راهنمای جامع بهترین درمان جوش صورت؛ از روش های قطعی پزشکی تا توصیه های تجربه محور!

 بهترین درمان برای جوش صورت رویکردی فردی و چندوجهی است که بر اساس نوع شدت و علت زمینه ای آکنه و همچنین ویژگی های پوستی و ترجیحات بیمار تعیین می شود. هیچ “درمان جادویی” واحدی وجود ندارد که برای همه افراد مؤثر باشد اما ترکیبی از روش های درمانی موضعی خوراکی و اقدامات سبک زندگی تحت نظر متخصص پوست می تواند به کنترل و بهبود چشمگیر آکنه کمک کند.

تعریف و معرفی علمی موضوع

آکنه ولگاریس (به انگلیسی : Acne vulgaris) یک بیماری پوستی شایع و مزمن است که فولیکول های مو و غدد چربی پوست را درگیر می کند. این عارضه به صورت بالینی با طیف وسیعی از ضایعات التهابی و غیرالتهابی مشخص می شود از جمله کومدون ها (جوش های سرسیاه و سرسفید) پاپول ها (جوش های قرمز و برجسته) پوسچول ها (جوش های چرکی) ندول ها (جوش های سفت و دردناک زیر پوست) و کیست ها (جوش های بزرگ و چرکی عمیق). آکنه اغلب در نواحی غنی از غدد چربی مانند صورت گردن سینه پشت و شانه ها بروز می کند.

از دیدگاه علمی آکنه یک بیماری چندعاملی است که در نتیجه تعامل پیچیده عوامل مختلف ایجاد می شود :

• افزایش تولید سبوم (چربی پوست) : هورمون های آندروژن به ویژه در دوران بلوغ باعث تحریک غدد چربی و افزایش تولید سبوم می شوند. سبوم بیش از حد محیط مناسبی برای رشد باکتری ها و ایجاد التهاب فراهم می کند.
• اختلال در کراتینیزاسیون فولیکولی : سلول های پوست مرده به طور طبیعی از سطح پوست جدا می شوند. در آکنه این فرآیند مختل شده و سلول های مرده پوست در داخل فولیکول مو تجمع می یابند و منافذ پوست را مسدود می کنند.
• کلونیزاسیون باکتریایی Cutibacterium acnes (قبلاً Propionibacterium acnes) : این باکتری به طور طبیعی در پوست زندگی می کند اما در شرایط آکنه رشد آن افزایش می یابد. C. acnes سبوم را تجزیه کرده و مواد التهابی تولید می کند که به التهاب و ایجاد ضایعات آکنه منجر می شود.
• التهاب : التهاب نقش کلیدی در ایجاد و پیشرفت آکنه دارد. عوامل مختلفی از جمله محصولات C. acnes و مواد التهابی آزاد شده از سلول های ایمنی باعث ایجاد التهاب در فولیکول مو و پوست اطراف می شوند.

آکنه فقط یک مشکل پوستی نیست؛ بلکه می تواند تأثیرات قابل توجهی بر سلامت روان و کیفیت زندگی افراد داشته باشد. ظاهر آکنه می تواند منجر به کاهش اعتماد به نفس اضطراب افسردگی و انزوای اجتماعی شود. درمان مؤثر آکنه نه تنها به بهبود ظاهر پوست کمک می کند بلکه می تواند به بهبود سلامت روان و کیفیت زندگی افراد نیز منجر شود.

علائم و نشانه های مرتبط

علائم و نشانه های آکنه بسته به شدت و نوع آن متفاوت است. آکنه می تواند به صورت غیرالتهابی یا التهابی ظاهر شود.

ضایعات غیرالتهابی :

• کومدون های سرسیاه : منافذ باز پوست که با مخلوطی از سبوم و سلول های مرده پوست مسدود شده اند و به دلیل اکسیداسیون ملانین رنگ تیره به خود می گیرند.
• کومدون های سرسفید : منافذ بسته پوست که با سبوم و سلول های مرده پوست مسدود شده اند و به صورت برجستگی های سفید رنگ روی پوست ظاهر می شوند.

