معرفی فیلم او (It) – ۲۰۱۷

فیلم «آن (It) – ۲۰۱۷» یک اقتباس سینمایی برجسته از رمان پرفروش استیون کینگ است که با بازآفرینی موفقیت آمیز داستان دلقک ترسناک پنی وایز، به یکی از پرفروش ترین و تحسین شده ترین آثار ژانر وحشت در تاریخ سینما تبدیل شد. این فیلم نه تنها به عمق ترس های کودکی می پردازد، بلکه با نمایش قدرت دوستی و همبستگی در مواجهه با شر، اثری ماندگار را رقم زد.

فیلم «آن» محصول سال ۲۰۱۷، به کارگردانی اندی موسکیتی، روایتی جدید و بصری از رمان کلاسیک استیون کینگ به همین نام است. این اثر توانست با تلفیق عناصر ژانر وحشت فراطبیعی و داستان بلوغ (Coming-of-Age)، مخاطبان گسترده ای را جذب کند و به سرعت جایگاه خود را در میان آثار برجسته سینمای وحشت تثبیت نماید. موفقیت تجاری بی سابقه و نقدهای مثبت منتقدان، مهر تاییدی بر توانایی موسکیتی در انتقال روح رمان کینگ به پرده سینما بود. این مقاله به بررسی جامع ابعاد مختلف فیلم «آن ۲۰۱۷» از جمله اطلاعات کلی، داستان، شخصیت پردازی، جزئیات تولید، درون مایه ها و بازتاب آن در میان منتقدان می پردازد.

اطلاعات کلی فیلم «آن» (It) – ۲۰۱۷

«آن» یا «It: Chapter One»، به کارگردانی اندی موسکیتی، اثری در ژانرهای ترسناک فراطبیعی و بلوغ است که در سال ۲۰۱۷ به نمایش درآمد. فیلم نامه این اثر توسط کری فوکوناگا، چیس پالمر و گری دوبرمن بر پایه رمان مشهور استیون کینگ به نگارش درآمده است. کمپانی های نیو لاین سینما و برادران وارنر مسئولیت تولید و توزیع این فیلم را برعهده داشتند.

بودجه تولید این فیلم ۳۵ میلیون دلار برآورد شده بود، اما فروش خیره کننده جهانی آن به بیش از ۷۰۱ میلیون دلار رسید. این رقم «آن» را به پرفروش ترین فیلم ترسناک تاریخ سینما تبدیل کرد و رکوردهای متعددی را در گیشه به ثبت رساند. از جمله این رکوردها می توان به پرفروش ترین افتتاحیه برای یک فیلم با درجه بندی «R» و همچنین پرفروش ترین فیلم ترسناک در آمریکای شمالی اشاره کرد. این موفقیت تجاری، جایگاه فیلم را به عنوان یک پدیده فرهنگی تثبیت نمود و راه را برای تولید دنباله آن هموار ساخت.

داستان فیلم «آن» (It) – ۲۰۱۷: در اعماق ترس های دری

داستان فیلم «آن» در شهر خیالی دری، ایالت مین، در اواخر دهه ۱۹۸۰ میلادی روایت می شود. این شهر با سابقه ای طولانی از ناپدید شدن کودکان شناخته می شود که اغلب به شکل مرموزی اتفاق می افتند. روایت با صحنه ای تأثیرگذار آغاز می شود: جورجی دنبرو، پسربچه ای هفت ساله، در یک روز بارانی در حال بازی با قایق کاغذی خود است. قایق او به داخل فاضلاب می افتد و جورجی در تعقیب آن با موجودی به نام پنی وایز روبرو می شود؛ دلقکی ترسناک که خود را پنی وایز رقصنده معرفی می کند. این مواجهه وحشتناک به ناپدید شدن جورجی ختم می شود و به این ترتیب، زنجیره حوادث هولناک فیلم آغاز می گردد.

