موتور استعدادیابی کشور روشن شد/ آینده علمی کشور در دست دانش آموزان نخبه

گزارش میدانی آنا از پنجمین جشنواره فرهیختگان جوان؛

رفاقت، رقابت و هیجان بیشترین چیزی است که در پنجمین جشنواره پروژه‌های دانش آموزی فرهیختگان جوان دیده می‌شود. این دانش آموزان قرار است آینده سازان کشور ما باشند و در این جشنواره استعداد یابی دور هم جمع شده اند.

خبرگزاری علم و فناوری آنا – زهرا اردشیری: چشم هایشان برق میزند و دلشان قنج میرود از نگاه تحسین آمیز رهگذران، کوچکترین آن‌ها شاید ۶ یا ۷ ساله باشد و سن و سال دارترین شان نوجوان ۱۷ ساله، در سرشان رویا‌های بزرگ می‌پرورانند و برای رسیدن به ارزوهایشان قدم‌های بلندی برداشته اند.

اینجاپنجمین جشنواره پروژه‌های دانش آموزی فرهیختگان جوان است. نمایشگاهی که حدود ۴ هزار شرکت کننده نخبه کوچک کشور دور هم جمع شده اند. چیزی که بیشتر از هر چیز دیگر به این جشنواره هیجان و نشاط بخشیده است، کار گروهی بین دانش آموزان است. با وجود رقابتی که مدارس و تیم‌ها با یکدیگر دارند دوستی‌هایی میان آن‌ها شکل گرفته است و انگار بیشتر با یکدیگر تبادل اطلاعات می‌کنند. 

هیجان در این جشنواره با برگزاری مسابقات میان ربات‌ها هر لحظه بیشتر می‌شود. در هر طبقه دانش آموزان هم تیمی دور هم جمع شده اند و سخت در تلاش هستند تا بهترین شکل از اختراع خود را به نمایش بگذارند. 

یکی دیگر از زیبایی‌های جشنواره امسال حضور پر رنگ خانواده‌ها و بازدیدکنندگان است. خانواده‌ها با شوق وصف نشدنی یه دیدن موفقیت فرزندانشان آمده اند و بازدیدکنندگان از تنوع دست سازه و‌ها اختراعات دانش آموزان شگفت زده شده اند. 
‌
می‌خواهم در دنیای تکنولوژی حرفی برای گفتن داشته باشم 

طبقه سوم جشنواره محل برگزاری مسابقات است. نگاهمان دانش آموز حدود ۱۰ یا ۱۲ ساله را دنبال می‌کند. با نگاه پر استرس و هیجان، ماشین رباتیکی را که ساخته، نگاه می‌کند. برای ساخت این ماشین رباتیک ۶ ماه شب و روز تلاش کرده و حالا قرار است نتیجه زحمات خود را به نمایش بگذارد. ماشین حرکت می‌کند، درست در خط صافی که برایش از پیش تعیین شده است. از هیجان بالا و پایین می‌پرد. ماشین به نقطه پایان می‌رسد و حالا از شوق زیاد به گریه می‌افتد.

انگار نتیجه زحماتش را دیده است؛ می‌پرسیم چرا به ساخت ربات علاقه‌مند شده‌ای؟ می‌گوید حالا که دنیا به سمت فناوری و تکنولوژی میرود، می‌خواهد در این زمینه حرفی برای گفتن داشته باشد.

انگار مسابقه دیگری در راه است ماشین ربات خود را برمی دارد و به میدان مسابقه می‌رود. 

‌
نمی‌خواهم از دست سازه دیگران استفاده کنم 

از اهواز آمده است؛ با همان کلمات کودکانه، اما لحن محکم می‌گوید نمی‌خواهم از دست سازه‌های دیگران استفاده کنم میخواهم خودم فردی باشم که اختراع میکنم. می‌خواهد مخترع شود و پدرش باعث شده در این زمینه مصمم باشد. آن یکی دوستش هم تصمیم گرفته است یک مخترع مشهور شود. کسی که دنیا را با اختراعاتش تغییر دهد. می‌گوید کاش در مدارس کلاس ساخت ربات داشتیم. من مطمئنم همه هم سن و سال‌های هم به این کلاس خیلی علاقه‌مند هستند.