ضایعات التهابی :

• پاپول ها : جوش های کوچک قرمز و برجسته که معمولاً دردناک نیستند.
• پوسچول ها : جوش های چرکی که شبیه پاپول ها هستند اما نوک آن ها حاوی چرک است.
• ندول ها : جوش های بزرگ سفت و دردناک که در عمق پوست ایجاد می شوند و می توانند باعث ایجاد اسکار (جای جوش) شوند.
• کیست ها : جوش های بزرگ چرکی و دردناک که عمیق تر از ندول ها هستند و حاوی چرک و مایع هستند. کیست ها اغلب باعث ایجاد اسکار می شوند.

علاوه بر ضایعات اصلی آکنه نشانه های دیگری نیز ممکن است همراه با آکنه دیده شوند :

• قرمزی و التهاب پوست اطراف جوش ها : به دلیل پاسخ التهابی بدن به آکنه.
• حساسیت و درد در ناحیه جوش ها : به ویژه در جوش های التهابی مانند ندول ها و کیست ها.
• اسکار (جای جوش) : در صورت عدم درمان مناسب یا دستکاری جوش ها به ویژه در آکنه های التهابی شدید ممکن است اسکار ایجاد شود. اسکارها می توانند به صورت فرورفتگی (اسکار آتروفیک) یا برجستگی (اسکار هیپرتروفیک) روی پوست باقی بمانند.
• هیپرپیگمانتاسیون پس از التهاب (PIH) : لکه های تیره رنگی که پس از بهبود جوش های التهابی روی پوست باقی می مانند به ویژه در افراد با پوست تیره.

محل بروز آکنه نیز می تواند متفاوت باشد. آکنه بیشتر در صورت پیشانی بینی چانه گونه ها گردن سینه پشت و شانه ها دیده می شود اما می تواند در سایر نواحی بدن نیز بروز کند.

روش های تشخیص علمی و پزشکی

به نقل از بایوگرین تشخیص آکنه معمولاً بر اساس معاینه بالینی پوست توسط پزشک متخصص پوست انجام می شود. پزشک با بررسی نوع و شدت ضایعات توزیع آن ها و سایر علائم مرتبط تشخیص آکنه را قطعی می کند.

در بیشتر موارد آزمایش های آزمایشگاهی خاصی برای تشخیص آکنه لازم نیست. با این حال در برخی موارد خاص پزشک ممکن است آزمایش های تکمیلی را درخواست کند :

• بررسی هورمونی : در زنان مبتلا به آکنه مقاوم به درمان آکنه با شروع ناگهانی در بزرگسالی یا علائم همراه با اختلالات هورمونی (مانند پریود نامنظم هیرسوتیسم – رشد موهای زائد ریزش موی مردانه) ممکن است آزمایش خون برای بررسی سطح هورمون های آندروژن درخواست شود. این آزمایش ها می تواند به تشخیص سندرم تخمدان پلی کیستیک (PCOS) یا سایر اختلالات هورمونی که می توانند باعث آکنه شوند کمک کند.
• کشت باکتریایی : در موارد نادر آکنه های مقاوم به درمان یا آکنه های غیرمعمول ممکن است کشت از ضایعات پوستی برای بررسی وجود باکتری های غیرمعمول یا مقاومت باکتریایی به آنتی بیوتیک ها انجام شود.
• بیوپسی پوست : در موارد بسیار نادر و مشکوک به سایر بیماری های پوستی که شبیه آکنه هستند ممکن است بیوپسی پوست برای بررسی میکروسکوپی بافت پوست انجام شود تا تشخیص افتراقی دقیق تری صورت گیرد.

تشخیص افتراقی آکنه شامل تمایز آکنه از سایر بیماری های پوستی است که علائم مشابهی دارند از جمله :

• روزاسه : یک بیماری التهابی پوستی مزمن که با قرمزی صورت گشاد شدن عروق خونی و گاهی اوقات جوش های شبیه آکنه مشخص می شود.
• فولیکولیت : التهاب فولیکول های مو که می تواند ناشی از عفونت باکتریایی یا قارچی تحریک پوست یا اصلاح مو باشد.
• درماتیت پریورال : یک بیماری التهابی پوستی که با جوش های کوچک قرمز رنگ در اطراف دهان بینی و چشم ها مشخص می شود.
• هایپرپلازی سباسه : غدد چربی بزرگ شده که به صورت برجستگی های کوچک زرد رنگ روی پوست ظاهر می شوند.

