هوس غذایی بسیار رایج است. نادیده گرفتن آنها دشوار است و معمولاً به عنوان اصرار شدید یا فوری به خوردن انواع خاصی از غذا آشکار می شود. “با این حال ، غذا برای هر فرد متفاوت خواهد بود.”
به گزارش تیتر اول ، عصر ایران وی به نقل از Healthline نوشت: “ولع مصرف مواد غذایی می تواند توسط عوامل مختلفی از نظر جسمی و روحی شکل بگیرد.” در بعضی موارد ، ممکن است یک علامت اصلی بیماری باشد و نباید از آنها چشم پوشی کرد.
دلایل احتمالی هوس غذایی
هوس غذایی را می توان با عوامل مختلفی شکل داد ، که به طور کلی به دو دسته اصلی تقسیم می شوند – جسمی و روحی.
دلایل جسمی
عدم تعادل لپتین و گرلین: عدم تعادل این هورمون ها که مسئول سیری و گرسنگی هستند ، می تواند در برخی افراد اشتها ایجاد کند.
– بارداری: تغییرات هورمونی در دوران بارداری می تواند گیرنده های بویایی و چشایی فرد را تحت تأثیر قرار دهد و منجر به هوس شدید غذایی شود.
– سندرم پیش از قاعدگی: تغییر در هورمون های استروژن و پروژسترون که قبل از قاعدگی اتفاق می افتد می تواند ولع مصرف مواد غذایی ، به ویژه غذاهای پر کربوهیدرات را افزایش دهد.
کمبود خواب: خواب کم یا خیلی کم می تواند سطح هورمون هایی را که مسئول تنظیم گرسنگی ، سیری و چرخه خواب-بیداری هستند ، مختل کند و احتمال تجربه ولع خوردن غذا به خصوص در شب را افزایش دهد.
– رژیم غذایی بدون مواد مغذی: برخی از مواد مغذی مانند پروتئین و فیبر می توانند به شما در احساس سیری کمک کنند. رژیم غذایی کم این مواد مغذی می تواند باعث گرسنگی یا ولع مصرف شود. حتی اگر کالری کافی داشته باشید.
– هیدراتاسیون ضعیف: مصرف ناکافی مایعات می تواند گرسنگی یا اشتیاق به غذا را در برخی افراد افزایش دهد.
جمعیت باکتریایی روده بزرگ: برخی شواهد نشان می دهد که نوع باکتری روده بزرگ می تواند بر فراوانی و نوع میل انسان تأثیر بگذارد. با این حال ، برای تأیید این پیوند ، تحقیقات بیشتری لازم است.
– فعالیت بدنی: افزایش فعالیت بدن ، حتی هنگام راه رفتن ، می تواند به کاهش میل غذایی کمک کند. تحرک کم نیز می تواند دلیلی برای احساس تمایل باشد.
– غذاهای بسیار فرآوری شده برخی شواهد نشان می دهد که غذاهای بسیار فرآوری شده با چربی و قند اضافه می توانند علائمی مانند اعتیاد ایجاد کرده و احتمال هوس غذایی را افزایش دهند.
استفاده مکرر از غذاهای ترجیحی: خوردن غذای کم طمع می تواند هوس این غذای خاص را کاهش دهد.
دلایل روانشناختی
فشار: استرس می تواند سطح کورتیزول را در بدن افزایش دهد. مقادیر بالای کورتیزول ممکن است با گرسنگی ، اشتیاق به غذا و به احتمال زیاد استرس یا رفتارهای پرخوری همراه باشد.
شخصیت فردی: برخی شواهد نشان می دهد افرادی که برای انگیزه فوری کارهایی انجام می دهند ، بیشتر خواهان غذا هستند.
زمینه خوردن: مغز شما می تواند مصرف یک ماده غذایی خاص را به یک زمینه خاص مرتبط کند. به عنوان مثال ، ذرت بو داده و فیلم.
حالت روحی انسان.برخی حالات خاص می تواند انگیزه ای برای خوردن ولع مصرف باشد. به عنوان مثال ، به نظر می رسد که یک روحیه منفی میل به غذاهای سریع و آسان را که معمولاً حاوی مواد مضر هستند ، افزایش می دهد.
آیا ولع مصرف غذا نشانه کمبود مواد مغذی است؟
یک باور عمومی وجود دارد که هوس به غذا نشان دهنده کمبود برخی مواد مغذی در بدن است. در بیشتر موارد ، بنا به دلایلی هیچ پشتیبانی علمی از این نظریه وجود ندارد.
به عنوان مثال ، اشتیاق به غذاهای شور گاهی به دلیل کمبود سدیم ایجاد می شود. با این حال ، بیشتر افرادی که هوس یک وعده غذایی نمکی می کنند فاقد این ماده مغذی هستند.
علاوه بر این ، طبق تئوری کمبود مواد مغذی ، انتظار می رود غذاهای غنی از مواد مغذی و کمتر فرآوری شده ، مانند میوه ها ، سبزیجات ، غلات کامل یا حبوبات ، بیشترین هوس غذایی را داشته باشند.
اما در حقیقت ، بیشتر هوس های غذایی از نظر تغذیه ای ، مانند غذاهای فرآوری شده با چربی ، قند یا نمک ، کم است.
علاوه بر این ، مطالعات نشان می دهد که مردان و زنان به طور کلی اشتیاق به غذا دارند. به عنوان مثال ، زنان بیشتر تمایل به طعم شیرین دارند ، در حالی که مردان غذاهای طعم دار را میل می کنند.
اما شواهد کمی وجود دارد که زنان فاقد مواد مغذی هستند که احتمالاً در غذاهای شیرین وجود دارد یا اینکه مردان فاقد مواد مغذی موجود در غذاهای معطر هستند.
سرانجام ، تحقیقات نشان می دهد که هرچه غذای خاصی کمتر بخورید ، ولع مصرف آن کمتر می شود.
اشتیاق به مواد غیر غذایی چطور؟
اگرچه اشتیاق به غذا بعید به نظر می رسد کمبود مواد مغذی باشد ، اما ولع مصرف غیر غذایی ممکن است باشد
یک نمونه از این موارد اختلال پیتزا است که می تواند منجر به مصرف مواد غیر غذایی مانند خاک ، مواد شوینده و یخ شود.
پیتزا بیشتر در کودکان و زنان باردار دیده می شود و علت دقیق آن هنوز مشخص نیست.
با این حال ، مطالعات نشان داده است که افراد مبتلا به پیتزا اغلب فاقد آهن ، کلسیم یا روی هستند.
اشتیاق به مواد غیر غذایی غالباً با استفاده از مواد افزودنی برای تأمین مواد مغذی لازم سرکوب می شود.
البته ، همه موارد پیتزا با مواد افزودنی از بین نمی روند. “بنابراین ، برای تعیین نقش دقیق کمبود مواد مغذی در این منطقه ، تحقیقات بیشتری لازم است.”
انتهای پیام