عدالت و توسعه در دولت جدید

به عنوان مثال ، وجود دارد و نیست ، آنها نمی توانند با هم باشند. آیا در ذات و گستردگی جهان امکانات نمی توان تصور کرد که پدیده هم جوهر است و هم عرض ، یا نه جوهر و نه عرض. البته اینها بحث هایی است که بیشتر با ماهیت طبیعت مطابقت دارد ، در غیر این صورت در قلمرو وجود امکان پذیر نخواهد بود. با این حال ، با این مفهوم ، چهار چیز از نظر سیاسی و اقتصادی در حال رخ دادن است:

اولاً نه عدالت و نه توسعه

ثانیاً ، عدالت ، بله ، اما توسعه نیست

ثالثاً ، توسعه ، بله ، اما عدالت نیست

و چهارم ، هم عدالت و هم توسعه

گاهی شنیده شده است که اگر عدالت وجود داشته باشد ، آن را مانع توسعه می دانند ، یا اگر می خواهیم به توسعه برسیم ، نمی توانیم عدالت داشته باشیم. یا برخی افراد تخفیف می دهند و می گویند ما ابتدا باید توسعه را توسعه دهیم و سپس عادلانه عمل کنیم.

برخی دیگر معتقدند عدالت آنقدر تنگ و تاریک است که همه آنها در فقر و بدبختی برابرند.

همه هم نمونه هایی دارند. ما کشورهایی داریم که تا آنجا که ممکن است توسعه یافته اند و برای بسیاری عدالت را رعایت کرده اند ، اما اختلاف طبقاتی بیداد می کند. مثال آن ایالات متحده است ، جایی که توسعه در درجه اول اهمیت قرار دارد ، اما همانطور که همه می دانند ، به ویژه افراد رنگین پوست ، تبعیض بیداد می کند. کشورهای دیگری هستند که نه عدالت وجود دارد و نه توسعه ، و آنها هنوز به ثروت داخلی وابسته هستند و عدالت در آنجا وجود ندارد. ثروت تعداد کمی از مردم برابر با بیش از 90 درصد جامعه است. تفاوت بین کشورهای توسعه یافته بی عدالتی و کشورهای توسعه نیافته بی عدالتی در این است که در کشورهای توسعه یافته ، ثروت ثروتمندان حداقل تا حدی صرف توسعه می شود. اما در کشورهای توسعه نیافته ، ثروت در دست چند مستأجر جمع می شود و برای اهداف شخصی ، قبیله ای و تجاری هزینه می شود. آنها همیشه دولت ها را گروگان می گیرند و ثروت خود را در کشورهای دیگر سرمایه گذاری می کنند. در هر دو این کشورها ، برخی از افراد با درآمد بالا نمی دانند چه کار کنند و اینها هستند که سیاست ملی و جهانی را تنظیم می کنند ، در حالی که دیگران در بدبختی زندگی می کنند و فقط می گویند که باید فقرا را ریشه کن کرد.

دولت جدید ایران امیدوار است که بر عدالت و توسعه تمرکز کند. و به گفته مقامات محلی ، بازگرداندن قدرت اقتصادی ایران و فراهم آوردن زمینه ای برای توسعه پایدار کشور. تقویت پول ملی ، جدی گرفتن مالیات ، افزایش صادرات ، ایجاد مزیت های نسبی ، تثبیت قیمت ها و دستیابی به توسعه عادلانه.