تشخیص دقیق آکنه و تشخیص افتراقی آن از سایر بیماری های پوستی برای انتخاب بهترین روش درمانی بسیار مهم است.

روش های درمانی (دارویی پزشکی و بالینی)

هدف اصلی درمان آکنه کاهش ضایعات موجود جلوگیری از ایجاد ضایعات جدید پیشگیری از اسکار و بهبود ظاهر پوست و کیفیت زندگی بیمار است. روش های درمانی آکنه بر اساس شدت آکنه نوع ضایعات سابقه درمان های قبلی و ویژگی های فردی بیمار انتخاب می شوند.

درمان های موضعی (دارویی) 

درمان های موضعی خط اول درمان برای آکنه خفیف تا متوسط هستند. این داروها مستقیماً روی پوست استفاده می شوند و به کاهش التهاب باز کردن منافذ مسدود شده و کاهش تعداد باکتری C. acnes کمک می کنند.

• رتینوئیدهای موضعی : این داروها مشتقات ویتامین A هستند و شامل ترتینوئین آداپالن و تازاروتن می شوند. رتینوئیدها با افزایش گردش سلولی پوست جلوگیری از انسداد منافذ و کاهش التهاب عمل می کنند. آن ها یکی از مؤثرترین درمان های موضعی برای آکنه هستند. مصرف رتینوئیدها باید به تدریج شروع شود زیرا ممکن است در ابتدا باعث تحریک و خشکی پوست شوند.
• بنزوئیل پراکسید : یک ضدعفونی کننده قوی که با کاهش تعداد باکتری C. acnes و کاهش التهاب عمل می کند. بنزوئیل پراکسید به صورت ژل لوسیون یا شستشوی صورت در دسترس است. ممکن است در برخی افراد باعث خشکی و تحریک پوست شود.
• اسید سالیسیلیک : یک بتا هیدروکسی اسید (BHA) که با لایه برداری پوست و باز کردن منافذ مسدود شده عمل می کند. اسید سالیسیلیک به صورت شستشوی صورت تونر یا پد در دسترس است و برای درمان کومدون ها (جوش های سرسیاه و سرسفید) مؤثر است.
• آزلائیک اسید : یک داروی موضعی که خواص ضدالتهابی و ضدباکتریایی دارد و همچنین می تواند به روشن شدن لکه های تیره ناشی از آکنه (هیپرپیگمانتاسیون پس از التهاب) کمک کند. آزلائیک اسید معمولاً به خوبی تحمل می شود و برای پوست های حساس مناسب است.
• آنتی بیوتیک های موضعی : مانند کلیندامایسین و اریترومایسین. این داروها با کاهش تعداد باکتری C. acnes و کاهش التهاب عمل می کنند. معمولاً همراه با بنزوئیل پراکسید یا رتینوئید موضعی برای جلوگیری از مقاومت آنتی بیوتیکی تجویز می شوند. استفاده طولانی مدت از آنتی بیوتیک های موضعی به تنهایی توصیه نمی شود.

درمان های خوراکی (دارویی) 

درمان های خوراکی برای آکنه متوسط تا شدید یا آکنه ای که به درمان های موضعی پاسخ نمی دهد استفاده می شوند. این داروها به طور سیستمیک در بدن عمل می کنند و اثرات گسترده تری نسبت به درمان های موضعی دارند.

