بیماری کووید-19 و تشدید گرسنگی در سراسر جهان

در حال حاضر ، برنامه جهانی غذا سازمان ملل (WFP) بیش از 270 میلیون نفر را در معرض خطر گرسنگی قرار می دهد ، بیش از دو بار قبل از همه گیری. بیماری کووید -19 بحران زندگی افرادی را که قبلاً با چالش هایی مانند فقر ، درگیری مسلحانه و تغییر اقلیم روبرو بوده اند ، تشدید کرده است.

هر ساله 28 مه (7 ژوئن) روز جهانی گرسنگی است. براساس گزارش گرسنگی سازمان ملل متحد ، گرسنگی اصطلاحی است که برای توصیف دوره هایی استفاده می شود که یک جمعیت به دلیل کمبود پول ، غذا یا سایر منابع غذایی دچار کمبود شدید غذا شده اند. آستانه سو mal تغذیه یا سو mal تغذیه کمتر از 1800 کالری در روز است.

بررسی بانک جهانی از 48 کشور نشان می دهد که تعداد قابل توجهی از مردم با کمبود غذا یا کاهش مصرف مواجه هستند. کاهش کالری دریافتی و رژیم غذایی برای افراد در معرض خطر فواید فقر و کاهش سلامتی را به خطر می اندازد و می تواند بر رشد شناختی کودکان خردسال تأثیر ماندگاری داشته باشد.

محققان گفتند: “ما باید از بحران اپیدمی درس بگیریم و شروع به تغییر کنیم.” با گذشت بیش از یک سال از شیوع بیماری همه گیر Covid-19 ، بسیاری از نگرانی ها در مورد افزایش گرسنگی و فقر تأیید شده است. بررسی های سازمان ملل و بانک جهانی نشان می دهد که این اپیدمی بر برنامه اهداف توسعه پایدار جهانی برای سال 2030 و به ویژه هدف از بین بردن فقر و گرسنگی تأثیر گذاشته و تلاش ها را دلسرد کرده است.

پیش از شیوع ، تعداد گرسنگان در جهان افزایش یافته و اکنون بدون “گرسنگی صفر” پیش بینی می شود که این تعداد نزدیک به یک میلیارد نفر باشد و البته بین 2060 تا 909 میلیون نفر تحت تأثیر گرسنگی قرار خواهند گرفت. تا سال 2030 بانک جهانی تخمین می زند که تا پایان سال جاری ، این اپیدمی به فقر شدید 111 تا 149 میلیون نفر در سراسر جهان منجر شود.

حقایق اصلی در مورد گرسنگی جهانی

بیش از اندازه کافی غذا در سراسر جهان برای تأمین جمعیت جهان تولید می شود ، اما بیش از 690 میلیون نفر هنوز گرسنه هستند. گرسنگی جهانی پس از یک دهه کاهش مداوم و تحت تأثیر قرار گرفتن 8.9 درصد از جمعیت جهان ، در حال افزایش است. بین سال های 2018 و 2019 ، تعداد افراد سو mal تغذیه 10 میلیون نفر افزایش یافته است و اکنون سو nowتغذیه تقریباً 60 میلیون نفر بیشتر از سال 2014 است.

گرسنگی ارتباط تنگاتنگی با فقر دارد و شامل تعامل عوامل مختلف اجتماعی ، سیاسی و جمعیتی است. افرادی که در فقر زندگی می کنند اغلب با عدم امنیت غذایی در خانه ها ، مراقبت های ضعیف و زندگی در محیط های ناامن با دسترسی محدود یا عدم دسترسی به آب با کیفیت ، بهداشت و خدمات بهداشتی و آموزشی مواجه هستند. همه اینها منجر به گرسنگی می شود. مهمترین عوامل گرسنگی عبارتند از:

درگیری علت اصلی گرسنگی شدید است. در سال 2019 ، 77 میلیون نفر در 22 کشور به دلیل خشونت مسلحانه و ناامنی گرسنه شدند. 70٪ از 20 کشور بزرگ در شرایط شکنندگی و ناامنی غذایی تحت تأثیر درگیری. تأثیر بیماری Covid-19 می تواند تا 35٪ منجر به عدم امنیت غذایی در منطقه شود.

