فضایل و نظر امام جعفر صادق (ع) درباره فقه اسلامی

به گزارش خبرگزاري متولد؛ فضیلت های امام صادقه بیش از آنچه می توان حدس زد. جمله ای از امام مشهور اهل سنت مالیکا بن آنا وجود دارد: “بهتر از جعفر بن محمد ، او نه چشم و نه گوش و نه قلب دیده است.” ابوحنیفه نیز به این گفته معروف است: “ما از نظر من جعفر بن محمد را ندیدیم.” و اگر از خود امام می شنویم ، زریس می گوید: امام صادق در این آیه شریف: کل شیء هالک به جز صورت ، یعنی “همه چیز فانی است جز چهره خدای متعال” ، گفت: “ما آینه ای هستیم که خدا آشناست. ” به همین دلیل است که امام صادق (ع) فرموده است که او آیینه ای از ذات متعال است

شیخ مفید در ارشاد می نویسد: علمی که به این امام گفته می شود آنقدر عالی است که آنها به چمدان کاروان ها تبدیل شدند و نام او در همه جا پخش شد. در بین امامان ، دانشمندان بیشترین داستان ها را از امام صادق نقل کرده اند. هیچ یک از افراد شغلی و راویان اخبار به همان اندازه که از این امام بهره مند شده اند ، از دیگران سود نبردند. راویان اسامی راویان مورد اعتماد امام را گردآوری کرده اند که بدون توجه به اختلاف نظر و گفتار ، چهار هزار نفر هستند.

بیشترین حجم روایات احادیثی است که توسط امام صادق (ع) روایت شده است. اهمیت تعالیم منتشره از جعفر بن محمد (علیه السلام) در این است که شیعیان به او نسبت داده اند: “شیعه جعفری”. فقط چند موضوع مذهبی (مذهبی ، اخلاقی یا فقهی) بدون مراجعه به امام صادق (ع) قابل حل است. تعدد آنچه امام صادقه (ع) گفته است به دو دلیل است:

یکی این است که به او بیشتر از امامان دیگر زندگی داده شد و شیخ آل امام (148-83 هجری) او را شصت و پنج سال سن می داند و دیگری مهمتر از اولی ، زندگی امام صادق (ع) است. شرایط آب و هوایی ویژه . امامت ششم امامت مصادف است با دوره ضعف شدید بنی امیه ، انتقال قدرت از بنی امیه به ابیاسها و آغاز خلافت عباسی. امام از این فرصت و ضعف قدرت سیاسی برای گسترش و انتشار دانش دینی استفاده می کند. گسترش گسترده سرزمین اسلامی و تقابل اسلام و تشیع با تفکرات مختلف ، مذاهب ، فرقه ها و عقاید مختلف ، جهاد فرهنگی را می طلبید و امام صادق (ع) به بهترین وجه تبیین ، تقویت و تعمیق “هویت مذهبی شیعه” را نشان می داد. از زمان جعفری ، شیعیان در زمینه های مختلف کلام ، اخلاق ، فقه ، تفسیر و هویت مستقل شده اند. عظمت علمی امام صادقه (ع) این است که امامان سایر مذاهب اسلامی مانند ابوحنیفه و مالیکا باید از سخنرانی های وی استفاده کنند. مباحثات علمی وی با استادان سایر مذاهب و عقاید گواهی بر سخاوت و وسعت دانش صدرا دارد. جهاد این فرهنگ امام صادق (ع) از قیام خونین سید الشهدا (ع) از اهمیت کمتری برخوردار نیست.

عمل امام و دادگاه اسلامی

– فقه شیعه امامی ، معروف به فقه جعفری ، تا جعفر صادق (ع) گسترش یافته است. از آنجا که قسمت اصلی احکام فقه اسلامی مطابق مذهب امام شیعه از این امام است و تا آنجا که از این امام نقل شده است ، از هیچ احلاء البیت (ع) (امامیه) روایت نشده است. اصحاب حدیتی از راویان معتبر نام بردند که به او گفتند 4000 بزرگسال است.

– در نیمه دوم قرن دوم ، وکلائی باکیفیت مانند ابو حنیفه و امام مالک بن بن انس و اوزایی و محدثین بزرگی همچون سفیان الشورا و شعبه بن الحجاج و سلیمان بن مهران از جمله وی ظاهر شدند. در این دوره بود که فقه اسلامی به معنای مدرن متولد و توسعه یافت. این دوره همچنین اوج حدیث و ظهور موضوعات و مباحث مهم کلامی در بصره و کوفه بود.

– حضرت صادق (ع) در این دوره در مدینه بزرگ شد ، جایی که وی به عنوان پیرو ، راوی ، راوی و وکالت بزرگ ظاهر شد ، اما منبع دانش وی در فقه نه “زیردستان” ، “راویان” و نه “حقوقدانان” در آن زمان است. در عوض ، او فقط از یک طریق گفت ، که بالاترین و معتبرترین آنها بود ، و این اتفاق از طریق پدرش ، امام محمد باقر (ع) افتاد ، و او از طریق پدرش ، علی بن الحسین (ع) ، و او از طریق پدرش حسین بن علی (ع) ، و او. از پدرش علی بن ابی طالب (ع) و نیز از پیامبر اکرم (ص) و این امامان بزرگوار ، هنگامی که هیچ گونه گزارشی از پدران خالص خود ندارند ، خودشان منبع فیض مستقیم احکام الهی هستند.