• آنتی بیوتیک های خوراکی : مانند تتراسایکلین ها (داکسی سایکلین مینوسایکلین) ماکرولیدها (آزیترومایسین اریترومایسین). این داروها با کاهش تعداد باکتری C. acnes و کاهش التهاب عمل می کنند. معمولاً برای دوره های محدود (چند ماه) تجویز می شوند و به طور همزمان با درمان های موضعی برای جلوگیری از مقاومت آنتی بیوتیکی استفاده می شوند. تتراسایکلین ها در زنان باردار و کودکان زیر ۸ سال منع مصرف دارند.
• داروهای ضدبارداری خوراکی ترکیبی (OCPs) : برای زنان مبتلا به آکنه که به درمان های موضعی و آنتی بیوتیک های خوراکی پاسخ نداده اند داروهای ضدبارداری خوراکی ترکیبی که حاوی استروژن و پروژسترون هستند می توانند مؤثر باشند. این داروها با کاهش سطح هورمون های آندروژن و در نتیجه کاهش تولید سبوم به بهبود آکنه کمک می کنند.
• اسپیرونولاکتون : یک داروی دیورتیک (ادرارآور) که اثرات ضدآندروژنی نیز دارد. اسپیرونولاکتون می تواند در زنان مبتلا به آکنه مقاوم به درمان یا آکنه هورمونی مؤثر باشد. این دارو با مهار اثرات آندروژن ها بر غدد چربی تولید سبوم را کاهش می دهد.
• ایزوترتینوئین خوراکی (آکوتان) : یک مشتق قوی ویتامین A که برای درمان آکنه شدید کیستیک یا آکنه ای که به سایر درمان ها پاسخ نداده است استفاده می شود. ایزوترتینوئین با کاهش چشمگیر تولید سبوم کوچک کردن غدد چربی جلوگیری از انسداد منافذ و کاهش التهاب عمل می کند. این دارو بسیار مؤثر است اما دارای عوارض جانبی بالقوه جدی است از جمله خشکی شدید پوست و غشاهای مخاطی افزایش چربی خون آسیب کبدی و نقص های مادرزادی (تراتوژنیک). مصرف ایزوترتینوئین باید تحت نظارت دقیق پزشک متخصص پوست انجام شود و زنان در سن باروری باید از روش های پیشگیری از بارداری مؤثر در طول درمان و تا یک ماه پس از قطع دارو استفاده کنند.

روش های پزشکی و بالینی 

علاوه بر درمان های دارویی روش های پزشکی و بالینی نیز می توانند در درمان آکنه و بهبود ظاهر پوست مؤثر باشند.

• لایه برداری شیمیایی : استفاده از محلول های شیمیایی مانند اسید سالیسیلیک اسید گلیکولیک یا اسید تری کلرواستیک (TCA) برای لایه برداری لایه بالایی پوست و باز کردن منافذ مسدود شده. لایه برداری شیمیایی می تواند به بهبود کومدون ها پاپول ها و پوسچول های خفیف تا متوسط کمک کند و همچنین می تواند به روشن شدن لکه های تیره ناشی از آکنه (هیپرپیگمانتاسیون پس از التهاب) کمک کند.
• میکرودرم ابریژن : یک روش لایه برداری مکانیکی پوست با استفاده از کریستال های ریز یا سری الماسی. میکرودرم ابریژن می تواند به بهبود کومدون ها و لکه های سطحی پوست کمک کند اما برای آکنه های التهابی شدید توصیه نمی شود.
• لیزر و درمان های نوری : انواع مختلفی از لیزر و درمان های نوری (مانند نور آبی و نور قرمز) برای درمان آکنه استفاده می شوند. این روش ها با کاهش باکتری C. acnes کاهش التهاب و بهبود تولید کلاژن عمل می کنند. لیزر و درمان های نوری می توانند به بهبود آکنه های التهابی و اسکار آکنه کمک کنند.
• تزریق کورتیکواستروئید داخل ضایعه : برای درمان جوش های التهابی بزرگ دردناک و کیستیک تزریق کورتیکواستروئید به طور مستقیم به داخل ضایعه می تواند به سرعت التهاب را کاهش داده و روند بهبودی را تسریع کند. این روش معمولاً برای موارد خاص و نه به عنوان درمان روتین استفاده می شود.
• تخلیه و استخراج کومدون ها و کیست ها : پزشک متخصص پوست می تواند با استفاده از ابزارهای استریل کومدون های سرسیاه و سرسفید و کیست های آکنه را به طور دستی تخلیه و استخراج کند. این کار می تواند به تسریع بهبودی ضایعات و کاهش التهاب کمک کند. انجام این روش توسط افراد غیرمتخصص توصیه نمی شود زیرا می تواند منجر به التهاب بیشتر عفونت و اسکار شود.