این درگیری همچنین عامل بحران های جدی غذایی از جمله قحطی است که در ماه مه 2018 توسط شورای امنیت سازمان ملل رسماً به رسمیت شناخته شد. وقتی درگیری بیش از حد طولانی شود ، گرسنگی و سو mal تغذیه بسیار بدتر می شود. درگیری ها در حال افزایش است و برخی از آنها به دلیل شوک های زمانی بدتر می شوند. افراد و سازمان هایی که برای مقابله با گرسنگی تلاش می کنند ، بیش از هر زمان دیگری باید رویکردهای حساس به درگیری را در پیش بگیرند.

حوادث مربوط به آب و هوا ، دسترسی به غذا در بسیاری از کشورها را تحت تأثیر قرار داده و به همین دلیل به ناامنی غذایی کمک کرده است. رکود اقتصادی در کشورهای وابسته به نفت و سایر درآمد کالاها نیز بر دسترسی به غذا تأثیر گذاشته و دسترسی مردم به غذا را کاهش داده است.

در سال 2019 ، حوادث شدید آب و هوایی در بحران غذایی در 25 کشور باعث حدود 34 میلیون نفر شد که 77 درصد آنها در آفریقا بودند. همچنین فرسایش خاک یکی از مهمترین دلایل تأمین پایدار غذا در جهان است و هزینه سبد غذایی اساسی در سه ماهه دوم سال 2020 در 20 کشور بیش از 10 درصد افزایش یافته است.

افزایش گرسنگی کاهش نمی یابد. بیماری کوید -19 منجر به افزایش ناامنی غذایی در پایان سال 2020 شده است و اقدامات فوری و مداوم برای جلوگیری از وخامت بیشتر و خطر گرسنگی در مناطقی که در آستانه قحطی هستند ، لازم است.

در سال 2019 ، حدود 690 میلیون نفر از سو mal تغذیه رنج می بردند که حدود 60 میلیون نفر بیشتر از سال 2014 است. محققان می گویند ، تقریباً نیمی از مرگ و میر در کودکان زیر پنج سال به دلیل سوrition تغذیه است. در سال 2019 ، 21٪ از کودکان زیر 5 سال (144 میلیون نفر) کوتاه و 49.5 میلیون کودک درگذشتند. اثرات این اپیدمی گرسنگی کودکان را تشدید می کند و انتظار می رود 6.7 میلیون کودک دیگر تا پایان سال بمیرند.

در دنیا غذایی برای تغذیه همه مردم کره زمین وجود دارد ، اما حدود 690 میلیون نفر در سراسر جهان هر شب گرسنه به رختخواب می روند. کشاورزان ، مزارع و ماهیگیران در مقیاس کوچک حدود 70٪ از غذای جهان را تولید می کنند ، اما آنها به ویژه در برابر ناامنی غذایی ، فقر و گرسنگی در بین مردم روستا آسیب پذیر هستند.

گرسنگی در کشورهای مشکل دار ، مانند برخی از کشورهای آفریقایی ، منجر به سازوکارهای منفی مقابله ای مانند قاچاق کودک ، ازدواج های زودرس و اجباری و موارد دیگر شده است. طی پنج سال گذشته ، نیازهای مالی به امنیت غذایی در زمینه کمک های بشردوستانه به طور پیوسته افزایش یافته و تقریباً دو برابر شده است. این روند نگران کننده از 4.7 میلیارد دلار در سال 2015 به 8.9 میلیارد دلار در سال 2020 افزایش یافته است.