شکل گیری «باشگاه بازندگان»

چندین ماه پس از ناپدید شدن جورجی، برادر بزرگترش، بیلی دنبرو که از لکنت زبان رنج می برد و هنوز نتوانسته با مرگ برادرش کنار بیاید، مصمم به یافتن اوست. او به همراه شش دوست صمیمی خود: ریچی توزیر (شوخ طبع و پرحرف)، بورلی مارش (تنها دختر گروه، شجاع و مستقل)، بن هانسکام (پسری باهوش و تحقیق گر)، استنلی اوریس (منطقی و حساس)، مایک هنلون (آگاه به تاریخ تاریک دری) و ادی کَسپبراک (پسری بیمار و تحت تأثیر مادرش)، «باشگاه بازندگان» را تشکیل می دهند. این گروه از نوجوانان که هر یک به نوعی در جامعه مدرسه طرد شده و توسط گروه قلدرهای محلی به رهبری هنری باورز مورد آزار و اذیت قرار می گیرند، در مواجهه با پدیده های فراطبیعی و ترس های مشترک، به هم نزدیک تر می شوند.

مواجهه با پنی وایز و کشف ماهیت «آن»

هر یک از اعضای باشگاه بازندگان به تدریج با ترس های فردی خود روبرو می شوند که توسط پنی وایز به اشکال مختلفی تجسم می یابد. این موجود فراطبیعی، که هر ۲۷ سال یک بار از خواب بیدار می شود، از ترس کودکان تغذیه می کند. با تحقیقات بن و مایک، اعضای گروه متوجه می شوند که ناپدید شدن کودکان در دری سابقه ای طولانی دارد و پنی وایز عامل اصلی این حوادث است. آن ها در می یابند که برای مقابله با این موجود، باید بر ترس های درونی خود غلبه کنند.

نخستین نبرد گروه با پنی وایز در خانه متروکه ای که تصور می شود لانه این موجود است، اتفاق می افتد. این رویارویی تجربه ترسناکی را برای آن ها رقم می زند و باعث می شود که گروه به طور موقت از هم بپاشد. با این حال، زمانی که بورلی توسط پنی وایز ربوده می شود، بیلی با جمع آوری دوباره دوستانش، آن ها را متقاعد می کند که برای نجات بورلی و مقابله نهایی با شر، متحد شوند.

نبرد نهایی و پیمان بازگشت

باشگاه بازندگان دوباره وارد لانه پنی وایز می شوند. در این مسیر، آن ها با هنری باورز که تحت تأثیر پنی وایز قرار گرفته و تبدیل به یک قاتل شده، روبرو می شوند. پس از غلبه بر هنری، گروه به قلب لانه پنی وایز می رسند و در آنجا بورلی و دیگر کودکان گمشده را که در حالت اغما معلق هستند، پیدا می کنند. در نبرد نهایی، کودکان با اتحاد و غلبه بر ترس های خود، پنی وایز را به شدت تضعیف کرده و او را مجبور به عقب نشینی و بازگشت به خواب ۲۷ ساله خود می کنند.

پایان فیلم با پیمان «باشگاه بازندگان» همراه است. آن ها با بریدن دست یکدیگر و سوگند خوردن، قول می دهند که اگر پنی وایز در آینده دوباره بیدار شود، برای مقابله با او به دری بازگردند. این پیمان، نه تنها نشان دهنده عمق دوستی و وفاداری آن هاست، بلکه جنبه «گذر عمر» فیلم را تقویت می کند و به مخاطب یادآوری می کند که داستان هنوز به پایان نرسیده است.

شخصیت ها و بازیگران: ستون های «آن»

یکی از نقاط قوت اصلی فیلم «آن ۲۰۱۷»، انتخاب دقیق بازیگران و عمق بخشیدن به شخصیت هاست. هر یک از اعضای «باشگاه بازندگان» و البته خود پنی وایز، به شکلی باورپذیر و ملموس به تصویر کشیده شده اند.

پنی وایز / «آن» (It) – بیل اسکاشگورد

بیل اسکاشگورد در نقش دلقک پنی وایز، اجرایی فراموش نشدنی ارائه داد. او نه تنها یک موجود ترسناک را به تصویر کشید، بلکه ابعاد روانشناختی و فراطبیعی «آن» را نیز به خوبی منعکس کرد. شخصیت پنی وایز در این اقتباس، پیچیده تر و زیرکانه تر از نسخه های قبلی طراحی شده است، به طوری که ترس را نه صرفاً از طریق ظاهر، بلکه از طریق دستکاری ذهنی و تغذیه از ترس های درونی کودکان ایجاد می کند.

