آیا ورزش سیاسی نیست؟ – تیتر اول

ایسناپلاس: سیاسی شدن ورزش یا به عبارت دقیق تر مسابقات ورزشی جهانی از دیرباز موضوعی است که در رسانه ها مطرح شده است. از المپیک گرفته تا مسابقات بین المللی رشته های مختلف ورزشی و حتی جام جهانی، همگی در معرض سیاسی شدن هستند. در واقع، رویدادهای ورزشی جهانی که اخبار به سرعت در سراسر جهان پخش می شود، بستر مناسبی برای برخی برای پیگیری اهداف سیاسی خود در حاشیه است. جام جهانی 2022 که به تازگی به پایان رسیده نیز از این قاعده مستثنی نیست و در حاشیه این رویداد بزرگ ورزشی اتفاقات سیاسی مختلفی رخ داده است. با پایان یافتن بازی های جام جهانی، نگاهی به برخی از این رویدادها خواهیم داشت.

بالای نام روسیه یک خط بکشید

مدت کوتاهی پس از آغاز جنگ روسیه و اوکراین، برخی از سازمان های ورزشی بین المللی از جمله فیفا و یوفا تصمیم گرفتند تیم های ملی و باشگاهی روسیه را از حضور در مسابقات بین المللی معلق کنند. با چنین تصمیمی تیم فوتبال روسیه از رسیدن به جام جهانی 2022 بازماند. این اتفاق زمانی رخ داد که روسیه میزبان این رویداد جهانی در دور قبلی جام جهانی 2018 بود.

به میزبانی قطر

قطر یکی از کشورهای اسلامی خلیج فارس است که میزبان این جام جهانی بوده است. گرفتن قطر ماجراجویی بود و عوارض زیادی داشت. این کشور کوچک اسلامی با میزبانی بازی های جام جهانی سعی کرده بود فرهنگ خود را به خوبی نشان دهد. وضع قوانینی مانند ممنوعیت مصرف مشروبات الکلی، برخی محدودیت ها در پوشاک و ممنوعیت ابراز همجنس گرایی از جمله عواملی بود که برخی کشورهای اروپایی را به پذیرش قطر واکنش نشان داد. به عنوان مثال بازیکنان تیم ملی آلمان در یکی از بازی ها در اعتراض به سیاست سختگیرانه قطر، دستان خود را جلوی دهان خود گرفتند. چرا که قطر به دلیل وجود نمادها و نمادهای همجنس گرا اجازه فرود هواپیمای تیم ملی آلمان را به این کشور نداد.

مرزهای نمونه ایرانی

پیش از آن نیز عده ای ایران را به سیاسی سازی ورزش به دلیل عدم رقابت با رژیم صهیونیستی متهم می کردند. همین گروه در روزهای ناآرامی ایران سعی کردند از فوتبال و جام جهانی برای رسیدن به اهداف سیاسی خود استفاده کنند. به عنوان مثال کسانی که مدت هاست پیگیر موج تحریم ها و فشارها علیه ایران هستند، مدتی قبل از شروع رقابت های جام جهانی بر طبل حذف ایران از این مسابقات می کوبند. اگرچه برای رسیدن به هدف خود به دروغ و اقناع متوسل شدند، اما در نهایت خواسته آنها پذیرفته نشد و نهضت با شکست مواجه شد.

اصرار رسانه های خارجی برای پرسیدن سوالات سیاسی از بازیکنان و دیگر عوامل تیم ملی در مورد شرایط ایران یکی دیگر از این حواشی بود. همزمانی بازی های ایران در جام جهانی با برخی ناآرامی ها در ایران باعث شد هر حرکت تیم ملی تفسیر سیاسی شود. از خواندن یا نخواندن سرود ملی توسط بازیکنان گرفته تا عکس هایی که با آنها گذاشته شده و حتی خوشحالی بعد از گل!

اما طرف های تیم ملی ایران به این چیزها محدود نمی شوند. پس از بازی ایران و انگلیس، برخی از حریفان جمهوری اسلامی که خواهان شکست تیم ملی ایران بودند، از پیروزی تیم ملی انگلیس ابراز خوشحالی کردند و بار دیگر بر سیاسی بودن ورزش صحه گذاشتند.

جام جهانی رنگ سیاسی به خود گرفت تا جایی که کشورهای ضد آمریکایی از جمله روسیه قبل از بازی ایران و آمریکا از ایران حمایت کردند.

پدیده ای به نام مراکش

مراکش در این دوره از بازی ها ظهور کرد و درخشید. تیم این کشور در این جام جهانی شگفتی ساز شد و تیم های قدرتمندی مانند بلژیک، اسپانیا و پرتغال را حذف کرد. برخی پیروزی مراکش بر تیم های اروپایی را انتقام ملت آفریقا از قدرت های استعماری خود می دانستند.

اما مهم ترین پیامی که تیم ملی مراکش پس از هر پیروزی به جهان ارسال کرد، پیامی نوع دوستانه و در عین حال سیاسی بود: «حمایت از فلسطین». هواداران تیم ملی مراکش در تمامی مسابقات آن کشور پرچم فلسطین را در کنار پرچم خود برافراشتند. بازیکنان این تیم پس از هر پیروزی پرچم فلسطین را همراه با پرچم کشور خود حمل می کردند و با این ژست نسبت به اشغال این کشور توسط رژیم صهیونیستی ابراز اعتراض کردند.

درخواستی عجیب از آقای رئیس جمهور

چند روز مانده به فینال جام جهانی، شبکه سی ان ان خبری مبنی بر درخواست رئیس جمهور اوکراین از فیفا منتشر کرد. به گزارش این خبرگزاری، ولودیمیرز زلنسکیس از فیفا خواسته است تا پیش از آغاز مسابقات فینال جام جهانی در قطر، پیامی ویدئویی برای تماشاگران پخش کند. درخواستی که فیفا با آن مخالفت کرد.

درخواست غیرعادی رئیس جمهور اوکراین از فیفا نشان می دهد که جام جهانی یکی از مهم ترین رویدادهای بین المللی برای افراد یا کشورهایی است که می خواهند دیدگاه های سیاسی خود را بیان کنند. اتفاقی که مشخصا به مذاق فیفا خوش نمی آید.

انتهای پست/