آیا تبصره ماده 100 مالیات همیشه مناسب است؟

یکی از مهم ترین بخش های خدمات شرکت حسابداری تصمیم‌گیری درباره استفاده از تبصره ماده 100 مالیات برای مشاغل حقیقی است. این کار یکی از مهم‌ترین انتخاب‌های مالیاتی است که می‌تواند بر آینده کسب‌وکار شما تأثیر بگذارد. آیا تبصره ماده 100 مالیات همیشه مناسب است؟ پاسخ کوتاه این است که خیر، همواره مناسب نیست و انتخاب آن بستگی به شرایط خاص هر مودی دارد.

این تبصره در عین حال که می‌تواند فرآیند مالیاتی را ساده کند، ممکن است فرصت‌هایی مانند استفاده از معافیت‌ها و کسرهای قانونی را نیز از بین ببرد. بنابراین، درک عمیق مزایا و معایب و انطباق آن با وضعیت مالیاتی خود، برای یک انتخاب آگاهانه ضروری است.

سازمان امور مالیاتی کشور برای تسهیل امور مودیان و کاهش پیچیدگی‌های اداری، اقدام به معرفی و توسعه تبصره ماده 100 قانون مالیات‌های مستقیم کرده است. هدف از این تبصره، تعیین مالیات مقطوع برای برخی از صاحبان مشاغل حقیقی است که تحت شرایط خاصی، از تسلیم اظهارنامه مالیاتی سنتی و نگهداری دفاتر و اسناد پیچیده مالی معاف می‌شوند.

این رویکرد، در نگاه اول، بسیار جذاب به نظر می‌رسد و نویدبخش آرامش خاطر و صرفه‌جویی در زمان و هزینه است. اما آیا این “آسودگی” همواره به نفع مودیان است یا ریسک‌های پنهانی را در خود جای داده است؟ این مقاله به شما کمک می‌کند تا با تحلیل دقیق جنبه‌های مختلف تبصره ماده 100، بهترین تصمیم را برای وضعیت مالیاتی خود اتخاذ کنید.

تبصره ماده 100 قانون مالیات‌های مستقیم چیست؟ درک پایه

تبصره ماده 100 قانون مالیات‌های مستقیم به سازمان امور مالیاتی اجازه می‌دهد تا برای گروهی از مشاغل، مالیات عملکرد سالانه را به صورت مقطوع تعیین کند. این به معنای آن است که به جای اینکه مودی با ارائه اظهارنامه و مدارک مالی پیچیده، مالیات خود را بر اساس سود و زیان واقعی محاسبه کند، سازمان مالیاتی مبلغی ثابت را به عنوان مالیات قطعی اعلام می‌کند.

مبنای قانونی این تبصره، ماده 100 قانون مالیات‌های مستقیم است که از سال 1394 با هدف ساده‌سازی فرآیندهای مالیاتی برای کسب‌وکارهای کوچک و متوسط مطرح شد. عمده کسانی که می‌توانند از این تبصره استفاده کنند، صاحبان مشاغل حقیقی هستند که بر اساس آیین‌نامه اجرایی ماده 95 قانون مالیات‌ها، در گروه‌های دوم و سوم طبقه‌بندی می‌شوند. این گروه‌ها معمولاً شامل کسبه، فریلنسرها، مشاوران و برخی خدمات‌دهندگان هستند که حجم فعالیت مالی آن‌ها از حدی مشخص فراتر نمی‌رود. اصلی‌ترین شرط برای استفاده از این تبصره، مجموع فروش کالا و خدمات سالانه است که باید از سقف معینی که هر سال توسط سازمان امور مالیاتی اعلام می‌شود، کمتر باشد.

شرایط استفاده از تبصره ماده 100 برای سال 1403

برای سال مالی 1402 (که اظهارنامه آن در سال 1403 تسلیم می‌شود)، سقف تبصره ماده 100 برای صاحبان مشاغل حقیقی، مبلغ 18 میلیارد تومان تعیین شده است. این به آن معناست که اگر مجموع فروش کالا و خدمات شما در سال 1402 کمتر از این مبلغ باشد، می‌توانید مشمول تبصره ماده 100 قرار بگیرید. برای پرونده‌های مشارکتی، این سقف دو برابر و معادل 36 میلیارد تومان خواهد بود. دقت به این سقف‌ها و تغییرات سالانه آن‌ها برای تصمیم‌گیری آگاهانه بسیار مهم است.