امنیت غذایی و کویدز – 19

امنیت غذایی در مورد دسترسی و مصرف غذا است. از نظر تغذیه ای در نظر گرفته می شود که فرد برای داشتن زندگی فعال و سالم همیشه به مواد غذایی مطمئن و مقوی دسترسی دارد. بسیاری از کشورها با افزایش سطح ناامنی غذایی روبرو هستند که این سالها پیشرفت اقتصادی را تغییر خواهد داد. قبل از اینکه اپیدمی کوید -19 منجر به کاهش درآمد و ایجاد اختلال در زنجیره تامین شود ، گرسنگی مزمن و حاد به دلایل مختلفی از جمله درگیری ، شرایط اقتصادی و اجتماعی ، خطرات طبیعی ، تغییرات آب و هوایی و آفات افزایش می یابد. اثرات بیماری Covid-19 منجر به افزایش سریع و گسترده ناامنی غذایی در سراسر جهان شده و تقریباً در همه کشورها خانواده های آسیب پذیر را تحت تأثیر قرار داده و انتظار می رود تا سال 2022 ادامه داشته باشد.

قیمت جهانی مواد غذایی از ژانویه 2020 تاکنون 38 درصد افزایش یافته است. قیمت ذرت 80٪ و قیمت گندم 28٪ بالاتر از ژانویه 2020 است. حتی اگر چشم انداز تولید دانه جهانی خوب باقی بماند ، تقاضای زیاد همراه با عدم اطمینان در مورد آب و هوا و شرایط اقتصاد کلان مرتبط با همه گیری ، قیمت ها را افزایش می دهد. خطرات اصلی امنیت غذایی افزایش قیمت ها و کاهش درآمد است ، به این معنی که خانواده های بیشتری مجبور به کاهش کمیت و کیفیت مصرف مواد غذایی می شوند. در بسیاری از کشورها ، تورم قیمت مواد غذایی در سطح خرده فروشی به دلیل محدودیت های اپیدمی ، کاهش ارزش و سایر عواملی است که به اختلال در تأمین طولانی مدت اشاره دارد. افزایش قیمت مواد غذایی تأثیر بیشتری در افراد کم درآمد و متوسط ​​نسبت به کشورهای با درآمد بالا دارد ، زیرا آنها هزینه بیشتری برای غذا تهیه می کنند.

برخی از تولیدکنندگان مواد غذایی نیز با تغییر الگوی مصرف به کالاهای اصلی با از دست دادن غذا روبرو شده اند. اگرچه ناامنی غذایی معمولاً بر عدم امنیت غذایی فعلی تأثیر نمی گذارد ، اما اختلالات تأمین و تورم بر منابع عمده کشاورزی مانند کودها و غلات یا کمبود نیروی کار درازمدت تأثیر می گذارد و بازدهی فصل آینده را کاهش می دهد.

بیماری کوید – 19 نفر بیشتر جوامع شهری را گرسنه کرده اند. پیش بینی می شود که ناامنی حاد غذایی تا پایان سال 2021 بیش از 80 درصد افزایش یابد (از 149 میلیون نفر قبل از بیماری کووید به 19-270 میلیون نفر). نکته مهم این است که در سال 2020 ، بودجه ناکافی مانع از کمک شرکای امنیت غذایی به آنها شد و ادامه قطع مواد غذایی در کشورهایی مانند یمن باعث کاهش مصرف غذا شد و یمن اکنون یکی از چهار کشور آسیب پذیر است. گرسنگی. دنیا به یک روش بهتر برای مقابله با گرسنگی نیاز دارد. البته از سال 1979 در جبهه گرسنگی کارهای سختی انجام شده است و این امر ، همراه با تحقیق ، نوآوری و حمایت ، به کاهش 50 درصدی کمبود غذا در سراسر جهان کمک کرده است.

منابع

امداد وب

worldbank.org

gho.unocha.org

milled.com

actionagainsthunger.org

انتهای پیام