نقش آفرینی اسکاشگورد به دلیل توانایی او در انتقال حالت های چهره ای غیرانسانی و صدایی موذیانه، مورد تحسین قرار گرفت. گریم و طراحی لباس پنی وایز نیز با الهام از دوره های تاریخی مانند عصر الیزابت و رنسانس، به شکلی منحصر به فرد و مرموز صورت گرفت که به شخصیت عمق بیشتری بخشید. این طراحی، پنی وایز را به موجودی باستانی و فرازمانی تبدیل می کند که ترسناک بودن او صرفاً به ظاهر دلقک گونه اش محدود نمی شود. مقایسه با تیم کوری در مینی سریال ۱۹۹۰ نشان می دهد که اسکاشگورد با رویکردی جدید و عمیق تر، توانسته شخصیتی متفاوت اما به همان اندازه نمادین را خلق کند.

بیلی دنبرو (Bill Denbrough) – جیدن مارتل

جیدن مارتل در نقش بیلی، رهبر بالفطره گروه و مرکز عاطفی داستان، عملکرد بسیار خوبی داشت. او با لکنت زبان و انگیزه قوی برای یافتن برادرش، جورجی، به شخصیت بیلی عمق و همدلی خاصی بخشید. بیلی نماد امید و پایداری در برابر ناامیدی است.

ریچی توزیر (Richie Tozier) – فین ولفهارد

فین ولفهارد در نقش ریچی، شوخ طبع ترین عضو گروه، با دیالوگ های بامزه و کنایه آمیزش، لحظاتی از تنش را می کاست. او با وجود ظاهر طنزآمیز، در مواجهه با ترس های خود، آسیب پذیری خاصی را نیز به نمایش می گذارد. ریچی تجسم مکانیسم دفاعی طنز در مواجهه با وحشت است.

بورلی مارش (Beverly Marsh) – سوفیا لیلیس

سوفیا لیلیس در نقش بورلی، تنها دختر «باشگاه بازندگان»، حضوری قدرتمند و تاثیرگذار داشت. بورلی با شجاعت بی باکانه و مواجهه با آزار خانگی، نمادی از تاب آوری و قدرت درونی است. رابطه او با دیگر اعضا، به خصوص بن و بیلی، یکی از جنبه های عاطفی قوی فیلم را شکل می دهد.

بنجامین بن هانسکام (Ben Hanscom) – جرمی ری تیلور

جرمی ری تیلور در نقش بن، پسری باهوش، کتاب خوان و آرام که تحقیقاتش درباره تاریخ تاریک دری، نقشی کلیدی در کشف ماهیت پنی وایز دارد. بن با وجود چاق بودن و مورد تمسخر قرار گرفتن، قلب مهربان و شجاعتی پنهان دارد.

استنلی اوریس (Stanley Uris) – وایات اولف

وایات اولف در نقش استنلی، منطقی ترین و محتاط ترین عضو گروه که با اعتقادات مذهبی اش درگیر است و بیشترین مقاومت را در برابر باور به پنی وایز نشان می دهد. ترس های او بیشتر از جنس ترس از ناشناخته ها و برهم خوردن نظم است.

مایک هنلون (Mike Hanlon) – چوزن جیکوبس

چوزن جیکوبس در نقش مایک، آخرین عضو «باشگاه بازندگان» و تنها سیاه پوست گروه که به دلیل تاریخچه خانوادگی و مطالعاتش، به منبع اصلی اطلاعات درباره پنی وایز و تاریخ دری تبدیل می شود. او ریشه ترس ها را در گذشته شهر پیدا می کند.

اِدوارد اِدی کَسپبراک (Eddie Kaspbrak) – جک دیلن گریزر

جک دیلن گریزر در نقش ادی، پسری خودبیمارانگار و تحت تأثیر مادری سلطه جو. ادی با وجود ضعف های جسمی و روانی، لحظاتی از شجاعت و فداکاری را به نمایش می گذارد که نقش او را در گروه حیاتی می کند.

هنری باورز (Henry Bowers) – نیکلاس همیلتون

نیکلاس همیلتون در نقش هنری باورز، قلدر اصلی و رقیب «باشگاه بازندگان» که به تدریج تحت تأثیر پنی وایز قرار می گیرد و به یک شخصیت شرور تبدیل می شود. هنری نمادی از خشونت انسانی و چگونگی تبدیل شدن آن به ابزار شر است.

