ارتوپد در کلینیک برداشته می شوند.
اگر پیچ به تنهایی در داخل استخوان استفاده شود، معمولاً نیازی به برداشتن آن نیست و می تواند تا پایان عمر بدون ایجاد مشکل در بدن باقی بماند.
در مواردی که سر پیچ زیر پوست است و بیمار را آزار می دهد، برداشتن آن ضروری است. برخی از پیچ ها معمولا برای مدت کوتاهی در داخل می مانند و پس از مدتی باید برداشته شوند.
به عنوان مثال، در مورد دررفتگی اندام تحتانی بین استخوان درشت نی و نازک نی، پزشک پس از جابجایی دو استخوان را با یک پیچ به هم متصل می کند. این پیچ معمولاً پس از شش هفته از مچ پا برداشته می شود.
چرا پلاتین و ایمپلنت ها از بدن خارج می شوند؟
پلاک ها ایمپلنت هایی هستند که برای رفع شکستگی ها استفاده می شوند. از این دستگاه ها برای تثبیت شکستگی های بازو، ساعد، لگن، ران و ساق پا استفاده می شود. پلاک ها قوی تر از استخوان ها هستند.
انواع نمادها
بنابراین، پس از همجوشی شکستگی، نیروهایی که وارد استخوان می شوند همچنان توسط صفحه موجود در استخوان جذب می شوند. این پدیده استخوان را تحت فشار و نیروهای خارجی طولانی مدت نمی کند. در ظاهر این خوب است، اما اینطور نیست.
برای قوی ماندن استخوان ها باید دائماً تحت فشار و نیروهای خارجی (وزن و ماهیچه) قرار گیرند و اگر این نیروها وارد استخوان ها نشوند دچار پوکی استخوان می شوند.
این علت پوکی استخوان در کسانی است که به مدت طولانی استراحت می کنند یا در فضانوردانی که کمتر تحت تأثیر جاذبه قرار می گیرند. بنابراین حفظ طولانی مدت پلاک در بدن باعث پوکی استخوان می شود.
این پدیده به ویژه در ران و ساق پا و کمتر در باسن، بازو و ساعد قابل مشاهده است. بنابراین، تمام صفحات ران و ساق باید پس از جوش خوردن و ثابت شدن شکستگی آن ها برداشته شوند. این زمان معمولا بین یک و نیم تا دو سال است.
پس از این مدت، جراح باید از استخوان عکس بگیرد و اگر تشخیص داد که شکستگی به اندازه کافی قوی است و نیازی به پلاک نیست، باید پلاک را از بدن خارج کند.
آیا صفحات بالایی باید برداشته شوند؟
در مورد اندام فوقانی، روند پوکی استخوان در پلاک ظاهر نمی شود. صفحات دست یا بازو را حتی پس از بهبودی شکستگی نباید برداشت، مگر اینکه بیمار درگیر ورزش های سنگین و ضربه ای مانند ورزش های رزمی باشد. در این بیماران بهتر است پلاک ها از بازوها و دست ها برداشته شوند.
گاهی اوقات برداشتن پلاک از دست یا ساعد دشوارتر از قرار دادن آن است و به دلیل نزدیکی پلاک به عصب اندام، عصب هنگام برداشتن پلاک آسیب می بیند. بنابراین حتی در صورت امکان از برداشتن رسوبات روی دست و ساعد خودداری می شود، مگر اینکه نیاز واقعی به آن وجود داشته باشد.
آیا میله ها باید از داخل استخوان ها برداشته شوند؟
ناخن ها یا چوب های روی ران و ساق پا، مانند پلاک، باید پس از بهبود شکستگی برداشته شوند. البته این ایمپلنت ها مانند پلاک باعث پوکی استخوان نمی شوند. و خیلی به برداشتن ران و ساق پا اهمیتی نمی دادند.
در چه شرایط دیگری باید پلاتین بعد از جراحی شکستگی برداشته شود؟
در موارد زیر، صرف نظر از اینکه از کدام ایمپلنت استفاده شده است، ایمپلنت پس از بهبود شکستگی برداشته می شود:
فشار موضعی پیچ ها و صفحات
اگر قسمتی از ایمپلنت از استخوان بیرون بزند و این برجستگی با پوست تماس پیدا کند و بیمار را ناراحت کند یا به مفصل کناری یا عروق خونی و اعصاب یا تاندون ها یا ماهیچه های اطراف آن فشار وارد کند و از عملکرد طبیعی آن جلوگیری کند، باید این ایمپلنت را از روی استخوان خارج کرد. بدن از طریق جراحی
تغییر پلاتین
اگر ایمپلنت تعویض شد و پس از بارگذاری مشکلات مشابهی ایجاد کرد، باید آن را برداشت
عفونت استخوان
گاهی اوقات محل جراحی عفونی می شود. در این موارد میکروب ها به سطح فلزی ایمپلنت می چسبند و غشایی ایجاد می کنند که از ورود آنتی بیوتیک ها جلوگیری می کند.
این پدیده درمان عفونت را پیچیده می کند. در این موارد اگر ایمپلنت به خوبی قرار گرفته باشد و قسمت های شکسته را به خوبی نگه دارد و شکستگی جوش نخورده باشد، جراح ایمپلنت را خارج می کند.
در موردی که ذکر شد، اگر شکستگی بهبود نیافته باشد، پزشک منتظر می ماند تا بهبودی کامل شود و ایمپلنت را خارج می کند.
اگر مواد مورد استفاده قطعات شکسته را محکم نگه نمی دارد، حتی اگر شکستگی مخلوط نشده باشد، باید آن را جدا کرد. در این موارد جراح پس از برداشتن ایمپلنت معمولا از یک دستگاه فیکس کننده خارجی برای بی حرکت کردن قسمت های شکسته استفاده می کند. معرفی متخصص ارتوپدی در شیراز در پی جو در این سایت انجام شده است.