مزایای تبصره ماده 100: چرا برخی آن را انتخاب می‌کنند؟

تبصره ماده 100 برای بسیاری از صاحبان مشاغل حقیقی، به ویژه کسب‌وکارهای کوچک و نوپا، مزایای قابل توجهی دارد که باعث می‌شود آن را یک گزینه جذاب در نظر بگیرند. این مزایا عمدتاً در راستای ساده‌سازی و کاهش بار مالیاتی و اداری است.

• ساده‌سازی بی‌نظیر فرآیند مالیاتی: شاید برجسته‌ترین مزیت، معافیت از تسلیم اظهارنامه مالیاتی سنتی و پیچیدگی‌های آن است. مودی دیگر نیازی به نگهداری دفاتر و اسناد و مدارک مالی پیچیده (مانند دفتر روزنامه، کل و دارایی) ندارد. این موضوع، بوروکراسی اداری و زمان صرف شده برای تهیه و تکمیل مدارک مالیاتی را به طرز چشمگیری کاهش می‌دهد.
• قطعیت و آرامش خاطر: با انتخاب تبصره ماده 100، مالیات به صورت مقطوع تعیین می‌شود و در صورت عدم کشف تخلف، نیازی به حسابرسی و رسیدگی مالیاتی توسط ممیزان نخواهد بود. این امر، از اختلافات احتمالی با سازمان امور مالیاتی جلوگیری کرده و آرامش خاطری را برای مودی فراهم می‌آورد.
• سهولت پرداخت: امکان پرداخت اقساطی مالیات یکی دیگر از مزایای این تبصره است. مودیان می‌توانند مبلغ مالیات مقطوع را در چند قسط (معمولاً 4 قسط) پرداخت کنند که این خود فشار مالی را کاهش می‌دهد.
• صرفه‌جویی در هزینه: با کاهش نیاز به نگهداری دفاتر و اسناد، هزینه‌های مربوط به استخدام حسابدار یا مشاوره مالیاتی برای تهیه این موارد نیز کاهش می‌یابد.

تبصره ماده 100، یک تسهیل‌کننده قدرتمند برای مشاغل حقیقی کوچک است که با حذف بوروکراسی و ارائه مالیات مقطوع، فرآیند مالیاتی را به شدت ساده می‌کند و آرامش خاطر را برای مودی به ارمغان می‌آورد.

معایب و محدودیت‌های تبصره ماده 100: فرصت‌هایی که از دست می‌روند

با وجود مزایای فراوان، تبصره ماده 100 محدودیت‌ها و معایبی نیز دارد که نادیده گرفتن آن‌ها می‌تواند به ضرر مودیان تمام شود. انتخاب تبصره 100 ممکن است به معنای از دست دادن برخی فرصت‌های مهم مالیاتی باشد:

• محرومیت از اعمال هزینه‌های واقعی و معافیت‌های خاص: با پذیرش مالیات مقطوع، دیگر امکان کسر هزینه‌های واقعی کسب‌وکار شما (که ممکن است بیش از ضرایب سود سازمان باشد) وجود نخواهد داشت. همچنین، معافیت‌های مهمی مانند هزینه‌های درمانی (ماده 137)، هزینه‌های آموزشی، کمک‌های بلاعوض، حق بیمه عمر، حوادث غیرمترقبه و… که می‌توانستند مالیات شما را به طور قابل توجهی کاهش دهند، از دست می‌روند. این موضوع به خصوص در سال‌های زیان‌ده یا کم‌سود، می‌تواند بسیار زیان‌بار باشد.
• مبنای محاسبه مالیات: مالیات مقطوع بر اساس ضرایب سود علی‌الراس سازمان امور مالیاتی محاسبه می‌شود. این ضرایب ممکن است با واقعیت سود و زیان مودی، به ویژه در شرایط نوسانات اقتصادی یا هزینه‌های پیش‌بینی نشده، منطبق نباشد. این عدم انعطاف‌پذیری می‌تواند منجر به پرداخت مالیاتی بیش از حد واقعی شود.
• عدم امکان اعتراض به مبلغ مقطوع (پس از پذیرش): پس از پذیرش فرم تبصره ماده 100 و پرداخت مالیات، دیگر امکان اعتراض به مبلغ مقطوع وجود ندارد. این تصمیم نهایی است و در صورت پشیمانی یا کشف اسناد جدید، نمی‌توان آن را بازنگری کرد.
• پیامدهای کشف تخلف یا مغایرت: در صورتی که سازمان امور مالیاتی پس از پذیرش تبصره، مدارکی دال بر درآمد بیش از حد نصاب یا مغایرت در نوع فعالیت کسب‌وکار کشف کند، مودی با جریمه‌های سنگینی مواجه خواهد شد. این موضوع می‌تواند منجر به ابطال استفاده از تبصره، مشمول شدن در جریمه عدم تسلیم اظهارنامه (ماده 192) و از دست دادن تمامی معافیت‌ها و تسهیلات شود.
• محدودیت برای اشخاص حقوقی: این تبصره صرفاً برای اشخاص حقیقی طراحی شده است و شرکت‌ها و مؤسسات حقوقی مشمول آن نمی‌شوند.
• مودیان با تکالیف مالیاتی خاص: اگر مودی مشمول مالیات بر ارزش افزوده باشد، همچنان باید دفاتر و مدارک مربوط به مالیات بر ارزش افزوده را نگهداری و تسلیم کند، حتی اگر از تبصره ماده 100 برای مالیات عملکرد استفاده کند.