جورجی دنبرو (Georgie Denbrough) – جکسون رابرت اسکات

جکسون رابرت اسکات در نقش جورجی، برادر کوچکتر بیلی که ناپدید شدنش جرقه ای برای آغاز داستان و انگیزه ای برای بیلی و گروه می شود. حضور او به عنوان نمادی از معصومیت از دست رفته و اولین قربانی «آن»، در طول فیلم حس دلهره را حفظ می کند.

جزئیات ساخت و تولید فیلم «آن» (It) – یک پروژه پر فراز و نشیب

پروسه ساخت فیلم «آن ۲۰۱۷» مسیری پر پیچ و خم و طولانی را طی کرد. از اولین ایده های اقتباس سینمایی در سال ۲۰۰۹، چندین کارگردان و فیلم نامه نویس درگیر پروژه شدند تا اینکه در نهایت اندی موسکیتی سکان هدایت را به دست گرفت.

تاریخچه پروژه و پروژه های ناکام

از سال ۲۰۰۹، برادران وارنر و نیو لاین سینما تلاش برای اقتباس از رمان «آن» را آغاز کردند. دیوید کاجگانیچ نخستین فیلم نامه نویسی بود که به پروژه پیوست. او قصد داشت داستان را در زمان حال روایت کند و آن را با درجه سنی «R» بسازد، اما اختلافات با استودیو بر سر بودجه و درجه بندی سنی منجر به کنسل شدن پروژه او در سال ۲۰۱۰ شد.

در سال ۲۰۱۲، کری فوکوناگا، کارگردان سریال تحسین شده «کارآگاه حقیقی»، به عنوان کارگردان و بازنویس فیلم نامه به پروژه پیوست. فوکوناگا رویکردی متفاوت داشت؛ او تصمیم گرفت داستان را تنها بر روی دوره کودکی شخصیت ها متمرکز کند و به بخش بزرگسالی نپردازد. او حتی بازیگرانی مانند ویل پولتر را برای نقش پنی وایز و تای سیمپکینز را برای نقش بیلی در نظر گرفته بود. با این حال، در مه ۲۰۱۵، فوکوناگا نیز به دلیل اختلاف نظرهای هنری و کاهش بودجه از پروژه کناره گیری کرد. او معتقد بود با بودجه پیشنهادی، نمی تواند دیدگاه هنری خود را پیاده کند. استیون کینگ، نویسنده رمان، از فیلم نامه فوکوناگا رضایت کامل داشت و آن را تحسین کرده بود.

رویکرد اندی موسکیتی و فرایند انتخاب بازیگران

پس از جدایی فوکوناگا، در ژوئیه ۲۰۱۵، اندی موسکیتی، کارگردان فیلم ترسناک «ماما»، به عنوان جایگزین معرفی شد. موسکیتی با این شرط که بتواند فیلم نامه را تغییر دهد و دیدگاه خود را اعمال کند، کارگردانی را پذیرفت. او تقریباً تمام عوامل انتخابی فوکوناگا را تغییر داد و تیم جدیدی را گرد هم آورد. موسکیتی مصمم بود که «آن» را با درجه بندی «R» بسازد تا بتواند خشونت و ماهیت ترسناک رمان را به طور کامل به تصویر بکشد، تصمیمی که با مقاومت اولیه استودیو مواجه شد اما در نهایت پذیرفته شد.

فرایند انتخاب بازیگران نوجوان برای «باشگاه بازندگان» بسیار دقیق و زمان بر بود. بیش از ۳۰۰ نوجوان برای نقش های مختلف تست شدند تا شیمی و پویایی لازم بین آن ها شکل گیرد. موسکیتی در این زمینه به قدری موفق بود که دن لین، یکی از تهیه کنندگان فیلم، همکاری و استعداد بازیگران نوجوان را با گروه های بازیگری در فیلم هایی مانند «گونیز» و «کنار من بمان» مقایسه کرد. بیل اسکاشگورد نیز پس از تست های متعدد برای نقش پنی وایز انتخاب شد و با گریم و شیوه بازی منحصربه فرد خود، شخصیتی جدید و تاثیرگذار از این دلقک ترسناک خلق کرد.

لوکیشن ها، طراحی صحنه و گریم

فیلم برداری «آن» از ۲۷ ژوئن ۲۰۱۶ آغاز شد و در ۲۱ سپتامبر همان سال به پایان رسید. لوکیشن های اصلی شامل پورت هوپ، تورنتو و اوشاوا در انتاریو، کانادا بودند. پورت هوپ به عنوان شهر خیالی دری دهه ۸۰ میلادی انتخاب شد، زیرا فضای شهری آن با توصیفات رمان همخوانی داشت و امکان بازسازی صحنه های دهه هشتادی را فراهم می کرد. طراحان صحنه با دقت فراوان، جزئیات لازم برای ایجاد فضایی واقعی از شهر دری را فراهم کردند و حتی پرچم های کانادا را با پرچم های آمریکا جایگزین نمودند.

