این روانشناس می گوید: “مسمومیت احساسی است که فرد از کودکی به آن مبتلا می شود و شخصیت آنها به گونه ای شکل می گیرد که همیشه احساس بی علاقه ، بی ارزشی و غیره می کنند. این اغلب ریشه این احساس است.” ارتباط اولیه فرزندان با والدین آنها است.
گوهریسنا آنزانی در گفتگو با تیتر اول ، وی درباره شرم سمی و افراد با این احساس می گوید: “شرم سمی اولین بار توسط سیلوان تامکین اختراع شد.” شرمساری سمی رایج ترین احساس درماندگی ، مزمن ، بی فایده ، بیزاری و فرومایگی است که غالباً در افرادی رخ می دهد که در دوران کودکی شرمنده بازتاب های دوران کودکی بوده و خود را در تمام دوران کودکی ناعادلانه می دانند. آنها هنوز هم آن را مانند بزرگسالان با خود حمل می کنند و از آن رنج می برند.
او معتقد است شرم سمی این احساس است که فرد او را از کودکی به او حمل می کند و شخصیت او به گونه ای شکل می گیرد که همیشه احساس ناعادلانه ، بی ارزشی و غیره می کند.
به گفته این روانشناس ، تحقیقات نشان داده است که علت اصلی شرم سمی ، تماس اولیه بچه ها با والدین آنها است. والدینی که پیام های کلامی و غیر کلامی آنها باعث نارضایتی کودکان می شود. چه والدین چه مشکلی دارند و چه مشکلی مانند افسردگی یا اضطراب دارند ، آنها احساس عشق غیرقابل جبران را در کودک ایجاد می کنند و آن احساس را به سالهای آخر زندگی منتقل می کنند. مطالعات دیگر نشان داده است که علاوه بر آسیب کودک از روابط والدین ، تجربیات دردناک کودک شامل تحقیر در خانواده و مدرسه ، ضرب و شتم یا قسم خوردن ، سوءاستفاده از والدین ، اختلالات والدین مانند اعتیاد ، طلاق والدین و رد آن است. کودکی می تواند یکی از دلایل اصلی شرم سمی دیگران و سوء استفاده جنسی باشد.
وی در ادامه با تشریح احساس شرم سمی بر روی بدن گفت: “از آنجا که این احساس سرکوب احساسات دیگر می شود ، در نهایت علائم بیماری را تشدید می کند.”
ارزانی برای جلوگیری از رشد این احساس در کودکان توصیه هایی را اضافه می کند: به نظر می رسد کودکان به دو عشق احتیاج دارند. عشق والدین به یکدیگر و عشق والدین به فرزندانشان. اگر کودکی این احساسات را تجربه نکند ، اعتقاد به این که من دوستش ندارم به خاطر همه تقصیر من است ، من شایسته نیستم ، خوب نیستم ، کسی به من اهمیت نمی دهد ، من ارزشمند نیستم ، شکست خورده ام و غیره. با این حال ، این اعتقادات باعث ایجاد مشکلاتی از قبیل اضطراب ، استرس ، افسردگی ، انکار احساسات ، گناه ، اعتماد به نفس پایین ، احساس ضعف و ترس (مانند ترس از تنهایی ، دوست نداشتن و غیره) شده است. این کمال گرایی و به تبع آن میل به برقراری روابط و اعتیادهای ناسالم را افزایش می دهد و درنهایت این احساسات باعث افزایش عدم عصبانیت و عشق به خود و خطای معنوی می شود. در این حالت ، فردی که علاقه زیادی به ثروتمند شدن یا قوی شدن دارد ، در تلاش است تا خود را از مضرات گذشته محافظت کند.
این روانشناس درباره خصوصیات شخصیتی افرادی که در بزرگسالی شرمنده هستند نیز توضیح می دهد: اگرچه درنهایت ، حتی اگر فردی در آموزش یا ثروت به قدرت برسد ، باز هم احساس حساسیت مزمن به بی ارزشی دارد که در داخل قابل حل نیست. این احساس باعث افزایش بدبینی فرد می شود ، او به عشق و محبت دیگران ، همسر و فرزند خود اعتقادی ندارد و سعی می کند با خدمت بیش از حد به دیگران ، آنها را خوشحال کند. او همیشه احساس احمقانه ای می کند ، به خود در آینه نگاه نمی کند ، جملات مثبت دیگران دیگران را در مورد خود باور نمی کند و خود را شایسته عشق و محبت دیگران نمی داند.
در همین راستا ، انزانی پیشنهاد می کند از آنجا که تشخیص مشکلات روحی تنها مسئولیت روانشناس است ، افراد نباید بعد از یادگیری خود یا دیگران را برچسب بزنند ، زیرا باید در مورد تجربیات کودکی خود با یک روانشناس مشورت کنند. اگر از شرم و شرم سمی رنج می برند در مورد تجربیات آزار دهنده صحبت کنید و در دوره های درمانی شرکت کنید.
انتهای پیام