آشنایی با انواع نگهدارنده ها در صنایع آرایشی بهداشتی

در صنایع آرایشی بهداشتی استفاده از نگهدارنده‌ها برای حفظ ایمنی و پایداری محصولات بسیار حیاتی است. این مواد از رشد میکروارگانیسم‌ها جلوگیری کرده و مانع فساد محصول و بروز عفونت‌های پوستی و سیستمیک می‌شوند. نگهدارنده‌ها به دو دسته سنتزی و طبیعی تقسیم می‌شوند که هر کدام مزایا و معایب خاص خود را دارند. نگهدارنده‌های سنتزی مانند پارابن‌ها آزادکننده‌های فرمالدئید ایزوتیازولینون‌ها و فنوکسی اتانول به دلیل اثربخشی بالا و هزینه مناسب در بسیاری از محصولات استفاده می‌شوند اما نگرانی‌هایی درباره حساسیت‌زایی و ایمنی آن‌ها وجود دارد. نگهدارنده‌های طبیعی یا شبه‌طبیعی مانند اسیدهای آلی اتیل هگزیل گلیسیرین و کاپریلیل گلیکول به عنوان جایگزین‌های کم‌خطرتر مطرح هستند.

انتخاب سیستم نگهدارنده مناسب به نوع محصول ترکیب فرمولاسیون طیف میکروبی هدف بسته‌بندی هزینه و مقررات بستگی دارد و اغلب ترکیبی از چند نگهدارنده برای پوشش کامل استفاده می‌شود. رعایت مقررات بین‌المللی و استانداردهای ایمنی برای استفاده از نگهدارنده‌ها ضروری است و تولیدکنندگان باید از مواد مجاز و در غلظت‌های تعیین شده استفاده کنند. همچنین محصولات بدون نگهدارنده معمولاً عمر مفید کوتاه‌تری دارند و نیاز به مراقبت‌های خاص دارند.

برای تولیدکنندگان و مصرف‌کنندگان خرید مواد اولیه آرایشی با بهترین قیمت و کیفیت به ویژه نگهدارنده‌ها اهمیت زیادی دارد تا محصولات ایمن باکیفیت و پایدار تولید شود. آگاهی از نقش نگهدارنده‌ها و انتخاب هوشمندانه آن‌ها کلید حفظ سلامت و موفقیت در بازار رقابتی صنایع آرایشی بهداشتی است.

آشنایی با انواع نگهدارنده ها در صنایع آرایشی بهداشتی

در دنیای پیچیده و پویا صنایع آرایشی بهداشتی اطمینان از ایمنی و پایداری محصولات برای مصرف کننده از اهمیت بالایی برخوردار است. یکی از ارکان اصلی دستیابی به این هدف استفاده از مواد نگهدارنده است. شاید نام نگهدارنده ها در سال های اخیر با بحث ها و نگرانی هایی همراه بوده باشد اما حقیقت این است که بدون آن ها بسیاری از محصولات مورد استفاده روزمره ما به سرعت فاسد شده و به بستری برای رشد میکروارگانیسم های مضر تبدیل می شوند که می تواند سلامت پوست و بدن ما را به خطر اندازد.

این مقاله به منظور ارائه یک دید جامع و تخصصی در مورد نقش حیاتی نگهدارنده ها انواع رایج آن ها در فرمولاسیون های آرایشی بهداشتی مکانیسم اثرشان چالش های مربوط به ایمنی و مقررات پیرامون آن ها نگاشته شده است. ما به عنوان متخصصان این حوزه با تکیه بر دانش علمی و تجربیات عملی تلاش می کنیم تا ابهامات موجود را برطرف کرده و اطلاعات دقیق و مبتنی بر شواهد را در اختیار شما قرار دهیم تا با آگاهی بیشتری نسبت به محصولات مورد استفاده خود عمل کنید.