راهکارهای خانگی و توصیه های سبک زندگی (در صورت امکان)

اگرچه درمان های پزشکی و بالینی نقش اصلی را در مدیریت آکنه دارند اما برخی راهکارهای خانگی و تغییرات سبک زندگی می توانند به عنوان اقدامات کمکی در کنار درمان های اصلی مؤثر باشند و به بهبود وضعیت پوست کمک کنند.

مراقبت ملایم از پوست :

• شستشوی ملایم صورت : روزانه دو بار صورت خود را با یک پاک کننده ملایم و غیرصابونی بشویید. از شستشوی بیش از حد و استفاده از پاک کننده های خشن و اسکراب ها خودداری کنید زیرا می توانند پوست را تحریک کرده و آکنه را بدتر کنند.
• استفاده از آب ولرم : برای شستشوی صورت از آب ولرم استفاده کنید و از آب داغ اجتناب کنید زیرا آب داغ می تواند پوست را خشک کند.
• خشک کردن ملایم پوست : پس از شستشو پوست خود را به آرامی با یک حوله نرم خشک کنید. از کشیدن حوله روی پوست خودداری کنید.
• استفاده از مرطوب کننده مناسب : حتی پوست های چرب و مستعد آکنه نیز به مرطوب کننده نیاز دارند. از مرطوب کننده های غیرکومدون زا (Non-comedogenic) و فاقد چربی (Oil-free) استفاده کنید تا منافذ پوست مسدود نشوند.
• اجتناب از دستکاری جوش ها : از دستکاری کندن و ترکاندن جوش ها خودداری کنید زیرا این کار می تواند باعث التهاب بیشتر عفونت و اسکار شود.

محصولات مراقبت از پوست و آرایشی مناسب 

• استفاده از محصولات غیرکومدون زا : از محصولات مراقبت از پوست و آرایشی که برچسب “غیرکومدون زا” دارند استفاده کنید. این محصولات به گونه ای فرموله شده اند که منافذ پوست را مسدود نمی کنند.
• اجتناب از محصولات چرب و سنگین : از محصولات مراقبت از پوست و آرایشی چرب و سنگین که می توانند منافذ پوست را مسدود کنند اجتناب کنید.
• پاک کردن آرایش قبل از خواب : حتماً قبل از خواب آرایش خود را به طور کامل پاک کنید.
• استفاده از ضدآفتاب : استفاده روزانه از ضدآفتاب غیرکومدون زا با SPF ۳۰ یا بالاتر برای محافظت از پوست در برابر آسیب های ناشی از نور خورشید و جلوگیری از هیپرپیگمانتاسیون پس از التهاب (لکه های تیره ناشی از جوش) ضروری است.

تغذیه سالم و سبک زندگی 

• رژیم غذایی متعادل : اگرچه رابطه مستقیم بین رژیم غذایی و آکنه هنوز به طور کامل مشخص نشده است اما برخی مطالعات نشان داده اند که رژیم غذایی با شاخص گلیسمی بالا (قند زیاد) و محصولات لبنی ممکن است آکنه را بدتر کند. توصیه می شود یک رژیم غذایی متعادل و غنی از میوه ها سبزیجات غلات کامل و پروتئین های کم چرب داشته باشید.
• هیدراته ماندن : نوشیدن آب کافی به حفظ سلامت و رطوبت پوست کمک می کند.
• مدیریت استرس : استرس می تواند آکنه را بدتر کند. تکنیک های مدیریت استرس مانند مدیتیشن یوگا تنفس عمیق و ورزش منظم می تواند به کاهش استرس و بهبود وضعیت پوست کمک کند.
• خواب کافی : خواب کافی و باکیفیت برای سلامت کلی بدن و پوست ضروری است. سعی کنید هر شب ۷-۸ ساعت بخوابید.