چه زمانی استفاده از تبصره ماده 100 قطعاً “مناسب نیست”؟ سناریوهای حیاتی

همان‌طور که اشاره شد، استفاده از تبصره ماده 100 همواره بهترین گزینه نیست. سناریوهای خاصی وجود دارند که در آن‌ها، انتخاب اظهارنامه مالیاتی عادی، به مراتب به نفع مودی خواهد بود. درک این موارد می‌تواند به شما کمک کند تا از تصمیم‌گیری‌های پرهزینه اجتناب کنید و در پاسخ به این سوال که آیا تبصره ماده 100 مالیات همیشه مناسب است، به نتیجه‌ای روشن برسید. در ادامه به این سناریوها اشاره می‌کنیم:

1. کسب‌وکار شما در سال مالی مورد نظر زیان‌ده بوده است: اگر کسب‌وکار شما در طول سال مالی متحمل زیان شده و شما مدارک کافی برای اثبات این زیان را دارید، ارائه اظهارنامه عادی به شما این امکان را می‌دهد که مالیاتی پرداخت نکنید یا حتی زیان قابل انتقال به سال‌های آتی داشته باشید. در این حالت، انتخاب تبصره 100 به معنای پرداخت مالیات بی‌جهت است.
2. هزینه‌های قابل قبول مالیاتی شما (مانند معافیت‌های درمانی، بیمه عمر، استهلاک، اجاره و…) بالا و مستند است: اگر فاکتورها و مدارک کافی برای اثبات هزینه‌های بالای کسب‌وکار یا معافیت‌های شخصی خود (مانند هزینه‌های درمانی خود و افراد تحت تکفل) دارید، کسر این موارد می‌تواند مالیات شما را به طرز چشمگیری کاهش دهد. تبصره 100 این فرصت را از شما می‌گیرد.

درآمد واقعی شما به طور قابل توجهی کمتر از درآمد مفروض سازمان باشد: گاهی اوقات ضرایب سود علی‌الراس سازمان، بیش از واقعیت سودآوری کسب‌وکار شماست. اگر با اسناد و مدارک می‌توانید ثابت کنید که درآمد واقعی شما بسیار کمتر از حد مفروض سازمان است، اظهارنامه عادی گزینه بهتری است.

1. مبلغ مالیات مقطوع پیشنهادی سازمان را نپذیرفته‌اید: اگر سازمان امور مالیاتی فرم تبصره 100 را با مبلغی بارگذاری کرده که شما آن را ناعادلانه می‌دانید و معتقدید مالیات واقعی شما کمتر است، حق دارید آن را رد کرده و اظهارنامه عادی تسلیم کنید.
2. شما از جمله مشاغل خاص (مانند وکلا و پزشکان) هستید که مکلف به استفاده از پایانه‌های فروشگاهی می‌باشند و احتمال تخلف یا مغایرت در گزارش‌هایتان وجود دارد: برای این دسته از مشاغل، در صورت کشف تخلف یا عدم رعایت مقررات مربوط به پایانه‌های فروشگاهی، ممکن است از تسهیلات تبصره 100 محروم شده و مشمول جریمه‌های سنگین شوند.
3. فعالیت شما دارای پیچیدگی مالیاتی بالایی است: کسب‌وکارهایی با گردش مالی زیاد، تراکنش‌های بین‌المللی، یا ساختار پیچیده، نیاز به حسابداری دقیق و مدیریت هزینه‌ها دارند که با تبصره 100 نمی‌توان به آن دست یافت.
4. عدم بارگذاری فرم تبصره 100 در سامانه برای شما (تا مهلت مقرر): اگر به هر دلیلی، فرم تبصره 100 در سامانه برای شما بارگذاری نشد، مجبور به تسلیم اظهارنامه عادی هستید. تأخیر در تسلیم اظهارنامه نیز مشمول جریمه خواهد بود.