یکی از چالش برانگیزترین جنبه های تولید، طراحی لباس و گریم پنی وایز بود. کاترین جین براینت، طراح لباس و گریم، برای خلق ظاهر پنی وایز از سبک های پوششی دوره های تاریخی مختلف مانند عصر الیزابت، رنسانس و ویکتوریا الهام گرفت. این انتخاب نشان دهنده قدمت و ماهیت باستانی «آن» است. گریم پیچیده بیل اسکاشگورد تا شش ساعت زمان می برد و برای تکمیل برخی جزئیات نیز از جلوه های ویژه بصری استفاده شد تا چهره ای تهدیدآمیز و در عین حال اغواگر از پنی وایز خلق شود.

جلوه های ویژه، تدوین و موسیقی متن

موسکیتی زمان قابل توجهی را صرف تدوین و مراحل پس از تولید فیلم کرد. جیسون بالانتاین مسئول تدوین بود و نیکلاس بروکز از کمپانی رودئو اف ایکس، جلوه های ویژه فیلم را بر عهده داشت. جلوه های بصری به صورت هوشمندانه برای تکمیل ترس ها، تغییر شکل پنی وایز و حذف عناصر مدرن از صحنه های دهه ۸۰ استفاده شدند.

موسیقی متن فیلم توسط بنجامین والفیش ساخته شد. والفیش که سابقه ساخت موسیقی برای فیلم های ترسناک دیگری مانند «در تاریکی» و «آنابل: خلقت» را داشت، توانست با ساخت ۳۸ قطعه موسیقی، اتمسفر وهم آلود و پرتنش فیلم را به خوبی تقویت کند. موسیقی او نقش مهمی در القای حس ترس و هیجان به مخاطب ایفا کرد.

«ما به وضوح پویایی و همکاری زیبایی که بین بازیگران نوجوانمان بود را دیدیم. ساختن چنین فیلمی برای آن ها یک چالش مهم بود و آن ها ثابت کرده بودند که هم لیاقت و هم توانایی این را دارند که از پس هر کار سختی بر بیایند. این که شما با جمعی از نوجوانان بااستعداد کار کنید بسیار لذت بخش است. آن ها یادآور گروه هایی بودند که در فیلم هایی همچون گونیز یا کنار من بمان دیده بودیم.»

درون مایه ها و پیام های فیلم «آن» (It) – فراتر از یک داستان ترسناک

فیلم «آن ۲۰۱۷» تنها یک اثر ترسناک نیست؛ بلکه اثری چندلایه است که به مضامین عمیق تری می پردازد. این فیلم با وفاداری به روح رمان استیون کینگ، به بررسی ترس های درونی، قدرت دوستی و اتحاد، و فرآیند بلوغ می پردازد.

مواجهه با ترس

یکی از درون مایه های اصلی فیلم، مواجهه شخصیت ها با ترس های درونی خود است. پنی وایز نه تنها یک موجود فیزیکی ترسناک است، بلکه به عنوان نمادی از همه ترس ها و ضعف های فردی هر یک از اعضای «باشگاه بازندگان» عمل می کند. او خود را به شکلی که هر کودک بیشترین ترس را از آن دارد، آشکار می کند؛ از برادر مرده بیلی تا گربه نمایی ریچی. فیلم نشان می دهد که غلبه بر این ترس ها، نه با فرار، بلکه با رویارویی و اتحاد امکان پذیر است.

قدرت دوستی و اتحاد

«باشگاه بازندگان» قلب تپنده فیلم است. این گروه از نوجوانان طردشده، با تشکیل یک پیوند عمیق دوستی، قدرت لازم برای مقابله با شر را پیدا می کنند. فیلم تأکید می کند که هیچ یک از آن ها به تنهایی نمی توانند بر پنی وایز غلبه کنند، اما با همکاری و حمایت متقابل، تبدیل به نیرویی شکست ناپذیر می شوند. این درون مایه، به ویژه برای مخاطبان نوجوان، پیامی قدرتمند درباره اهمیت همبستگی و پذیرش تفاوت ها ارسال می کند.

