دلتنگی دنیا بعد از کرونا
محمد وجدانانی ، یک فعال اقتصادی ، در یادداشت خود برای آفتاب نیوز نوشت: “امروز ، همه ما یا به طور کل جهان ، درگیر یک ویروس همه گیر هستیم که هیچ کشوری را نادیده نگرفته و با همه جوامع می جنگد.” از کوچک تا بزرگ ، غنی تا فقیر ، کم تا زیاد ، غیرمسئولانه برای مسئول ، ژنهای معمولی گرفته تا ژنهای خوب درگیر هستند!
این ویروس به قدری قدرتمند است که نه تنها بر سیستم بهداشتی ، بلکه بر فرهنگ و اقتصاد جامعه نیز تأثیر می گذارد. در بعد فرهنگی ، شیوه زندگی جدیدی را برای مردم به ارمغان آورده است و از نظر اقتصادی برخی شرکت ها را از فرش به عرش و برخی از عرش به فرش آورده است. تولید و توزیع محصولات و محصولات بهداشتی و همچنین عرضه ارائه دهندگان خدمات اینترنتی و فروشگاه های آنلاین ، بسیاری از شرکت های بزرگ و پرسود را تعطیل کرده است.
اما جهان پس از کرونا چه خواهد بود؟
به گفته برخی متفکران دنیا ، پس از کرونا ، انسان را به عمق و سبک زندگی جدیدی می رساند و تجربه جدیدی را ایجاد می کند. از طرف دیگر ، برخی معتقدند كه جهان پس از كراكونا شباهتی به جهان قبل از كرونا دارد و تغییر خاصی در زندگی انسان به وجود نخواهد آمد و زندگی به همان روشی ادامه خواهد یافت كه در گذشته
اما به نظر من ، دنیای بعد از کرونا باعث می شود روزهای کرونا را از دست ندهیم! البته ما از وقت و اتفاقات کورونا دلمان برای ما تنگ می شود ، نه بیماری و مرگ عزیزانمان.
ما ایرانی ها در فرهنگ خود از عدم تحرک بالایی برخوردار هستیم ، به عبارت دیگر مقاومت بالایی در برابر تغییر داریم و می خواهیم در وضع موجود بمانیم. در اوایل کورونا ، مردم این بیماری را جدی نگرفتند و تمایلی به تغییر سبک زندگی خود نداشتند تا جایی که برخی از اساتید و دانشجویان و یا صاحبان مشاغل اصرار بر ادامه تحصیل و فعالیت های تجاری خود داشتند. اما با گذشت زمان و شدت رده تاج و آمار تکان دهنده تعداد بیماران و قربانیان امروز ، هیچ یک از مردم حاضر نیستند به صورت شخصی فعالیت خود را ادامه دهند و مقاومت نشان دهند. این کندی و مقاومت در برابر تغییر بخشی از فرهنگ ایرانی ما شده است.
حتی اکنون ، سبک زندگی کرونا و کرونا به وضع موجود تبدیل شده است ، بنابراین ما به آن عادت می کنیم و دنیا برای ما بسیار سخت خواهد شد زیرا در برابر تغییر مقاومت می کنیم.
در دنیای بعد از کرونا دلمان برای کرونا تنگ شده است.
ما به مشاغل خانگی ، کار تلفنی ، کلاسهای درس مجازی و کارگاههای مجازی معتاد هستیم.
ما به پاکیزگی و بخشی از درآمدمان به موارد مراقبت های بهداشتی عادت داریم.
ما عدالت کورونا را از دست می دهیم. تاجي كه همه ، حتی ثروتمندان و مسئولان را به وحشت می اندازد ، زیرا جهل بشر از ویروس هنوز دارویی ایجاد نکرده است كه فقط ثروتمندان یا قدرتمندان بتوانند آن را تولید كنند و مظلومان از كمبود دارو بمیرند ، اما ویروس همه را می كشد. . او با یک نگاه نگاه می کند.
کورونا به گونه ای پیش آمده است که هرکسی می تواند همان نوع ترس را تجربه کند ، همه می توانند میل بیشتری از دست بدهند ، ثروتمندان و قدرتمندان از دیگران ترس دارند ، زیرا تحمل بیماری و مرگ برای آنها بسیار سخت تر است ، زیرا پول و قدرت آنها به آنها کمک نمی کند. .
ما فاقد همدلی زمان خود هستیم. اجاره املاک و مستغلات از اجاره دهنده های ما ، سرسختانه تمایلی به ساخت ماسک با ماشین های خیاطی خانگی و کارگاه های کوچک ، ایستگاه های صلواتی که ماسک ، ژل و لوله کشی توزیع می کنند ، نمی پردازید. عدم بازپرداخت وام های بانکی و کارهای بسیار دلسوزانه و جهادی امروزه.
ما از مقایسه آمار افراد سایر کشورها با خودمان که اگرچه اقتصاد قدرتمندی ایجاد کرده بودند و تحریم نشده بودند ، از دست می دهیم ، اما همچنان در تولید ماسک و دستمال توالت مانده ایم و ما مدتهاست که خود را تقلید کننده آن می دانیم. اما با این ویروس می دانیم که اقتصاد در مواقع بحرانی برای آنها مؤثر نیست.
کورونا چیزهای زیادی به ما آموخت ، و گرچه تهدیدی بود ، اما فرصتی برای تغییر بود؛ تغییر بهتر.
امیدواریم که به زودی این ویروس گسترده در سراسر جهان ریشه کن شود و همه ما به آرامش و آسایش بازگردیم.
این نوشته از سایت مطابق با استخراج اخبار روز، اقدام به نشر محتوا می نماید، لذا مسوولیت این مقاله بر عهده منابع خبری بوده و تیتر اول هیچ مسوولیتی در قبال تمامی محتوای منتشر شده در سایت نخواهد داشت.