آینده روشنی در انتظار ماست 

مدام توی حرف هم حرف می‌زنند دو نفرشان می‌خواهند جراح قلب شوند و یک نفرشان قرار است طلا ساز شود. می‌گویند ما تنها تیمی هستیم که در اینجا بلور می‌سازیم. قاطعانه اعتقاد دارند آینده روشنی در انتظار آنهاست. چون تصمیم گرفته اند به جای اینکه وقت خود را صرف بازی‌های کامپیوتری و فضای مجازی کنند به آموختن تکنولوژی و علم بپردازند. یکی از آن‌ها که به نظر کوچک‌تر از بقیه به نظر می‌رسد می‌گوید: ما حتی تابستان‌ها هم کلاس‌های رباتیک می‌رویم. برای ما که عاشق تکنولوژی هستیم خیلی جذاب است که با فناوری‌های جدید آشنا شویم.
 

غولی که قرار است بهترین گلایدر باشد 

چند باری در سالن نمایشگاه آن‌ها را می‌بینم. گلایدر بزرگی به دست گرفته اند و منتظرند مسابقه آن‌ها شروع شود. هر دو ۱۵ سال دارند و همراه تیم خود به نمایشگاه آمده اند. مطمئن هستند که گلایدرشان یکی از بهترین‌های این جشنواره خواهد بود. یکی از آن‌ها می‌گوید: برای این گلایدر ساخته ام که به هوا و فضا علاقه‌مند هستم و قرار است در این حوزه ادامه تحصیل بدهم. 

آن یکی دوستش می‌خندد و می‌گوید با اینکه ۶ ماه است درگیر ساخت این گلایدر هستیم، اما هر روزش برای ما لذت بخش بود. اینکه دست سازه خودمان را به نمایش می‌گذاریم واقعا لذتی وصف نشدنی دارد.

آن یکی می‌گوید البته اول گلایدر کوچک تری درست کرده بودیم و این غولی که می‌بینید، یکی از بهترین گلایدر‌های این نمایشگاه است. یکی از آن‌ها عاشق برنامه نویسی است و دیگری می‌خواهد مکانیک را برای ادامه تحصیل انتخاب کند. اما هر دو معتقد هستند می‌خواهند در زمینه تکنولوژی و فناوری هم فعالیت کنند.

دنیا به سمت هوش مصنوعی می‌رود نباید عقب بمانیم!

چند نفری نشسته اند بالای سر ربات جنگجو و برای شرکت در مسابقه آماده اش می‌کنند. می‌خواهیم با آن‌ها صحبت کنیم. جز یک نفر، بقیه کم رو و خجالتی به نظر می‌رسند و با اشاره دوستشان را نشان می‌دهند و می‌گویند سخنگوی گروه ما اوست! با اشتیاق از رباتشان تعریف می‌کند از اینکه قرار است خط‌های سیاه را دنبال کند، روی میز مسابقه خارج نشود و ربات‌های دیگر را منحرف کند. می‌گوید اشتباه در کار ربات جنگجوی ما نیست! 

این گروه پسران ۱۲، ۱۳ ساله تمام سال گذشته درگیر ساخت این ربات بودند. می‌پرسم تصمیم گرفته اید در آینده چه شغلی را انتخاب کنید؟ سخنگوی آن‌ها می‌گوید: ترجیحا شغل‌هایی که به هوش مصنوعی مرتبط باشد. چون دنیا به سمتی می‌رود که هوش مصنوعی همه چیز را کنترل خواهد کرد و ماشین‌های برقی دنیا را تصرف می‌کنند. 

پرورش استعداد و کمترین نیاز به کشورهای بیگانه

علاقه‌مندان به فناوری‌های نوین و رباتیک در این جشنواره با شور و ذوق فراوانی حضور پیدا کرده اند اما در این میان نمی‌توان حمایت مربیان مدارس و خانواده‌ها را نادیده گرفت. بسیاری از مربی‌ها برای رسیدن این دانش آموزان به هدفشان شبانه روز تلاش کرده اند. یکی از مربیان می‌گوید: شوق و ذوق بچه‌ها به ما هم انگیزه می‌دهد به علاوه اینکه قطعا همین دانش آموزان آینده سازان کشور ما خواهند بود. اگر مدرسه که مهم‌ترین فضای آموزشی کشور محسوب می‌شود از آن‌ها حمایت نکند واقعا فاجعه است. با انتخاب مسیر درست دانش آموزان، می‌توانیم امید داشته باشیم که در آینده در زمینه تکنولوژی و فناوری کمترین نیاز را به کشور‌های بیگانه داشته باشیم.