بلوغ و از دست دادن معصومیت

«آن» همچنین یک داستان بلوغ تمام عیار است. کودکان «باشگاه بازندگان» در طول تابستانی پر از وحشت و کشف، از کودکی به نوجوانی قدم می گذارند. آن ها با واقعیت های تلخ زندگی، مانند مرگ، آزار و اذیت و بی عدالتی، روبرو می شوند. این مواجهه ها آن ها را مجبور می کند که سریع تر از سن خود بزرگ شوند و با از دست دادن معصومیت کودکی، برای ورود به دنیای بزرگسالان آماده شوند. این جنبه از فیلم، «آن» را فراتر از یک اثر صرفاً ترسناک می برد و به آن عمق دراماتیک می بخشد.

تفاوت های فیلم با رمان و وفاداری به روح استیون کینگ

موسکیتی در اقتباس خود، برخی از جنبه های جنجالی و بحث برانگیز رمان، به ویژه جنبه های جنسی مربوط به کودکان، را حذف یا تغییر داده است. این تصمیم برای حفظ درجه بندی سنی «R» و در عین حال جلوگیری از حواشی احتمالی گرفته شد. با این حال، او معتقد بود که با وجود این تغییرات، به هسته اصلی و «روح» رمان استیون کینگ وفادار مانده است. تمرکز بر ترس های درونی، قدرت دوستی، و اهمیت بلوغ در مواجهه با شر، از جمله عناصری هستند که موسکیتی توانست آن ها را از رمان به خوبی به فیلم منتقل کند.

به گفته موسکیتی، فیلم او نه تنها یک فیلم روان شناسانه ترسناک نیست، بلکه به همان اندازه که درباره ترس است، درباره عشق، وفاداری و دوستی نیز هست و احساسات انسانی در آن جایگاه ویژه ای دارند.

بازتاب و نقدها: موفقیت منتقدان و گیشه

فیلم «آن ۲۰۱۷» پس از اکران، با استقبال گسترده و بسیار مثبتی از سوی منتقدان و تماشاگران مواجه شد و به سرعت به یک پدیده فرهنگی تبدیل گردید. این موفقیت هم در گیشه و هم در جلب نظر منتقدان، جایگاه ویژه ای برای این اثر در ژانر وحشت رقم زد.

واکنش منتقدان و نقاط قوت

راتن تومیتوز (Rotten Tomatoes) گزارش کرد که ۸۵٪ از منتقدان نظر مثبتی نسبت به فیلم داشته اند، با میانگین نمره ۷.۲ از ۱۰. اجماع کلی منتقدان در این سایت، فیلم را «به طرز فریبنده ای ترسناک» توصیف کرده و کارگردانی قوی، بازیگری عالی کودکان و بیل اسکاشگورد، فضاسازی مؤثر و وفاداری به روح رمان را از نقاط قوت آن برشمرده است.

متاکریتیک (Metacritic) نیز بر اساس ۴۸ نقد، نمره ۶۹ از ۱۰۰ را به فیلم اختصاص داد که نشان دهنده «نقدهای اغلب مثبت» بود. تماشاگران سینمااسکور (CinemaScore) به فیلم درجه +B دادند که برای یک فیلم ترسناک نمره قابل قبولی است.

منتقدانی چون ریچارد روپر از شیکاگو سان-تایمز، چهار ستاره کامل به فیلم دادند و توانایی موسکیتی در خلق صحنه های ترسناک و پر تعلیق را ستودند. اندرو بارکر در ورایتی، فیلم نامه را از عوامل مهم موفقیت دانست و «آن» را مجموعه ای از تصاویر کابوس وار و وحشتناک توصیف کرد که بیننده را به خوبی می ترساند. مارک کرمد از گاردین نیز با اهدای چهار ستاره، فیلم را «پرجوش وخروش» و دارای داستانی جذاب در کنار ترسناک بودن معرفی کرد. بسیاری از منتقدان، «آن» را یکی از بهترین اقتباس های سینمایی از کتاب های استیون کینگ و یکی از بهترین فیلم های ترسناک معاصر دانستند.