تفاوت‌های کلیدی: تبصره ماده 100 در برابر اظهارنامه مالیاتی عادی (یک مقایسه عملی)

برای روشن شدن هرچه بیشتر این موضوع، مقایسه دقیق بین تبصره ماده 100 و اظهارنامه مالیاتی عادی ضروری است. این مقایسه به مودیان کمک می‌کند تا درک کنند که کدام روش با نیازها و شرایط کسب‌وکارشان سازگارتر است.

معیار	تبصره ماده 100	اظهارنامه مالیاتی عادی
نیاز به نگهداری دفاتر و اسناد	ندارد	دارد (دفاتر قانونی و مدارک مثبته)
قابلیت اعمال هزینه‌ها و معافیت‌ها	محدود (امکان کسر هزینه‌های واقعی و برخی معافیت‌ها وجود ندارد)	کامل (امکان کسر کلیه هزینه‌های واقعی و معافیت‌های قانونی)
روش محاسبه مالیات	مقطوع (بر اساس ضرایب سود سازمان)	بر اساس اسناد و مدارک (سود و زیان واقعی مودی)
ریسک حسابرسی و رسیدگی مالیاتی	پایین (در صورت عدم کشف تخلف)	بالا (همواره امکان حسابرسی وجود دارد)
پیچیدگی فرآیند و زمانبری	بسیار ساده و کم‌زمان	پیچیده و زمان‌بر
امکان اعتراض پس از تسلیم	ندارد (پس از پذیرش)	دارد (امکان اعتراض به برگ تشخیص)
گروه‌های مشمول	صاحبان مشاغل حقیقی (گروه‌های 2 و 3 با سقف درآمدی مشخص)	کلیه اشخاص حقیقی و حقوقی

همان‌طور که جدول نشان می‌دهد، تبصره ماده 100 بیشتر بر سادگی و قطعیت تأکید دارد، در حالی که اظهارنامه عادی انعطاف‌پذیری بیشتری در محاسبه مالیات بر اساس واقعیت‌های مالی مودی ارائه می‌دهد. انتخاب بین این دو، به طور مستقیم به نوع فعالیت، میزان درآمد، حجم هزینه‌ها و تمایل مودی به ساده‌سازی یا دقت در جزئیات بستگی دارد.

راهنمای گام‌به‌گام تصمیم‌گیری هوشمندانه

انتخاب بین تبصره ماده 100 و اظهارنامه مالیاتی عادی یک تصمیم مهم است. برای اینکه بتوانید بهترین گزینه را برای کسب‌وکار خود انتخاب کنید، لازم است مراحل زیر را به دقت دنبال کنید:

1. گام 1: بررسی دقیق وضعیت درآمد و فروش: ابتدا اطمینان حاصل کنید که مجموع فروش کالا و خدمات شما در سال مالی گذشته، در سقف تعیین شده برای استفاده از تبصره ماده 100 قرار می‌گیرد (برای سال 1402، 18 میلیارد تومان برای تک‌نفره و 36 میلیارد تومان برای مشارکتی). این اولین و حیاتی‌ترین شرط است.
2. گام 2: ارزیابی هزینه‌های واقعی و معافیت‌های احتمالی: تمام هزینه‌های قابل قبول مالیاتی کسب‌وکار خود (مانند اجاره، حقوق، قبوض، استهلاک، بیمه) و همچنین معافیت‌های شخصی (مانند هزینه‌های درمانی، بیمه عمر) را لیست و مستند کنید. سپس بررسی کنید که آیا کسر این موارد، مالیات شما را به طور قابل توجهی کاهش می‌دهد یا خیر.
3. گام 3: مقایسه مالیات مقطوع پیشنهادی با مالیات تخمینی (در صورت اظهارنامه عادی): اگر فرم تبصره ماده 100 برای شما بارگذاری شد، مبلغ مالیات مقطوع را با مبلغی که به صورت تخمینی (با کسر هزینه‌ها و معافیت‌ها) از طریق اظهارنامه عادی محاسبه می‌کنید، مقایسه کنید. کدام یک به نفع شماست؟
4. گام 4: مشاوره با متخصصین: مشاوره مالیاتی برای تبصره 100 با یک حسابدار یا مشاور مالیاتی خبره بسیار ضروری است. یک متخصص می‌تواند با در نظر گرفتن تمامی جوانب و با توجه به جدیدترین قوانین، شما را در این تصمیم‌گیری یاری کند و به شما بگوید که آیا تبصره ماده 100 مالیات همیشه مناسب است یا خیر.
5. گام 5: توجه به مهلت‌های قانونی: همواره به مهلت‌های قانونی برای تسلیم اظهارنامه مالیاتی (معمولاً تا پایان خرداد ماه) و مهلت‌های ویژه برای استفاده از تبصره ماده 100 (که ممکن است توسط سازمان تمدید شود، مانند 15 مرداد برای سال 1403) توجه داشته باشید. تأخیر در هر دو مورد، جرائم سنگینی را در پی دارد.

