ارتباط دیابت نوع ۲ و مشکلات ادراری

به گزارش عصر ایران به نقل از شفافو ، “به دلیل تفاوت های آناتومیکی ، روش هایی که دیابت نوع 2 بر دستگاه ادراری تأثیر می گذارد ممکن است برای مردان و زنان متفاوت باشد ، اما بدون توجه به جنسیت ، مشکلات ادراری مرتبط است.” با دیابت ، می تواند تأثیر قابل توجهی بر کیفیت زندگی روزمره افراد داشته باشد.

علاوه بر این ، دامنه عوارض احتمالی ادراری مرتبط با دیابت می تواند پیچیده باشد. از نظر علل و علائم می تواند همپوشانی زیادی داشته باشد. یکی از روش هایی که برای درک بهتر مشکلات ادراری مرتبط با دیابت استفاده می شود ، دسته بندی آنها در چهار دسته است: اختلال عملکرد مثانه ، عفونت های دستگاه ادراری ، اختلال عملکرد جنسی و بیماری های کلیوی.

اختلال عملکرد مثانه

بیش از نیمی از بزرگسالان مبتلا به دیابت نوع 2 دارای مشکلات مثانه هستند. مطالعات نشان داده اند که متداول ترین و اغلب بهم پیوسته شامل:

مثانه بیش فعال – هنگامی رخ می دهد که اسپاسم یا انقباضات عضلانی مثانه حتی در صورت ادرار بسیار کم وجود داشته باشد. این امر منجر به نیاز فوری به ادرار می شود.

پلی اوریا یا هایپراوریسمی – تولید بیش از حد ادرار است که معمولاً بیش از 2.5 تا 3 لیتر در روز است.

شب ادراری – بیداری شبانه مکرر و نیاز به دفع ادرار.

بی اختیاری – نشت ادرار نامیده می شود.

دو علت اصلی اختلال عملکرد مثانه به دلیل دیابت وجود دارد. آسیب عصبی یکی از آنها نه تنها در مثانه بلکه در اسفنکتر مجرای ادرار است. اسفنکتر مجرای ادرار از دو عضله تشکیل شده است که باز و بسته شدن آنها باعث می شود ادرار از مثانه خارج شده و به مجرای ادرار جاری شود. وقتی این عضله به درستی کار نمی کند ، ممکن است به طور تصادفی ادرار نشت کند.

قند خون بالا همچنین می تواند مسئول مشکلاتی باشد که در نهایت منجر به بی اختیاری ادرار می شود. اگر قند اضافی در خون وجود داشته باشد ، بدن مایعات را از بافت های بدن بیرون می کشد تا به بدن کمک کند. قند اضافی توسط کلیه ها پاک شده و از طریق ادرار دفع می شود و در نتیجه بی اختیاری ادرار ایجاد می شود.

گزینه های درمانی برای اختلال عملکرد مثانه شامل دارو ، روش های آموزش مثانه مانند تمرینات کگل و جراحی است. گزینه دیگر ، تزریق بوتاکس است که اغلب برای درمان مثانه بیش فعال در افراد مبتلا به بیماری التهابی روده تجویز می شود و نشان داده شده است که برای افرادی که مشکلات مثانه ناشی از دیابت دارند مفید است.

عفونت های دستگاه ادراری

عفونت های دستگاه ادراری دیابتی می توانند مجرای ادرار ، مثانه یا کلیه ها را تحت تأثیر قرار دهند. مطالعات نشان می دهد که این عفونت ها در افراد دیابتی نوع 2 جدی تر ، شایع تر و شدیدتر هستند. عفونت دستگاه ادراری همچنین می تواند توسط باکتری هایی ایجاد شود که در برابر درمان مقاوم هستند.

علائم این عفونت ها شامل تکرر ادرار ، درد یا سوزش هنگام ادرار و ادرار قرمز یا کدر است. زنان ممکن است بر استخوان شرمگاهی فشار وارد کنند ، مردان ممکن است احساس سیری در راست روده داشته باشند. اگر کلیه های شما درگیر باشد ، ممکن است علائم اضافی مانند حالت تهوع ، کمر درد یا پهلو و تب ایجاد کنید.