نقاط ضعف و انتقادات

با وجود نقدهای مثبت، فیلم با برخی انتقادات نیز روبرو شد. برخی منتقدان، از جمله مایکل فیلیپس از شیکاگو تریبون، صحنه های ترسناک فیلم را تکراری و متکی بر «جامپ اسکرها» (Jump-scares) و افکت های صوتی پرسروصدا دانستند که با گذر زمان از اثرگذاری آن ها کاسته می شود. کریس ناشاواتی از انترتینمنت ویکلی نیز عملکرد بازیگران نوجوان را ستود، اما معتقد بود که هر چقدر پنی وایز بیشتر در فیلم ظاهر می شود، کمتر ترسناک به نظر می رسد و ماهیت مرموز و ترسناک اولیه خود را از دست می دهد.

مقایسه با «چیزهای عجیب» (Stranger Things)

فیلم «آن» در زمان اکران خود، به دلیل شباهت های فضاسازی و شخصیت پردازی گروهی از کودکان با سریال محبوب «چیزهای عجیب» (Stranger Things) از نت فلیکس، مورد مقایسه قرار گرفت. هر دو اثر در دهه ۸۰ میلادی اتفاق می افتند و بر روی گروهی از کودکان که با تهدیدات فراطبیعی و مسائل بلوغ دست و پنجه نرم می کنند، تمرکز دارند. دن لین، تهیه کننده «آن»، اذعان داشت که فیلم از آثار دهه ۸۰ و فیلم های استیون اسپیلبرگ و همچنین «کنار من بمان» (Stand by Me) الهام گرفته است، اما تأکید کرد که در «آن» یک عنصر بسیار ترسناک مانند پنی وایز وجود دارد که آن را از «چیزهای عجیب» متمایز می کند.

«این فیلم همان قدر که دربارهٔ ترس است دربارهٔ عشق و وفاداری و دوستی نیز هست و احساسات انسانی در آن جایگاه ویژه ای دارند.»

جدول امتیازات و بازخوردها

منبع/شاخص	امتیاز/درصد	توضیحات
راتن تومیتوز	۸۵٪	اجماع «به طرز فریبنده ای ترسناک» با کارگردانی و بازیگری قوی
متاکریتیک	۶۹/۱۰۰	«نقدهای اغلب مثبت» بر اساس ۴۸ نقد
سینمااسکور	+B	بازخورد متوسط تا خوب از تماشاگران
فروش جهانی	۷۰۱.۸ میلیون دلار	پرفروش ترین فیلم ترسناک تاریخ سینما

جوایز و افتخارات «آن» (It) – ۲۰۱۷

فیلم «آن ۲۰۱۷» به دلیل موفقیت های چشمگیر در گیشه و تحسین منتقدان، نامزدی ها و جوایز متعددی را در کارنامه خود ثبت کرد. این افتخارات نه تنها شامل بخش های فنی، بلکه شامل تقدیر از بازیگری و کارگردانی نیز می شدند.

برخی از مهم ترین جوایز و نامزدی های فیلم «آن» عبارتند از:

* جوایز تریلر طلایی (Golden Trailer Awards): برنده جایزه بهترین فیلم ژانر وحشت برای تریلر اول.
* جوایز برگزیده مردم (People’s Choice Awards): نامزد دریافت جایزه فیلم درام برگزیده.
* جوایز اِم تی وی (MTV Movie & TV Awards): نامزد دریافت جایزه بهترین گروه بازیگری برای «باشگاه بازندگان» و همچنین بهترین لحظه دلهره آور.
* جوایز ساترن (Saturn Awards): نامزد دریافت جوایز در بخش های مختلف از جمله بهترین فیلم ترسناک، بهترین کارگردانی برای اندی موسکیتی، بهترین فیلم نامه، بهترین بازیگر جوان برای جیدن مارتل و سوفیا لیلیس، و بهترین بازیگر نقش مکمل مرد برای بیل اسکاشگورد.
* انجمن منتقدان فیلم لس آنجلس (Los Angeles Film Critics Association Awards): سوفیا لیلیس برای بازی در نقش بورلی مارش نامزد دریافت جایزه شد.

این جوایز و نامزدی ها، نشان دهنده تأثیرگذاری و کیفیت بالای فیلم «آن» در میان آثار سینمایی سال ۲۰۱۷ بودند و جایگاه آن را به عنوان یک اقتباس موفق و اثری برجسته در ژانر وحشت تثبیت کردند.