نکات مهم و به‌روزرسانی‌های ضروری (تأکید بر سال 1403/1402)

قوانین و دستورالعمل‌های مالیاتی همواره در حال تغییر و به‌روزرسانی هستند. آگاهی از آخرین تغییرات برای انتخاب بین مالیات مقطوع و اظهارنامه بر مبنای اسناد و مدارک، حیاتی است.

• آخرین تغییرات در سقف درآمدی و ضرایب سود: همان‌طور که قبلاً ذکر شد، سقف درآمدی برای استفاده از تبصره ماده 100 در سال 1403 (برای عملکرد سال 1402) مبلغ 18 میلیارد تومان برای اشخاص حقیقی عادی و 36 میلیارد تومان برای پرونده‌های مشارکتی است. این ارقام سالانه تغییر می‌کنند و باید به آن‌ها توجه داشت.
• مهلت نهایی برای استفاده از تبصره و تسلیم اظهارنامه عادی: مهلت عمومی مهلت ارسال فرم تبصره 100 و اظهارنامه مالیاتی برای مشاغل حقیقی تا پایان خرداد ماه است. اما سازمان امور مالیاتی در سال‌های اخیر، معمولاً این مهلت را برای تبصره 100 تمدید کرده است (مانند 15 مرداد ماه برای سال 1403). حتماً اطلاعیه‌های رسمی را دنبال کنید.
• نحوه درخواست بارگذاری فرم تبصره 100 در صورت عدم نمایش آن در سامانه: در سال‌های گذشته، برخی مودیان با عدم بارگذاری فرم تبصره 100 در سامانه خدمات الکترونیک مالیاتی و تبصره 100 مواجه شدند. در چنین مواردی، مودی یا تشکل‌های صنفی می‌توانند به صورت رسمی از سازمان امور مالیاتی درخواست کنند تا فرم مربوطه برای آن‌ها بارگذاری شود تا از این فرصت محروم نشوند.
• تذکر در خصوص عدم تسلیم هیچ کدام (تبصره یا اظهارنامه) و جرائم مربوطه: جرائم عدم تسلیم اظهارنامه مالیاتی و ارتباط آن با تبصره 100 بسیار مهم است. اگر مودی نه فرم تبصره 100 را تسلیم کند و نه اظهارنامه عادی، مشمول جریمه 30 درصدی ماده 192 قانون مالیات‌های مستقیم خواهد شد که غیر قابل بخشش است. علاوه بر آن، از تمامی معافیت‌ها و تسهیلات نیز محروم می‌گردد.
• پرونده‌های مشارکتی در تبصره 100: برای پرونده‌های مشارکتی، سقف درآمدی دو برابر می‌شود. این بدان معناست که اگر چند شریک در یک کسب‌وکار حقیقی فعالیت می‌کنند، مجموع فروش آن‌ها باید کمتر از 36 میلیارد تومان باشد تا بتوانند از تبصره 100 استفاده کنند.
• اشخاص حقوقی و تبصره ماده 100: لازم به ذکر است که تبصره ماده 100 صرفاً برای اشخاص حقیقی است و اشخاص حقوقی (شرکت‌ها) نمی‌توانند از این تسهیلات بهره‌مند شوند و ملزم به تسلیم اظهارنامه و نگهداری دفاتر قانونی هستند.