چرا نگهدارنده ها در محصولات آرایشی بهداشتی ضروری هستند؟

محصولات آرایشی بهداشتی اغلب حاوی آب مواد مغذی چربی ها و ترکیبات طبیعی هستند که محیطی ایده آل برای رشد انواع میکروارگانیسم ها از جمله باکتری ها قارچ ها و کپک ها فراهم می کنند. این میکروارگانیسم ها می توانند در طول فرآیند تولید بسته بندی حمل و نقل یا حتی در حین استفاده توسط مصرف کننده (مثلاً با تماس با انگشتان) وارد محصول شوند.

رشد میکروبی در محصولات آرایشی بهداشتی نه تنها باعث تغییر در ظاهر بو و بافت محصول می شود (فساد محصول) بلکه می تواند منجر به تولید سموم مضر شده و استفاده از محصول را برای مصرف کننده خطرناک کند. این خطرات شامل عفونت های پوستی چشمی و حتی سیستمیک هستند. بنابراین استفاده از نگهدارنده ها یک گام پیشگیرانه حیاتی برای اطمینان از ایمنی محصول در طول عمر مفید آن است.

نگهدارنده چیست و چگونه عمل می کند؟

نگهدارنده ها موادی هستند که به فرمولاسیون محصولات آرایشی بهداشتی اضافه می شوند تا از رشد و تکثیر میکروارگانیسم ها جلوگیری کرده یا سرعت آن را به شدت کاهش دهند. مکانیسم عمل نگهدارنده ها متفاوت است و بستگی به نوع نگهدارنده و میکروارگانیسم هدف دارد.

برخی از نگهدارنده ها با آسیب رساندن به دیواره سلولی یا غشای سلولی باکتری ها و قارچ ها عمل می کنند در حالی که برخی دیگر با اختلال در فرآیندهای متابولیکی حیاتی میکروارگانیسم ها (مانند تولید انرژی یا سنتز پروتئین) مانع رشد آن ها می شوند. انتخاب نگهدارنده مناسب به عوامل متعددی از جمله نوع محصول pH فرمولاسیون حضور سایر ترکیبات و طیف میکروارگانیسم هایی که باید کنترل شوند بستگی دارد.

دسته بندی کلی نگهدارنده ها

نگهدارنده ها را می توان بر اساس منشأ یا ساختار شیمیایی به دسته های مختلفی تقسیم کرد. رایج ترین دسته بندی شامل نگهدارنده های سنتزی (شیمیایی) و نگهدارنده های با منشأ طبیعی یا شبه طبیعی است. هر دسته مزایا و معایب خاص خود را دارد و انتخاب بین آن ها نیازمند در نظر گرفتن فاکتورهای علمی نظارتی و ترجیحات مصرف کننده است.

انواع نگهدارنده های سنتزی رایج

نگهدارنده های سنتزی گروه بزرگی از ترکیبات هستند که به طور گسترده در صنایع آرایشی بهداشتی استفاده می شوند. این ترکیبات معمولاً اثربخشی بالا پایداری خوب در فرمولاسیون های مختلف و هزینه تولید مناسبی دارند. با این حال برخی از آن ها در سال های اخیر به دلیل نگرانی های مربوط به ایمنی یا حساسیت زایی مورد توجه قرار گرفته اند.

پارابن ها (Parabens)

پارابن ها (مانند متیل پارابن اتیل پارابن پروپیل پارابن و بوتیل پارابن) از قدیمی ترین و پرکاربردترین نگهدارنده ها در صنایع آرایشی بهداشتی هستند. آن ها در برابر طیف وسیعی از باکتری ها کپک ها و قارچ ها مؤثرند و در محدوده pH وسیعی عملکرد خوبی دارند.

