آدمک‌هایی با ساق‌های لاغر که خالقشان را ابدی کردند
«جاکومتی» نامی آشنا برای علاقه‌مندان به هنرهای تجسمی است. مجسمه‌های او در حراجی‌ها اغلب به قیمت‌های چشمگیر فروخته می‌شوند و هنوز هم طرفدارانی دارند که حاضرند برای خرید آن‌ها میلیون‌ها دلار پرداخت کنند.
تیتر اول به انگیزه جانمایی دوباره دو مجسمه معروف آلبرتو جاکومتی به فضای عمومی موزه هنرهای معاصر تهران پس از حدود پنج سال، گزارشی را از این هنرمند و آثارش را تهیه کرده است.
«آلبرتو جاکومتی» (Alberto Giacometti) مجسمه‌ساز و نقاش سوئیسی یکی از بزرگ‌ترین هنرمندان قرن بیستم است. جاکومتی در سال ۱۹۰۱ میلادی متولد شد و از همان دوران کودکی به هنر علاقه نشان داد و نخستین تابلو رنگ روغن خود را در سن دوازده سالگی خلق کرد. پدرخوانده او نقاش مکتب فوویسم بود و بردارش «برونو» نیز معمار شد. دیگر بردارش، «دیه‌گو» طراح و هنرمند، مهم‌ترین مدل «جاکومتی» و دستیار او بود.
جاکومتی در سال ۱۹۶۲ در بینال ونیز جایزه بزرگ مجسمه سازی را دریافت کرد و به این ترتیب به شهرتی جهانی دست پیدا کرد. در سال ۲۰۱۰، مجسمه «L’Homme qui marche I» که مجسمه برنزی تصویرگر یک مرد درحال قدم زدن است، به یکی از گران‌ترین مجسمه هایی تبدیل شد که تا به حال در حراجی فروخته شده است.
جالب است بدانید که «جاکومتی» با هنرمندان سورئال همکاری داشت. در سال ۱۹۳۱، او در برخی از فعالیت‌های گروه سورئال «آندره برتون» شاعر و نویسنده فرانسوی شرکت کرد. با اینکه جاکومتی بعداً به دلیل مدل‌های «واقع‌گرایانه» از این گروه خارج شد، اما علاقه اش به برخی از فرم‌ها و مضامین سورئالیستی ادامه داشت.
اما بیش از هر چیز دیگری، مجسمه‌های شبیه به انسان «جاکومتی» هستند که او را به شهرت رساندند. با اینکه او در طراحی، نقاشی و ساخت اشیاء تزئینی هم تجربه داشت، آدمک‌های باریک او هستند که به سرعت نام «جاکومتی» را در ذهن علاقه‌مندان به هنر تداعی می‌کنند. «جاکومتی» به دنبال جنگ جهانی دوم از ژنو به پاریس بازگشت. در این دوران تمرکزش را بر خلق مجسمه‌های تکی گذاشت که اغلب درحال قدم زدن یا ایستادن بودند.
دوستان و خانواده «جاکومتی» سوژه آثار هنری او می‌شدند. «جاکومتی» ترجیح می‌داد از سوژه‌هایی استفاده کند که شخصا آن‌ها را می‌شناخت؛ برای مثال، برادرش «دیه‌گو» و همسرش «آنت». او همچنین از حافظه‌اش برای استفاده از سوژه‌ها بهره میبرد.
«جاکومتی» در بیشتر سال‌های فعالیت هنری‌اش از یک کارگاه استفاده کرد. او زمانی که یک هنرمند جوان بود به کارگاهش نقل مکان کرد. این کارگاه کوچک از زرق و برق‌های پاریس به دور بود، اما «جاکومتی» در همین کارگاه میزبان بسیاری از چهره‌های فرهنگی از جمله «ژان پل سارتر»، فیلسوف مشهور فرانسوی، «ساموئل بکت» رمان‌نویس نامدار، و «آنری ماتیس» نقاش برجسته بود.
اغلب آثار هنری این هنرمند بر سر انسان تمرکز داشت. او شیفته این طرز فکر بود که زندگی یک انسان پشت چشم‌های او نهفته است، او تمرکزش را بر چشمان سوژه می‌گذاشت.
همانطور که اشاره شد، «جاکومتی» اشیاء تزئینی نیز طراحی می‌کرد. این هنرمند در دهه ۳۰ میلادی انواع مختلف اشیاء تزئینی همچون، لامپ، گلدان و جواهرات را طراحی کرد. او در این مسیر با «ژان میشل فرانک» طراح داخلی مشهور همکاری کرد.
اشیاء تزئینی «جاکومتی» محبوب بودند و تصاویر آن‌ها در مجله «وُگ» منتشر می‌شد. چندی پیش ارزش یکی از لوسترهایی که این هنرمند طراحی کرده است بین ۱.۵ میلیون پوند تا ۲.۵ میلیون پوند برآورد شد.
انتهای پیام