نتیجه‌گیری: انتخابی که آینده مالی شما را رقم می‌زند

با توجه به بررسی‌های انجام شده، پاسخ به این سوال کلیدی که آیا تبصره ماده 100 مالیات همیشه مناسب است؟ قطعاً خیر است. تبصره ماده 100 یک ابزار مالیاتی قدرتمند و تسهیل‌کننده برای بسیاری از صاحبان مشاغل حقیقی، به ویژه کسب‌وکارهای کوچک است که می‌تواند بار اداری و پیچیدگی‌های مالیاتی را به شدت کاهش دهد. مزایای آن در ساده‌سازی فرآیند، ایجاد قطعیت در میزان مالیات و سهولت پرداخت، غیرقابل انکار است. اما در سوی دیگر، معایب قابل توجهی نیز دارد، از جمله محرومیت از کسر هزینه‌های واقعی و معافیت‌های قانونی، عدم انعطاف‌پذیری در شرایط زیان‌دهی و پیامدهای سنگین در صورت کشف تخلف.

انتخاب بین تبصره ماده 100 و تسلیم اظهارنامه مالیاتی عادی، نیازمند تحلیل دقیق و شخصی‌سازی شده با توجه به شرایط خاص هر کسب‌وکار است. درآمد واقعی، میزان هزینه‌های قابل قبول، وجود معافیت‌های خاص، و حتی نوسانات اقتصادی، همگی در این تصمیم نقش دارند. توصیه می‌شود قبل از هرگونه اقدام، وضعیت مالی سالانه خود را به دقت بررسی کرده و در صورت نیاز، حتماً با یک مشاور مالیاتی خبره مشورت کنید تا انتخابی آگاهانه و بهینه داشته باشید که آینده مالی کسب‌وکار شما را به درستی رقم بزند و از ضررهای احتمالی جلوگیری کند.

سوالات متداول

آیا سقف درآمدی برای استفاده از تبصره ماده 100 در هر سال مالی تغییر می‌کند و چگونه می‌توان از آخرین سقف مطلع شد؟

بله، سقف درآمدی تبصره ماده 100 سالانه و بر اساس قانون بودجه کل کشور تغییر می‌کند و برای اطلاع از آخرین سقف باید به اطلاعیه‌های رسمی سازمان امور مالیاتی کشور مراجعه کرد.

در صورتی که در یک سال مالی کسب‌وکار من زیان‌ده باشد، آیا باز هم استفاده از تبصره ماده 100 توصیه می‌شود یا ارائه اظهارنامه عادی بهتر است؟

در صورتی که کسب‌وکار شما زیان‌ده بوده و مدارک مثبته برای آن دارید، ارائه اظهارنامه مالیاتی عادی توصیه می‌شود تا بتوانید زیان خود را اعلام و از پرداخت مالیات معاف شوید یا آن را به سال‌های آینده منتقل کنید.

اگر پس از انتخاب تبصره ماده 100 و پرداخت مالیات، اسناد و مدارکی دال بر کاهش درآمد واقعی خود پیدا کنم، آیا امکان اعتراض و بازنگری در مبلغ مالیات وجود دارد؟

خیر، پس از پذیرش و پرداخت مالیات مقطوع تبصره ماده 100، امکان اعتراض و بازنگری در مبلغ مالیات وجود ندارد و تصمیم شما قطعی تلقی می‌شود.

چنانچه سازمان امور مالیاتی فرم تبصره ماده 100 را در سامانه برای من بارگذاری نکرد، چه اقدامی باید انجام دهم تا از این فرصت محروم نشوم؟

در صورت عدم بارگذاری فرم تبصره ماده 100 در سامانه، شما می‌توانید به صورت رسمی از سازمان امور مالیاتی یا از طریق تشکل‌های صنفی درخواست کنید که فرم برای شما بارگذاری شود یا اینکه اظهارنامه مالیاتی عادی خود را در مهلت مقرر تسلیم نمایید.

آیا مشاغل خاصی مانند پزشکان و وکلا که مکلف به استفاده از پایانه‌های فروشگاهی هستند، در صورت تخلف یا عدم رعایت قوانین مرتبط، همچنان می‌توانند از تسهیلات تبصره ماده 100 بهره‌مند شوند؟

خیر، مشاغل خاصی که مکلف به استفاده از پایانه‌های فروشگاهی هستند، در صورت کشف تخلف یا عدم رعایت قوانین مرتبط، از تسهیلات تبصره ماده 100 محروم شده و مشمول جرائم قانونی خواهند شد.