نگرانی هایی در مورد پارابن ها به دلیل شباهت ساختاری آن ها به استروژن و احتمال تأثیر بر سیستم غدد درون ریز مطرح شده است. با این حال سازمان های نظارتی معتبر در سراسر جهان (مانند FDA و کمیسیون اروپا) با بررسی شواهد علمی موجود استفاده از پارابن ها را در غلظت های مشخص و محدود ایمن می دانند. با این حال به دلیل فشار افکار عمومی و ترجیحات مصرف کننده استفاده از پارابن ها در بسیاری از محصولات کاهش یافته است.

آزادکننده های فرمالدئید (Formaldehyde Releasers)

این دسته از نگهدارنده ها به تدریج مقادیر کمی فرمالدئید آزاد می کنند که فرمالدئید آزاد شده دارای خواص ضد میکروبی قوی است. مثال های رایج شامل ایمیدازولیدینیل اوره (Imidazolidinyl Urea) دیازولیدینیل اوره (Diazolidinyl Urea) DMDM هیدانتوئین (DMDM Hydantoin) و کواترنیوم-15 (Quaternium-15) هستند.

فرمالدئید یک ماده حساسیت زا شناخته شده است و می تواند در برخی افراد باعث درماتیت تماسی شود. میزان فرمالدئید آزاد شده از این ترکیبات معمولاً بسیار کم و در محدوده های ایمن تنظیم شده است اما نگرانی در مورد حساسیت زایی باعث شده است که بسیاری از تولیدکنندگان به دنبال جایگزین هایی باشند.

ایزوتیازولینون ها (Isothiazolinones)

متیل ایزوتیازولینون (MI) و متیل کلروایزوتیازولینون (MCI) نگهدارنده های مؤثر در برابر باکتری ها قارچ ها و مخمرها هستند و اغلب به صورت ترکیبی (MI/MCI) استفاده می شوند. آن ها در محصولاتی که با آب در تماس هستند مانند شامپوها و لوسیون ها کاربرد فراوانی دارند.

متأسفانه MI و MCI به ویژه در غلظت های بالاتر به عنوان حساسیت زاهای قوی شناخته شده اند و موارد درماتیت تماسی ناشی از آن ها افزایش یافته است. به همین دلیل مقررات مربوط به استفاده از آن ها سخت گیرانه تر شده و غلظت مجاز آن ها در محصولات مختلف (مانند محصولات آبکشی شونده و محصولات باقی مانده روی پوست) محدود شده است.

فنوکسی اتانول (Phenoxyethanol)

فنوکسی اتانول یک نگهدارنده گلیکول اتر است که در برابر باکتری ها به خصوص باکتری های گرم منفی مؤثر است. اغلب در ترکیب با سایر نگهدارنده ها برای افزایش طیف اثر استفاده می شود. این نگهدارنده در طیف وسیعی از محصولات آرایشی بهداشتی از جمله کرم ها لوسیون ها دستمال مرطوب و محصولات آرایش چشم کاربرد دارد.

فنوکسی اتانول به طور کلی در غلظت های مجاز (معمولاً تا 1%) ایمن در نظر گرفته می شود. با این حال بحث هایی در مورد استفاده از آن در محصولات مخصوص کودکان خردسال وجود دارد هرچند شواهد علمی قوی برای منع کامل آن در تمام محصولات کودک در دست نیست و مقررات آن را در غلظت های پایین مجاز می دانند.

اسیدهای آلی و نمک های آن ها (Organic Acids and their Salts)

برخی اسیدهای آلی مانند بنزوئیک اسید (Benzoic Acid) سوربیک اسید (Sorbic Acid) دهیدرواستیک اسید (Dehydroacetic Acid) و نمک های آن ها (مانند سدیم بنزوات و پتاسیم سوربات) دارای خواص ضد میکروبی هستند. اثربخشی این نگهدارنده ها به شدت به pH فرمولاسیون بستگی دارد و معمولاً در محیط های اسیدی (pH پایین) بهتر عمل می کنند.

