ارتباط طول عمر با ژنتیک: یافته پژوهش های آکسفورد

در دهه های اخیر ارتباط بین ژنتیک و طول عمر موضوع بسیاری از پژوهشگران در علوم پزشکی بوده است. یافته های جدید حاکی از آن است که اگرچه وراثت می تواند در پیش بینی برخی بیماری های خاص موثر باشد اما عوامل محیطی و سبک زندگی تأثیر بسیار بیشتری بر روی پیری و مرگ زودرس دارند. مطالعات گسترده ای نشان داده اند که رفتارهای روزمره مانند تغذیه فعالیت بدنی و وضعیت اجتماعی اقتصادی نقش مهمی در تعیین کیفیت و طول عمر افراد دارند. بنابراین تمرکز بر بهبود شرایط محیطی و سبک زندگی می تواند تأثیر چشمگیری در افزایش طول عمر داشته باشد.

یافته های پژوهش های آکسفورد و Biobank بریتانیا

پژوهشگران در دانشگاه آکسفورد با استفاده از داده های تقریبی نیم میلیون نفر از Biobank بریتانیا به بررسی تأثیر ۱۶۴ محرک محیطی و عوامل ژنتیکی بر روی پیری و بیماری های مرتبط با افزایش سن پرداختند. این مطالعه به روزی های علمی در زمینه تعیین سهم هر یک از عوامل در مرگ زودرس ارائه می دهد. یافته های این تحقیق نشان می دهد که نقش ژنتیکی در مرگ زودرس بسیار محدود بوده و تأثیر عوامل محیطی برجسته تر است. در ادامه نکات کلیدی این مطالعه به صورت موارد زیر بیان می شود: (هلث دی نیوز)

• استفاده از داده های گسترده و معتبر از یک نمونه بزرگ جمعیتی.
• ارزیابی ۱۶۴ محرک محیطی به همراه عوامل ژنتیکی به منظور تعیین سهم هر یک در مرگ زودرس.
• کشف اینکه تنها کمتر از ۲ درصد از مرگ های زودرس به عوامل ژنتیکی نسبت داده می شود.
• شناسایی ۲۵ عامل مستقل محیطی که بیشترین تأثیر را در مرگ و میر و پیری بیولوژیکی دارند.

تأثیر عوامل محیطی بر طول عمر

عوامل محیطی شامل عادات زندگی شرایط اجتماعی و اقتصادی و محیط زیست نقش بسیار مهمی در شکل گیری روند پیری و مرگ زودرس ایفا می کنند. پژوهش های اخیر نشان داده اند که سبک زندگی سالم می تواند از بروز بیماری های مزمن جلوگیری کرده و روند پیری را به تأخیر اندازد. همچنین رعایت نکات بهداشتی و تغذیه ای مناسب موجب افزایش کیفیت زندگی و کاهش خطر ابتلا به بیماری های جدی می شود. در ادامه مهم ترین عوامل محیطی شناسایی شده در این زمینه به شرح زیر آمده است:

• سیگار کشیدن: ارتباط مستقیم با بروز بیش از ۲۱ بیماری مزمن.
• وضعیت اجتماعی-اقتصادی: عواملی مانند درآمد مالکیت خانه و وضعیت شغلی که با ۱۹ بیماری مرتبط اند.
• فعالیت بدنی: میزان فعالیت بدنی منظم و مؤثر در کاهش خطر ابتلا به ۱۷ بیماری مختلف.
• شرایط زندگی: محیط های مسکونی سالم و کاهش استرس های محیطی نقش مهمی در بهبود سلامت کلی دارند.