حسرت‌هایی برای یک «شهریار» – تیتر اول

به گزارش تیتر اول، مراسم یادبود شهریار تیمورپور هنرمند گریم و نقاش روز جمعه سوم آذرماه در تالار استاد شهناز خانه هنرمندان ایران برگزار شد.

در ابتدای این مراسم علیرضا سعیدی خبرنگار و مدیر روابط عمومی مجموعه تئاتر شهر به عنوان مجری روی صحنه رفت و گفت: از اینکه این روزها به برنامه یادبود هنرمند فقید شهریار تیمورپور آمدید سپاسگزاریم. برای همه ما سخت است در آن یکی دو روز فهمیدم که دوستانم در انجمن گریم و ماسک و در خانه تئاتر تصمیم دارند برای اولین سالگرد قیام این هنرمند نمایشگاهی برپا کنند.

وی در ادامه به خواندن بیوگرافی کوتاهی از این هنرمند پرداخت و گفت: تواضع و تواضع شهریار تیمورپور به حدی بود که او همیشه به صورت خاص و عام صحبت می کرد.

سپس بیتا عالیمهر یکی از شاگردان این هنرمند به روی صحنه آمد و گفت: می خواهم در زمان حضور هنرمندان این حمایت ها انجام شود. حیف که آنها را با خود نداریم. من سال ها آقای تیمورپور را می شناختم، نقاشی را نزد ایشان آموختم و شهریار تیمورپور در این راه خیلی مرا تشویق کرد.

علی مر با اشاره به اولین نمایشگاه شهریار تیمورپور در گالری شیخ هادی گفت: او به زندگی من جهت داد و به سمت هنر علاقه مند شدم که بسیار ارزشمند است. امیدوارم تا زمانی که هنرمندان در این دنیا هستند قدردان آنها باشیم و در زمان مناسب از هنرمندان قدردانی شود.

پس از آن، مسعود نعیمی ذاکر، مدیر اجرایی خانه تئاتر به روی صحنه رفت و گفت: فکر می‌کنم مردم اگر معنایی را پشت سر بگذارند به بهشت ​​می‌روند. به دوستانم گفتم کارهایش را آماده کنند تا ترکیبی درست کنیم و کتابش را بگذاریم. رسالت انجمن ها مواظب بودن در شرایط خاص است.

سپس روجا تیموریان، بازیگر سینما و مدیر گروه تئاتر سفیر نیکی پشت تریبون قرار گرفت و توضیح داد: تصور می کنم در روزهای پر از غم و رنج، مسئولیت های هنری بر دوش ما گذاشته می شود، بنابراین فکر می کنم راه هایی وجود دارد که بتوانیم می تواند از تنهایی خلاص شود من از این رهگذر پیشنهادی دادم که پذیرفته شد. در واقع، من فکر می کنم بهترین کاری که در این روز می توانیم انجام دهیم نشان دادن همدلی، محبت، احترام و قدردانی به دوستان و همکارانی است که در خانه، غیرفعال یا در موقعیت های خاص زندگی هستند. در چنین شرایطی بازدید محترمانه از آنها می تواند برای چند ساعت مردم را خوشحال کند. من این پیشنهاد را دادم و آقای ذاکر هم دنبالش رفت. خانم مریم رحیمی، مدیرعامل سفیر مهربانی» نیز بسیار کمک کننده بود. فکر می‌کنم بعد از آن مسئولیت‌های بیشتری خواهیم داشت، زیرا استقبال خوبی از آن شد. در اینجا از دوستانی که توانایی و حوصله دارند می خواهم به ما بپیوندند و پیشنهادات خود را به ما بگویند.

تیموریان ادامه داد: خوشحالم که امروز آثار آقای تیمورپور را خواهیم دید، چند تابلوی ایشان را گذرا دیدم و تحت تاثیر قرار گرفتم، بنابراین برای اولین خرید از آثار ایشان اجازه می خواهم. برای خانه تئاتر سفیر مهربانی.

بعداً سیدعلی تدین کارگردان و معلم تئاتر روی صحنه آمد و گفت: کاش شهریار خودش بود، این مراسم باید زمانی می شد که خودش بود، سال ها پیش او را می شناسم، خیلی با هم دوست بودیم و الان نیستم. بدانید در مورد کدام یک از ویژگی های او صحبت می کند

گفت: هیچکس مثل شهریار نمی تواند شهریار شود. او فردی بسیار خاص و خاص بود، شخصیتش در جامعه و خانه متفاوت بود و آدم بسیار حساسی بود. البته گاهی با او قهر می کردم چون مثلاً برای دانشجوها مجانی کار می کرد، حتی وسایل را خودش تهیه می کرد و می گفت این تنها کاری است که می توانم برای این بچه ها انجام دهم. به هر حال باید گفت هنوز جای نقاشی های او بر روی سکوهای تئاتر شهر خالی است.

سپس عسگر همت بازیگر سینما و تئاتر پشت تریبون ایستاد و گفت: شهریار خاص بود، در ظاهر ساکت و آرام بود، اما در واقع پر از فریاد بود، آنهایی که شهریار را دیدند و شناختند، می دانند من چه می گویم. به نظر من او نماد واقعی هنرمند امروز ما بود. هنرمندی که با همه شایستگی ها مورد احترام نیست. شهریار در خلوتش فریاد می زد، اما چنان نگاه آرام، صبور و بردباری داشت که نمی شد تشخیص داد. وقتی با تمام صداقتش صحبت کرد، متوجه شدیم که چقدر باید تحمل کند تا این همه رنج را تحمل کند.

وی با بیان اینکه شهریار تیمورپور خلاق بود، گفت: او پشت پوسترهای نمایشنامه که به تعداد زیاد چاپ می شد نقاشی می کرد و کارش بسیار ارزشمند بود. در واقع از این پوسترها بهترین استفاده را می کند. شانه بسیار بردباری داشت، آنقدر فشار زندگی او را خم نمی کرد، همیشه سعی می کرد محکم باشد، شاید درد دلی خصوصی بود که درونش را می ریخت و چیزی جز حسرت نمانده بود. شهریار نمونه درخشان هنر و هنرمند این دیار بود، اما با همه توانایی هایش مورد احترام نبود. علاوه بر چند تابلو، دو گلدان استوانه ای هم از ایشان به یادگار دارم، وقتی در این گلدان گل می گذارم، یاد شهریار می افتم. دلم پر است از روزگاری که شهریار گذشت. البته امیدی به شهریاری ها در این مملکت نیست چرا که تکلیف مملکتی که از همان ابتدا هنر خود را برمی دارد روشن است.

سپس رضا بخشی عضو هیئت مدیره گروه طراحان هنر نیز اظهار داشت: این روزها حالمان خوب نیست، جامعه به دلیل مسائل اقتصادی و غیره در وضعیت بدی قرار دارد اما باید کنار هم باشیم. ، برای موفقیت باید مانند کشتی نوح با هم باشیم و از آن پس بر مشکلات غلبه کنیم. ما باید به یکدیگر کمک کنیم، این باعث می شود که ما، همسایگان و جامعه احساس خوبی داشته باشیم.

پس از پایان مراسم، نمایشگاه فروش آثار مرحوم شهریار تیمورپور در گالری تابستان خانه هنرمندان ایران افتتاح شد. این نمایشگاه تا 30 آذرماه برپاست.

انتهای پیام