نوروپاتی خودمختار ممکن است در عفونت ادراری دیابتی نقشی داشته باشد. فلج مثانه یکی از علائم رایج این نوع نوروپاتی است. با بروز این شرایط ، دیگر اعصاب مثانه در هنگام پر شدن عضو به طور طبیعی به فشار پاسخ نمی دهند. در نتیجه ، ادرار در مثانه باقی مانده و می تواند باعث عفونت ادراری شود.

قند خون بالا همچنین می تواند باعث رشد بیش از حد باکتری و عفونت های دستگاه ادراری شود. برای درمان عفونت دستگاه ادراری یک دوره آنتی بیوتیک لازم است.

اختلال عملکرد جنسی

دستگاه ادراری و اندام ها و ساختارهایی که از عملکرد و میل جنسی پشتیبانی می کنند به هم پیوسته اند ، بنابراین وقتی دیابت بر اولی تأثیر بگذارد ، دومی اغلب تحت تأثیر قرار می گیرد.

براساس موسسه ملی دیابت و بیماری های دستگاه گوارش ، این مشکلات مربوط به آسیب به اعصاب و عروق خونی است که اندام های تولید مثل و یا ساختارهای اطراف آن را پشتیبانی می کند.

درمان اختلال عملکرد جنسی ناشی از دیابت نوع 2 تا حد زیادی به ماهیت مشکل بستگی دارد. به عنوان مثال ، زنی که در حین رابطه جنسی احساس درد می کند ، می تواند با روان کننده تسکین یابد ، یا مردی که دچار اختلال نعوظ است ممکن است به دارو نیاز داشته باشد.

بیماری کلیه (نفروپاتی دیابتی)

همراه با فشار خون ، دیابت یکی از دلایل اصلی بیماری مزمن کلیه است. بیماری کلیه دیابتی که به نفروپاتی دیابتی نیز معروف است ، به دلیل آسیب تدریجی به ساختارهای عملکردی کلیه به نام نفرون ، برای مدت طولانی اتفاق می افتد. در هر کلیه بیش از یک میلیون نفرون وجود دارد که هرکدام دارای مجموعه ای از رگهای خونی به نام گلومرول هستند که از طریق آنها خون جریان می یابد و مواد زائد و مایعات پاک می شوند. وقتی نفرون قادر به عملکرد صحیح نباشد ، زباله ها و مایعات در خون جمع می شوند تا اینکه از بدن دفع شوند.

بیماری مزمن کلیه علائم قابل توجهی را ایجاد نمی کند یا علائم قابل توجهی را ایجاد نمی کند تا جایی که به مرحله ای برسد که نزدیک به نارسایی کلیه باشد. نارسایی کلیه یک پیامد بالقوه کشنده است. براساس صندوق ملی کلیه ، دیابت نوع 2 و فشار خون بالا از دلایل اصلی نارسایی کلیه در این کشور است.

به همین دلیل ، افراد مبتلا به دیابت نوع 2 باید آزمایشات منظمی را برای نشانه های نارسایی کلیه انجام دهند. آزمایشات استفاده شده شامل نسبت آلبومین به کراتینین (ACR) و میزان فیلتراسیون گلومرولی (GFR) است. ACR میزان آلبومین (نوعی پروتئین) در ادرار را کنترل می کند. مقادیر بالای آن نشانه آسیب زودرس کلیه است. GFR عملکرد کلیه را بر اساس آزمایش خون اندازه گیری می کند. این آزمایش مشخص می کند که فرد در کدام یک از پنج مرحله بیماری کلیوی قرار دارد.

درمان نفروپاتی دیابتی با مدیریت بیماری زمینه ای آغاز می شود. این موارد شامل کنترل قند خون و فشار خون ، کاهش پروتئین رژیم غذایی و مصرف داروهایی است که توسط پزشک تجویز شده است. در واقع ، انجام این فعالیت ها ، و همچنین تغییرات عمده در سبک زندگی مانند کاهش وزن ، افزایش فعالیت بدنی و ترک سیگار ، می تواند به جلوگیری و یا درمان مشکلات ادراری که می تواند ناشی از دیابت باشد کمک کند.