در این راستا، «نانویون‌های کربنی» (Carbon nanoonions/CNO) نیز از این قاعده مستثنی نیستند. این مواد که برای اولین بار در سال 1980 معرفی شدند، نانوساختارهایی متشکل از پوسته های متحدالمرکز فولرن ها هستند که دارای خواص جذابی مانند مساحت سطح بالا و هدایت حرارتی و الکتریکی بالا هستند.
در همین حال، روش‌های سنتی تولید نانو یون‌های مبتنی بر کربن دارای اشکالات جدی هستند، اما اکنون در مطالعه جدیدی که در مجله Green Chemistry منتشر شده است، گروهی از دانشمندان مؤسسه فناوری ناگویا در ژاپن به یک روش ساده و مناسب دست یافته‌اند. برای تبدیل ضایعات ماهی به نانو یون های کربنی با کیفیت بالا.
در این روش از طریق تغییرات شیمیایی ناشی از پیرولیز مایکروویو، ضایعات ماهی با روش سنتز در عرض چند ثانیه به نانو حباب‌های کربنی تبدیل می‌شوند.
این روش مصنوعی با محیط زیست نیز سازگار است و راهی مستقیم برای تبدیل ضایعات ماهی به مواد مفید فراهم می کند. این گروه تحقیقاتی معتقد است که کار آنها به دستیابی به چندین هدف توسعه پایدار سازمان ملل متحد کمک خواهد کرد.
علاوه بر این، اگر این نانو یون‌های کربن به نسل بعدی لامپ‌های LED و نمایشگرهای QLED راه پیدا کنند، به کاهش هزینه‌های تولید آنها کمک می‌کند.
46