این دسته از نگهدارنده ها به طور کلی ایمن در نظر گرفته می شوند و در بسیاری از محصولات غذایی نیز استفاده می شوند. با این حال ممکن است در غلظت های بالا باعث تحریک خفیف پوست شوند. استفاده از آن ها در محصولات آرایشی بهداشتی به خصوص محصولاتی که نیاز به pH پایین دارند رایج است.

جدول مقایسه برخی نگهدارنده های سنتزی رایج

انواع نگهدارنده های با منشأ طبیعی یا جایگزین ها

با افزایش تقاضا برای محصولات با برچسب ‘طبیعی’ یا ‘عاری از نگهدارنده های سنتزی خاص’ توجه به نگهدارنده های با منشأ طبیعی یا استراتژی های جایگزین حفظ محصول افزایش یافته است. این حوزه پیچیدگی های خاص خود را دارد زیرا تعریف ‘طبیعی’ در این زمینه می تواند مبهم باشد و اثربخشی و پایداری نگهدارنده های طبیعی ممکن است کمتر از همتایان سنتزی آن ها باشد.

اسیدهای آلی (با تأکید بر منشأ طبیعی)

همان اسیدهای آلی مانند بنزوئیک اسید و سوربیک اسید که پیشتر ذکر شد می توانند از منابع طبیعی (مانند برخی میوه ها و گیاهان) استخراج شوند یا به صورت سنتزی تولید گردند. از نظر شیمیایی ساختار آن ها یکسان است اما منشأ طبیعی می تواند برای برخی مصرف کنندگان جذاب تر باشد. عملکرد و محدودیت های pH آن ها مشابه نمونه های سنتزی است.

اتیل هگزیل گلیسیرین (Ethylhexylglycerin)

این ترکیب یک عامل نرم کننده و بهبود دهنده بافت است که خواص ضد میکروبی نیز دارد به خصوص در برابر باکتری ها. اغلب به عنوان یک تقویت کننده نگهدارنده (preservative booster) در ترکیب با سایر نگهدارنده ها مانند فنوکسی اتانول استفاده می شود تا اثربخشی آن ها را افزایش دهد و امکان استفاده از غلظت های پایین تر نگهدارنده اصلی را فراهم کند. این ترکیب به تنهایی به عنوان یک نگهدارنده با طیف وسیع کافی نیست.

کاپریلیل گلیکول (Caprylyl Glycol) و سایر دی اُل ها

گلیکول ها و دی اُل ها مانند کاپریلیل گلیکول هگزیلن گلیکول و پنتلین گلیکول عمدتاً به عنوان حلال مرطوب کننده و بهبود دهنده بافت در فرمولاسیون ها به کار می روند اما در غلظت های بالا می توانند دارای خواص ضد میکروبی نیز باشند. آن ها با اختلال در غشای سلولی میکروارگانیسم ها عمل می کنند. این ترکیبات نیز اغلب به عنوان تقویت کننده نگهدارنده یا در سیستم های نگهدارنده چندکاره استفاده می شوند.

ترکیبات با خواص ضد میکروبی ذاتی

برخی مواد اولیه که به دلایل دیگری (مانند عطر یا اثرات درمانی) در فرمولاسیون استفاده می شوند ممکن است خواص ضد میکروبی ذاتی نیز داشته باشند. مثال ها شامل برخی روغن های اساسی (مانند روغن درخت چای در غلظت های بالا) اتانول (الکل اتیلیک) در غلظت های مناسب و برخی عصاره های گیاهی هستند. با این حال تکیه صرف بر این ترکیبات برای حفاظت کامل میکروبی ممکن است کافی نباشد و نیاز به اعتبارسنجی دقیق دارد.