درمان های خانگی (با احتیاط) 

برخی افراد از درمان های خانگی مانند ماسک های صورت با مواد طبیعی (مانند عسل آلوئه ورا چای سبز) برای بهبود آکنه استفاده می کنند. اگرچه برخی از این مواد ممکن است خواص ضدالتهابی و ضدباکتریایی داشته باشند اما شواهد علمی قوی برای اثربخشی آن ها در درمان آکنه وجود ندارد. قبل از استفاده از هرگونه درمان خانگی به ویژه اگر پوست حساسی دارید با پزشک متخصص پوست مشورت کنید.

توجه مهم : راهکارهای خانگی و تغییرات سبک زندگی نباید جایگزین درمان های پزشکی تجویز شده توسط پزشک شوند. این اقدامات می توانند به عنوان مکمل درمان های اصلی و برای حفظ سلامت پوست در طولانی مدت مفید باشند.

روش های پیشگیری و اقدامات لازم

پیشگیری کامل از آکنه همیشه امکان پذیر نیست زیرا عوامل ژنتیکی و هورمونی نقش مهمی در ایجاد آن دارند. با این حال با رعایت برخی اقدامات می توان خطر بروز آکنه را کاهش داده و از شدت آن جلوگیری کرد :

• مراقبت منظم و ملایم از پوست : شستشوی ملایم صورت دو بار در روز استفاده از مرطوب کننده و ضدآفتاب غیرکومدون زا و اجتناب از محصولات تحریک کننده پوست از جمله اقدامات مهم در پیشگیری از آکنه هستند.
• اجتناب از دستکاری پوست : از دستکاری کندن و ترکاندن جوش ها خودداری کنید.
• انتخاب محصولات غیرکومدون زا : در انتخاب محصولات مراقبت از پوست و آرایشی به دنبال برچسب “غیرکومدون زا” باشید.
• پاک کردن آرایش قبل از خواب : حتماً قبل از خواب آرایش خود را به طور کامل پاک کنید.
• مدیریت استرس : استرس را از طریق تکنیک های مدیریت استرس کاهش دهید.
• رژیم غذایی سالم : یک رژیم غذایی متعادل و غنی از میوه ها و سبزیجات داشته باشید.
• مشاوره زودهنگام با پزشک متخصص پوست : در صورت مشاهده اولین علائم آکنه یا عدم بهبود آکنه با درمان های بدون نسخه به پزشک متخصص پوست مراجعه کنید. درمان زودهنگام می تواند از پیشرفت آکنه و ایجاد اسکار جلوگیری کند.
• پیروی از دستورالعمل های پزشک : اگر تحت درمان آکنه هستید به طور منظم با پزشک خود در ارتباط باشید و دستورالعمل های درمانی را به دقت دنبال کنید.

نتیجه گیری علمی و کاربردی

درمان آکنه یک فرآیند مداوم و نیازمند صبر و پیگیری است. هیچ درمان فوری و جادویی برای آکنه وجود ندارد و نتایج درمان ممکن است پس از چند هفته یا چند ماه ظاهر شوند. مهم است که با پزشک متخصص پوست خود همکاری کنید برنامه درمانی مناسب را دنبال کنید و به توصیه های مراقبت از پوست و سبک زندگی توجه داشته باشید.

نکات کلیدی برای درمان موفق آکنه

• تشخیص دقیق : تشخیص صحیح نوع و شدت آکنه توسط پزشک متخصص پوست اولین گام برای انتخاب درمان مناسب است.
• درمان فردی : درمان آکنه باید بر اساس ویژگی های فردی بیمار نوع و شدت آکنه و ترجیحات بیمار تنظیم شود.
• درمان چندوجهی : اغلب ترکیبی از درمان های موضعی خوراکی و روش های پزشکی و بالینی برای کنترل مؤثر آکنه لازم است.
• پیگیری مداوم : پیگیری منظم با پزشک متخصص پوست برای ارزیابی پاسخ به درمان و تنظیم برنامه درمانی در صورت نیاز ضروری است.
• صبر و پشتکار : نتایج درمان آکنه زمان بر است و نیاز به صبر و پشتکار دارد.
• مراقبت مداوم از پوست : حتی پس از بهبود آکنه مراقبت مداوم از پوست و رعایت توصیه های پیشگیرانه برای جلوگیری از عود آکنه مهم است.

