سال نو، حال نو در جوار حضرت عشق

اشک‌ها و لبخندها در این لحظه نشان از تغییر احوال است و بارها این صحنه پرتکرار را در این فضای نورانی به چشم دیده‌ام. شوق و شعف جمعیت برایم تازگی دارد و با نگاه به چشمان زائرانی که برق می‌زند بی‌اراده لبخند می‌زنم و انگار ذوق آن‌ها نیز در چشمان من رسوخ می‌کند و من را هم به وجد می‌آورد.

به سمت حیاط می‌روم تا دوباره بوی گل‌های بهاری گلدان‌های حرم را استشمام کنم، در همین حال نیز به گنبد و گلدسته‌ها نگاه می‌کنم، می‌خواهم آخرین لحظه‌های سال را با دیدن برق طلایی گنبد و گلدسته شیرین کنم.

لحظه تحویل سال یک اتفاق ساده به نظر می‎‌رسد اما ما ایرانیان هر چیزی را با فرهنگ و دینمان پیوند می‌دهیم، به همین دلیل است که گذراندن لحظه سال تحویل حرم امام رضا(ع) برای بسیاری شیرین است و تمام آدم‌ها سعی می‌کنند اولین لحظات سال را با دلخوشی سپری کنند.

دقیقه‌ها در حال سپری شدن است و به لحظه تحویل سال نزدیک می‌شویم و آرزو می‌کنم اتفاقات برای تمام افرادی که منتظر تغییر سال هستند همانطوری که می‌خواهند رقم بخورد. این ساعت و این لحظه‌ها زیبا و مقدس است. نه به خاطر اتفاقی که در منظومه شمسی رخ می‌دهد و نه برای تغییر تاریخ. تنها اتفاقی که این لحظات را مقدس می‌کند این است که ما باور داریم دعایمان شنیده می‌شود و سعی می‌کنیم یک لحظه از سال را شادمان باشیم و با چشمانمان بخندیم.

می‌دانم که لحظه تحویل سال دعا اجابت می‌شود، به همین دلیل دعایم را برای تحویل سال نگاه داشته‌ام. منتظرم با شنیدن صدای توپ از حضرت بخواهم آنچه که برای من و مردمم بهترین است را نصیبمان کند.

این لحظه خاص را در امن‌ترین مکان این شهر با تعداد زیادی مسافران چشم انتظار جمع‌ شده‌ایم تا لذت این جشن ملی برایمان دوچندان شود و امیدوارم دعای امسالم در این لحظه مستجاب شود تا شاید سال آینده آرزویم را به دوش نکشم و در حرم تنها از حضور در کنار حضرت عشق لذت ببرم.

یادداشت از سماسادات علوی مقدم، خبرنگار تیتر اول

انتهای پیام