میراث و دنباله: «آن: بخش دوم» (It: Chapter Two)

موفقیت بی سابقه «آن ۲۰۱۷» در گیشه و محبوبیت آن در میان مخاطبان، تأثیر قابل توجهی بر ژانر وحشت مدرن داشت. این فیلم نشان داد که با ترکیب یک داستان قدرتمند، شخصیت پردازی عمیق و اجرای باکیفیت، می توان به موفقیت های تجاری و انتقادی عظیمی در این ژانر دست یافت. «آن» الهام بخش بسیاری از فیلمسازان و استودیوها برای تولید آثار ترسناک باکیفیت تر شد و بار دیگر اثبات کرد که ترس، در صورت ارائه هوشمندانه، می تواند مخاطبان گسترده ای را جذب کند.

با توجه به ماهیت دو بخش رمان استیون کینگ، ساخت دنباله ای برای «آن ۲۰۱۷» از همان ابتدا در برنامه های تولید قرار داشت. «آن: بخش دوم» (It: Chapter Two) در تاریخ ۶ سپتامبر ۲۰۱۹ اکران شد و داستان شخصیت های «باشگاه بازندگان» را ۲۷ سال پس از وقایع فیلم اول، در دوران بزرگسالی آن ها دنبال می کند. در این دنباله، بازیگران مطرحی مانند جسیکا چستین در نقش بورلی مارش بزرگسال، جیمز مک آووی در نقش بیلی دنبرو بزرگسال و بیل هیدر در نقش ریچی توزیر بزرگسال به ایفای نقش پرداختند. با این حال، بازیگران نوجوان فیلم اول نیز در سکانس های فلش بک حضور داشتند تا ارتباط داستانی میان دو بخش حفظ شود.

«پنی وایز واقعاً شخصیتی الهام بخش در زندگی من است و راستش هیچ وقت فکر نمی کردم روزی برسد که بتوانم فیلمی با حضور این شخصیت بسازم. دوباره داشتم با ترس های دوران بچگی خودم روبه رو می شدم و برای همین است که احساس می کنم فیلمی به شدت شخصی ساخته ام.»

موسکیتی، کارگردان هر دو بخش، تأکید داشت که «آن: بخش دوم» نه یک دنباله صرفاً تجاری، بلکه بخش دوم یک پروژه کامل و برنامه ریزی شده است که قصد دارد داستان بلوغ و مواجهه با ترس های درونی را تا بزرگسالی شخصیت ها ادامه دهد. این رویکرد دوگانه، «آن» را به یک حماسه ترسناک مدرن تبدیل کرد که هم به ریشه های ادبی خود وفادار ماند و هم توانست با زبان سینمایی معاصر ارتباط برقرار کند.

جمع بندی

فیلم «آن ۲۰۱۷» به کارگردانی اندی موسکیتی، نه تنها یک اقتباس موفق از رمان کلاسیک استیون کینگ بود، بلکه توانست جایگاه خود را به عنوان یکی از مهم ترین و پرفروش ترین آثار ژانر وحشت در تاریخ سینما تثبیت کند. این فیلم با تلفیق بی نظیر ترس های فراطبیعی، داستان بلوغ و قدرت دوستی، تجربه ای عمیق و ماندگار را برای مخاطبان رقم زد.

«آن» با پرداخت دقیق به شخصیت ها، انتخاب بازیگران درخشان به خصوص بیل اسکاشگورد در نقش پنی وایز، و وفاداری به هسته اصلی رمان کینگ، توانست از یک بازسازی ساده فراتر رفته و اثری مستقل و تأثیرگذار خلق کند. موفقیت بی سابقه آن در گیشه و نقدهای مثبت منتقدان، اثباتی بر توانایی این فیلم در جذب همزمان طرفداران ژانر وحشت و مخاطبان عمومی بود. این اثر نه تنها دلهره آور است، بلکه به مفاهیم عمیقی چون غلبه بر ترس، اهمیت اتحاد و گذر از دوران معصومیت نیز می پردازد.

به تمامی علاقه مندان به سینمای وحشت، طرفداران استیون کینگ و کسانی که به دنبال اثری با داستانی قوی و شخصیت پردازی عمیق هستند، تماشای فیلم «آن ۲۰۱۷» اکیداً توصیه می شود. این فیلم نه تنها شما را به سفری پر از دلهره می برد، بلکه با نمایش قدرت شکست ناپذیر دوستی، پیامی امیدبخش را نیز منتقل می کند.