استراتژی های جایگزین (Preservative-Free Approaches)

تولید محصولات ‘بدون نگهدارنده’ یک چالش بزرگ است و معمولاً به معنای عدم استفاده از نگهدارنده های رایج و شناخته شده است نه لزوماً عدم وجود هرگونه عامل ضد میکروبی. استراتژی های جایگزین شامل موارد زیر است:

• استفاده از سیستم های چندکاره (Multifunctional Ingredients) که علاوه بر نقش اصلی خود خواص ضد میکروبی نیز دارند (مانند برخی گلیکول ها اتیل هگزیل گلیسیرین).
• کنترل فعالیت آبی (Water Activity) فرمولاسیون: میکروارگانیسم ها برای رشد به آب نیاز دارند. کاهش دسترسی به آب آزاد در محصول می تواند رشد میکروبی را مهار کند.
• تنظیم pH فرمولاسیون به سطوح بسیار پایین (اسیدی) یا بسیار بالا (قلیایی) که برای رشد میکروارگانیسم ها نامناسب است.
• استفاده از بسته بندی های خاص مانند پمپ های بدون هوا (airless pumps) که از تماس محصول با هوا و آلودگی در حین استفاده جلوگیری می کنند.
• تولید در شرایط کاملاً استریل و بسته بندی در محیط های کنترل شده.

محصولات بدون نگهدارنده معمولاً عمر مفید کوتاه تری دارند و نیاز به رعایت نکات خاصی در نگهداری و استفاده توسط مصرف کننده دارند.

ایمنی و مقررات نگهدارنده ها

استفاده از نگهدارنده ها در صنایع آرایشی بهداشتی به شدت توسط نهادهای نظارتی در سراسر جهان کنترل می شود. این نهادها (مانند سازمان غذا و داروی آمریکا – FDA کمیسیون اروپا – European Commission, SCCS و سازمان های مشابه در سایر کشورها) مسئول ارزیابی ایمنی مواد تشکیل دهنده آرایشی بهداشتی از جمله نگهدارنده ها هستند.

فرآیند ارزیابی ایمنی شامل بررسی داده های علمی مربوط به سمیت حساسیت زایی جهش زایی و سایر اثرات احتمالی بر سلامت انسان است. بر اساس این ارزیابی ها لیست نگهدارنده های مجاز حداکثر غلظت مجاز استفاده از آن ها در انواع مختلف محصولات و هرگونه محدودیت یا شرط خاص برای استفاده تعیین می شود.

تولیدکنندگان محصولات آرایشی بهداشتی موظفند از نگهدارنده هایی استفاده کنند که در لیست های مثبت (Positive Lists) یا منفی (Negative Lists) نهادهای نظارتی کشور یا منطقه ای که محصول در آن عرضه می شود مجاز شمرده شده باشند و مقادیر استفاده شده از حداکثر غلظت مجاز تجاوز نکند. عدم رعایت این مقررات می تواند منجر به جمع آوری محصول از بازار و جریمه های سنگین شود.

بحث ها و نگرانی های عمومی در مورد ایمنی برخی نگهدارنده ها به خصوص پارابن ها و فرمالدئید باعث شده است که تولیدکنندگان به سمت استفاده از نگهدارنده های جایگزین یا سیستم های نگهدارنده جدید حرکت کنند. با این حال انتخاب جایگزین باید با دقت صورت گیرد تا اثربخشی کافی برای جلوگیری از رشد میکروبی و در نتیجه حفظ ایمنی محصول تضمین شود.

انتخاب سیستم نگهدارنده مناسب

فرمولاتورها هنگام طراحی یک محصول آرایشی بهداشتی با چالش انتخاب سیستم نگهدارنده مناسب روبرو هستند. این انتخاب تحت تأثیر عوامل متعددی قرار دارد:

• نوع محصول: لوسیون کرم شامپو محصول پودری محصول حاوی آب کم محصول مخصوص اطراف چشم یا لب محصول کودک محصول آبکشی شونده یا باقی مانده روی پوست. هر نوع محصول نیازها و چالش های میکروبیولوژیکی خاص خود را دارد.
• ترکیب شیمیایی فرمولاسیون: pH محصول حضور سورفکتانت ها روغن ها پروتئین ها عصاره های گیاهی و سایر مواد اولیه می تواند بر اثربخشی نگهدارنده ها تأثیر بگذارد.
• طیف میکروبی هدف: برخی نگهدارنده ها در برابر باکتری ها مؤثرترند در حالی که برخی دیگر در برابر قارچ ها و مخمرها. اغلب نیاز به استفاده از ترکیبی از نگهدارنده ها برای پوشش دهی طیف وسیعی از میکروارگانیسم ها است.
• بسته بندی: نوع بسته بندی می تواند بر خطر آلودگی میکروبی در طول عمر محصول تأثیر بگذارد.
• هزینه: هزینه نگهدارنده های مختلف متفاوت است.
• پایداری: نگهدارنده باید در طول عمر مفید محصول در فرمولاسیون پایدار بماند.
• مقررات: رعایت مقررات کشور یا منطقه هدف الزامی است.
• ترجیحات مصرف کننده: تقاضا برای محصولات ‘پارابن فری’ ‘فرمالدئید فری’ و ‘نگهدارنده فری’ بر انتخاب ها تأثیر می گذارد.

اغلب از ترکیبی از دو یا چند نگهدارنده با مکانیسم های اثر متفاوت استفاده می شود تا هم طیف وسیعی از میکروارگانیسم ها پوشش داده شوند و هم امکان استفاده از غلظت های پایین تر هر نگهدارنده (برای کاهش احتمال تحریک یا نگرانی های ایمنی) فراهم شود. به این رویکرد ‘سیستم نگهدارنده’ گفته می شود.

آینده نگهدارنده ها در صنایع آرایشی بهداشتی

تحقیقات در زمینه کشف و توسعه نگهدارنده های جدید و ایمن تر یا استراتژی های جایگزین برای حفظ محصولات آرایشی بهداشتی ادامه دارد. تمرکز بر روی ترکیبات با منشأ طبیعی ترکیبات چندکاره و روش های فیزیکی مانند تصفیه و بسته بندی های پیشرفته از جمله روندهای آینده است.

همچنین با افزایش دانش ما در مورد میکروبیوم پوست رویکردهای جدیدی در حال بررسی است که به جای از بین بردن کامل میکروارگانیسم ها بر روی حفظ تعادل میکروبی سالم پوست تمرکز دارند و ممکن است نیاز به نگهدارنده های قوی را کاهش دهند.

با این حال تا زمانی که جایگزین های کاملاً ایمن مؤثر پایدار و مقرون به صرفه برای نگهدارنده های رایج توسعه یابند استفاده از نگهدارنده ها یک ضرورت علمی و بهداشتی برای تضمین ایمنی محصولات آرایشی بهداشتی باقی خواهد ماند. آگاهی مصرف کنندگان و تولیدکنندگان از نقش حیاتی نگهدارنده ها و رعایت مقررات مربوطه کلید حفظ سلامت عمومی در این حوزه است.

سوالات متداول

آیا نگهدارنده ها برای پوست مضر هستند؟

نگهدارنده ها در غلظت های مجاز و تنظیم شده توسط نهادهای نظارتی به طور کلی برای اکثر افراد ایمن در نظر گرفته می شوند. با این حال برخی افراد ممکن است به نگهدارنده های خاصی حساسیت داشته باشند که می تواند منجر به واکنش های آلرژیک پوستی شود.

محصولات ‘بدون نگهدارنده’ چقدر ایمن هستند؟

محصولات ‘بدون نگهدارنده’ معمولاً از نگهدارنده های رایج استفاده نمی کنند اما ممکن است حاوی ترکیبات دیگری با خواص ضد میکروبی باشند یا از روش های جایگزین (مانند بسته بندی خاص) برای جلوگیری از رشد میکروبی استفاده کنند. ایمنی آن ها به فرمولاسیون کلی و نحوه نگهداری و استفاده بستگی دارد.