در نهایت درمان مؤثر آکنه نه تنها به بهبود ظاهر پوست کمک می کند بلکه می تواند به افزایش اعتماد به نفس بهبود سلامت روان و ارتقای کیفیت زندگی افراد مبتلا به آکنه منجر شود.

سوالات پرتکرار:

۱. آیا رژیم غذایی در ایجاد یا تشدید آکنه نقش دارد؟

شواهد علمی قطعی در مورد رابطه مستقیم بین رژیم غذایی و آکنه هنوز محدود است. با این حال برخی مطالعات نشان داده اند که رژیم های غذایی با شاخص گلیسمی بالا (مانند غذاهای شیرین و فرآوری شده) و محصولات لبنی ممکن است آکنه را در برخی افراد تشدید کنند. به نظر می رسد که این مواد غذایی می توانند باعث افزایش سطح انسولین و فاکتور رشد شبه انسولین-۱ (IGF-۱) در بدن شوند که این هورمون ها می توانند تولید سبوم را افزایش داده و التهاب را در پوست تحریک کنند.

با این حال واکنش افراد به غذاهای مختلف متفاوت است و حذف کامل گروه های غذایی خاص بدون مشورت با پزشک یا متخصص تغذیه توصیه نمی شود. توصیه کلی این است که یک رژیم غذایی متعادل و سالم داشته باشید که غنی از میوه ها سبزیجات غلات کامل و پروتئین های کم چرب باشد و مصرف غذاهای فرآوری شده شیرین و چرب را محدود کنید.

۲. آیا آکنه فقط در دوران بلوغ رخ می دهد؟

آکنه بیشتر در دوران بلوغ شایع است زیرا تغییرات هورمونی در این دوره باعث افزایش تولید سبوم می شود. با این حال آکنه می تواند در هر سنی رخ دهد از جمله در نوزادان کودکان نوجوانان و بزرگسالان. آکنه بزرگسالان به ویژه در زنان شایع تر است و ممکن است به دلیل تغییرات هورمونی مرتبط با چرخه قاعدگی بارداری یائسگی یا سندرم تخمدان پلی کیستیک (PCOS) ایجاد شود.

علاوه بر عوامل هورمونی عوامل دیگری مانند استرس ژنتیک برخی داروها و محصولات آرایشی نامناسب نیز می توانند در بروز آکنه در بزرگسالان نقش داشته باشند.

۳. آیا درمان های خانگی می توانند جایگزین درمان های پزشکی آکنه شوند؟

درمان های خانگی مانند ماسک های صورت با مواد طبیعی روغن های گیاهی و غیره ممکن است برای برخی افراد با آکنه خفیف به عنوان اقدامات کمکی مؤثر باشند. برخی از این مواد ممکن است خواص ضدالتهابی و ضدباکتریایی خفیفی داشته باشند و به بهبود ظاهر پوست کمک کنند.

با این حال هیچ درمان خانگی نمی تواند جایگزین درمان های پزشکی تجویز شده توسط پزشک متخصص پوست برای آکنه متوسط تا شدید یا آکنه ای که به درمان های بدون نسخه پاسخ نمی دهد شود. درمان های پزشکی آکنه مانند رتینوئیدهای موضعی و خوراکی آنتی بیوتیک ها و ایزوترتینوئین اثربخشی و ایمنی آن ها در مطالعات علمی به اثبات رسیده است و برای کنترل مؤثر آکنه و جلوگیری از عوارض آن مانند اسکار ضروری هستند.

توصیه می شود قبل از استفاده از هرگونه درمان خانگی برای آکنه به ویژه اگر آکنه شما شدید است یا پوست حساسی دارید با پزشک متخصص پوست مشورت کنید. پزشک می تواند بهترین روش درمانی را بر اساس نوع و شدت آکنه شما و ویژگی های پوستتان تعیین کند.

تأکید مهم : اطلاعات ارائه شده در این مقاله جنبه عمومی دارند و نباید به عنوان جایگزین نظر و توصیه متخصص پوست در نظر گرفته شوند. برای تشخیص و درمان آکنه همیشه با پزشک متخصص پوست مشورت کنید.