چه نگهدارنده هایی در محصولات آرایشی طبیعی یا ارگانیک استفاده می شوند؟

در محصولات طبیعی/ارگانیک معمولاً از نگهدارنده های با منشأ طبیعی یا نگهدارنده های سنتزی خاصی که توسط استانداردهای ارگانیک مجاز شمرده شده اند (مانند بنزوئیک اسید سوربیک اسید فنوکسی اتانول در برخی استانداردها) استفاده می شود. اثربخشی آن ها باید به دقت ارزیابی شود.

چگونه بفهمم محصولی که استفاده می کنم چه نگهدارنده ای دارد؟

بر اساس مقررات بین المللی تمام مواد تشکیل دهنده محصولات آرایشی بهداشتی باید بر روی بسته بندی محصول (معمولاً در لیست INCI – International Nomenclature of Cosmetic Ingredients) ذکر شوند. می توانید نام نگهدارنده ها را در این لیست پیدا کنید.

آیا گرم نگه داشتن یا قرار دادن محصول در معرض نور خورشید بر اثربخشی نگهدارنده ها تأثیر می گذارد؟

بله دماهای بالا و قرار گرفتن در معرض نور مستقیم خورشید می تواند باعث تجزیه برخی نگهدارنده ها و کاهش اثربخشی آن ها شود. همچنین این شرایط می توانند رشد میکروبی را تسریع کنند. بنابراین نگهداری محصولات در شرایط مناسب توصیه می شود.

چرا برخی محصولات آرایشی بهداشتی نیاز به نگهدارنده کمتری دارند؟

محصولاتی که حاوی آب بسیار کم هستند (مانند پودرها بالم های لب بر پایه روغن) یا محصولاتی که pH بسیار پایین یا بالا دارند یا حاوی غلظت بالایی از الکل هستند محیط نامناسبی برای رشد میکروبی ایجاد می کنند و ممکن است نیاز به نگهدارنده کمتری داشته باشند یا اصلاً نیاز نداشته باشند.

آیا استفاده از نگهدارنده ها در محصولات آرایشی بهداشتی در کشورهای مختلف متفاوت است؟

بله لیست نگهدارنده های مجاز حداکثر غلظت ها و محدودیت های استفاده می تواند بین کشورهای مختلف یا مناطق نظارتی (مانند اتحادیه اروپا آمریکا کانادا ژاپن) متفاوت باشد. تولیدکنندگان باید مقررات بازار هدف خود را رعایت کنند.

نقش آب در رشد میکروبی محصولات آرایشی چیست؟

آب یک عنصر حیاتی برای رشد تمام میکروارگانیسم ها است. محصولات حاوی فاز آبی (امولسیون ها لوسیون ها شامپوها) به شدت مستعد رشد میکروبی هستند و نیاز به سیستم نگهدارنده قوی دارند. محصولات بدون آب یا با آب کم (مانند بالم ها پودرها) خطر کمتری دارند.

آیا نگهدارنده ها باعث پیری پوست می شوند؟

شواهد علمی قوی مبنی بر اینکه نگهدارنده ها در غلظت های مجاز باعث پیری زودرس پوست می شوند وجود ندارد. نگرانی های اصلی در مورد نگهدارنده ها بیشتر مربوط به حساسیت زایی یا اثرات احتمالی بر سیستم غدد درون ریز است که در غلظت های بسیار بالاتر از حد مجاز مورد بحث قرار می گیرند.

چگونه می توانم از ایمنی محصولات آرایشی بهداشتی خود مطمئن شوم؟

محصولات را از منابع معتبر خریداری کنید به تاریخ انقضا یا PAO (Period After Opening) توجه کنید محصول را در شرایط مناسب نگهداری کنید و از تماس مستقیم انگشتان آلوده با محصول خودداری کنید. همچنین به لیست مواد تشکیل دهنده توجه داشته باشید و در صورت داشتن حساسیت شناخته شده از محصولات فاقد آن ماده استفاده کنید.